Καλλιέργεια λεβάντας από Αλμυριώτη αγρότη

 

Μία πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια (τόσο σε εγχώρια και διεθνή ζήτηση όσο και σε τιμή) επέλεξε να εφαρμόσει για πρώτη φορά φέτος, ο Αλμυριώτης αγρότης Δημήτρης Νανάς, σε κτήμα του στην περιοχή Αργιλοχωρίου, τη λεβάντα.

Αυτό το αρωματικό φυτό με τις αμέτρητες ευεργετικές ιδιότητες και που ταιριάζει απόλυτα με το μικροκλίμα της περιοχής μας, μιας και υπάρχει αυτοφυές. Η λεβάντα φυτεύεται μία φορά και από το δεύτερο έτος ζωής της μπορεί να δώσει τις απαραίτητες ποσότητες αιθέριου ελαίου, το οποίο προκύπτει μετά από απόσταξη. Η συγκομιδή μπορεί να γίνει είτε με τα χέρια -κάτι που ανεβάζει το κόστος- είτε με μηχανικά μέσα.

Το συγκεκριμένο αρωματικό φυτό είναι πολυετές και θαμνώδες και αρχίζει να δίνει καλή παραγωγή από το τρίτο έτος ζωής μέχρι και το δωδέκατο. Το κόστος φύτευσης και καλλιέργειας φθάνει έως τα 400 ευρώ το στρέμμα, κάτι που θα γίνει μία φορά στην αρχή, ενώ τα επόμενα έτη παραγωγής, τα έξοδα περιορίζονται στην αντιμετώπιση ζιζανίων και σε λίγα ποτίσματα, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

 

Όπως σημειώνει στον «Λαό του Αλμυρού» ο Δημήτρης Νανάς, «άρχισα φέτος για πρώτη φορά την ενασχόλησή μου με τη βιολογική καλλιέργεια της λεβάντας. Έψαξα αρκετά μέχρι να βρω τον κατάλληλο σπόρο, μιας και κυκλοφορούν στην αγορά και υβρίδια λεβάντας. Η διαφορά της γνήσιας λεβάντας από το υβρίδιο έχει να κάνει με το γεγονός ότι το δεύτερο περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα καμφοράς, κάτι που ρίχνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του παραγόμενου αιθέριου ελαίου. Η καλλιέργειά μου, προς το παρόν, έχει πιλοτικό χαρακτήρα και αναμένω να δω τα αποτελέσματα που θα έχει κατά τα έτη που θα αρχίσει η πραγματική παραγωγή».

Οι απαιτήσεις της λεβάντας σε εδαφικές συνθήκες είναι το υψόμετρο (όσο πιο ψηλά καλύτερη ποιότητα), ουδέτερο ή αλκαλικό pH και το χωράφι θα πρέπει να έχει ελαφρά χαλικώδη και ασβεστούχα που αποστραγγίζονται καλά, μιας και η υγρασία αποτελεί αιτία έξαρσης των ζιζανίων.

Η φύτευση γίνεται στα μέσα του Φθινοπώρου. Δεδομένου ότι η συγκομιδή της λεβάντας συμπίπτει χρονικά µε αυτή των σιτηρών της κάθε περιοχής, η συγκομιδή γίνεται από τα μέσα Ιουνίου έως τέλη Ιουλίου. Την πρώτη χρονιά η απόδοση της καλλιέργειας είναι μηδαμινή και ουσιαστικά κατά τη συγκομιδή γίνεται ένα κούρεμα της φυτείας, το οποίο μάλιστα τη βοηθά να αυξήσει την παραγωγή τον επόμενο χρόνο.

Το δεύτερο χρόνο η καλλιέργεια αποδίδει περίπου 2-4 κιλά αιθέριου ελαίου ανά στρέμμα, ενώ τον τρίτο χρόνο περίπου 8-10 κιλά ανά στρέμμα και σταθεροποιεί τις αποδόσεις μέχρι και το δωδέκατο περίπου χρόνο.

Από εκεί και μετά η παραγωγή αρχίζει και μειώνεται αισθητά μέχρι και το δέκατο πέμπτο χρόνο που θεωρείται και ο οικονομικός θάνατος της καλλιέργειας. Οι αποδόσεις δεν είναι απόλυτες και είναι πάντα συνάρτηση της ποικιλίας, του εδάφους και των καιρικών συνθηκών.

 

Οικονομική απόδοση

Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα. Πλήρη παραγωγή πραγματοποιείται  τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα. Η δε διαφορά ανάμεσα στη βιολογική και συμβατική καλλιέργεια λεβάντας γίνεται αντιληπτή σε επίπεδο τιμής πώλησης, καθώς ενώ η τιμή της βιολογικής λεβάντας φτάνει τα 11,5 ευρώ, η τιμή της «συμβατικής» αποξηραμένης λεβάντας δεν υπερβαίνει τα 3,5 ευρώ το κιλό.

Παράγει λάδι και ελιές Καλαμάτας… η Βουλγαρία;

Σύμφωνα με καταγγελίες αθρόες εισαγωγές ελιών και λαδιού Βουλγαρίας έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα στην Χώρα μας, κατακλύζοντας τις αγορές της Βόρειας Ελλάδας.
Από την στιγμή που η Βουλγαρία δεν έχει ελαιόδεντρα ούτε σε κάδρα, ποιάς εθνικότητας είναι το Λάδι και οι ελιές Καλαμών που εισάγονται σε τόνους από την γειτονική χώρα;
Μήπως το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση στους ελαιοπαραγωγούς που βλέπουν τις τιμές των προϊόντων να καθηλώνονται και στους «άτυχους» καταναλωτές που πληρώνουν για Λάδι Καλαμάτας αγνώστου ταυτότητας ελαία Βουλγαρίας!

Τι τρώμε χωρίς να το γνωρίζουμε !!!!

Κατά καιρούς αποκαλύπτονται από τα μέσα μαζική ενημέρωσης, «έξυπνες» τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία τροφίμων για να «βελτιώσει» τα περιθώρια κέρδους της, συχνά εις βάρος της ποιότητας των τελικών προϊόντων.

Στο εν λόγω βίντεο που αποτελεί απόσπασμα από τηλεοπτικό ρεπορτάζ αμερικανικού τηλεοπτικού σταθμού, περιγράφεται μια διαδεδομένη τεχνική επεξεργασίας κρεάτων, κατά την οποία, «ρετάλια» κρεάτων ενώνονται μεταξύ τους, για να πωληθούν σαν πολύ ακριβότερα μέρη του ζώου, όπως για παράδειγμα σαν μοσχαρίσια φιλέτα.

H τρανσγλουταμινάση είναι ένα ένζυμο που στους τεχνολόγους τροφίμων είναι γνωστή σαν «κόλλα κρέατος» και παράγεται από την καλλιέργεια βακτηριδίων ή από το αίμα αγελάδων και χοίρων. Όπως θα δείτε και στο βίντεο, είναι εύκολο -με τν χρήση του ενζύμου- υπολείμματα κρεάτων να μετατραπούν σε ενιαία μάζα κρέατος.

Οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ακριβά φιλέτα από μοσχαρίσιο, χοιρινό κρέας ενώ φαίνεται ότι πολλά φιλέτα κοτόπουλου αρνιού ή παρασκευάσματα θαλασσινών και ψαριών, έχουν «κατασκευαστεί» με την βοήθεια παρόμοιων ουσιών.

Η χρήση αυτών των πρώτων υλών έχει δύο συνέπειες.

Κατ αρχήν δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ επαγγελματιών, που πουλούν ωμά ή μαγειρεμένα, τέτοιου είδους κρέατα, χωρίς να διευκρινίζουν ότι περιέχεται η συγκεκριμένη ουσία στις πρώτες ύλες τους.

Ο καταναλωτής συγκρίνει τις τιμές θεωρώντας ότι αντιπροσωπεύουν την ίδια ποιότητα, και συνήθως αγοράζει το φθηνότερο κρέας, τιμωρώντας τον τίμιο επαγγελματία.

Αν ο κρεοπώλης μας είχε ενημερώσει ότι η κόλλα είναι παράγωγο του αίματος των ζώων, μάλλον θα αποφεύγαμε να την καταναλώσουμε συνειδητά, πόσο μάλλον όταν ουσιαστικά «μεταμφιέζει» το κρέας σε κάτι που δεν είναι.

Δυστυχώς η νομοθεσία δεν είναι τόσο αυστηρή ώστε να υποχρεώνεται το σούπερ μάρκετ ή το εστιατόριο να πληροφορεί τον καταναλωτή για τις ξένες ουσίες που χρησιμοποιούνται, με αποτέλεσμα εύκολα να παρασυρόμαστε απ ασυνείδητους «επαγγελματίες» και να αγοράζουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες πιστεύοντας ότι πετύχαμε καλή τιμή.

Το δεύτερο πρόβλημα που πιθανότατα δημιουργείται έχει σχέση με την υγεία μας. Είναι προφανές ότι η τρανσγλουταμινάση δεν βελτιώνει την διατροφική αξία του κρέατος και πιθανότατα μακροπρόθεσμα να αποδειχθεί ότι έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στον οργανισμό μας.

Αν και δεν γνωρίζουμε επίσημα στοιχεία, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα που θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να μάθουμε την επίδρασή της στον οργανισμό μας και ίσως τότε να είναι αργά, αφού θα έχουμε καταναλώσει τεράστιες ποσότητες από την περιβόητη «κόλλα κρέατος».

Αυτό που γνωρίζουμε από επίσημα χείλη είναι ότι τα κρέατα που δημιουργούνται με τέτοιες τεχνικές, πρέπει να μαγειρευτούν με συγκεκριμένο τρόπο αλλιώς κινδυνεύουμε από μικρόβια που μπορούν να στοιχίσουν ακόμη και την ζωή μας.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το e-coli και η σαλμονέλα, δν σκοτώνονται όταν τα «συγκολλημένα» φιλέτα καταναλωθούν ελαφρώς ψημένα, κάτι που συνηθίζεται από τους καλοφαγάδες. Αν λοιπόν άτομα με ασθενές ανοσοποιητικό σύστημα, παιδιά, ηλικιωμένοι ή έγκυες νοσήσουν από τα παραπάνω, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την υγεία τους.

Μέχρι λοιπόν η νομοθεσία να αλλάξει και να γνωρίζουμε τι πραγματικά τρώμε, καλό θα ήταν να μην εμπιστευόμαστε τις προκλητικές προσφορές ή τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές στα τρόφιμα, γιατί ίσως κρύβουν παγίδες για την υγεία μας κ βέβαια αν δεν είμαστε σίγουροι ότι το φιλέτο δεν είναι «Φρανκενστάιν» καλό είναι να το προτιμούμε καλοψημένο.