U.S. Researchers Recommend a Mediterranean Style Diet for a Long Life According to Latest Study

Once again new research shows that adopting a Mediterranean style diet will protect your heart and help you live longer.  Specifically this large, multi-center study led by John Hopkins researchers found that following a Mediterranean style diet, along with exercising regularly, maintaining a healthy weight and not smoking all work together to prolong life. According to their research these 4 lifestyle changes reduced chance of death from all causes by 80 percent. Yes, you read right 80 percent. They also protected against coronary heart disease as well as the early buildup of calcium deposits in heart arteries.

According to the lead author Haitham Ahmed, M.D., M.P.H., internal medicine resident at John Hopkins, the researchers evaluated data from more than 6,200 men and women, ages 44-84, from white, African-American, Hispanic and Chinese backgrounds. They were followed for over 7 years and those that  adopted all four healthy behaviors had an 80 percent lower death rate over that time period compared to participants with none of the healthy behaviors.

The participants were part of the ongoing Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis (MESA), which examines risk factors, prevalence and prevention of cardiovascular disease.

What is important with this study is that the participants did not live in the Mediterranean area and that they were of different ethnicities, showing that a Mediterranean style diet can be beneficial for anyone.

Take home lesson: A Mediterranean diet not only protects your heart but helps you live longer, regardless of where you are from.

The study was published in the   

American Journal of Epidemiology.

How to choose feta cheese like a Greek

 

This post was a bit difficult to write in the sense that when you have been eating feta since you were a baby like I have, you just know what is good feta and what is bad feta and so putting certain rules on how to choose it seems a bit unnatural to me. But there are certain things you need to know, especially if you are new to feta.

First I need to say that Greeks know their cheese; several statistics place the Greeks as the highest consumers of cheese in the world (French come second). Yes, it appears that the average Greek consumes about 50-65 pounds (23-30 kg) of cheese a year. Blame it on the feta; at least half of that cheese consumed is feta.

So here are some points to keep in mind when choosing feta.

Rule #1

Look for feta made in Greece-it’s the only one that is real feta. I’ve been reading all sorts of articles, wrongly describing feta as a white, salty cheese made in different parts of world with different types of milk and various countries claiming ownership. As I mentioned in the previous post, feta is Greek and it is acknowledged as that by the European Commission due to a variety of factors. If you want feta, choose Greek, if you want some sort of salty white cheese-you can choose something else.

Rule #2:

Make sure it only contains sheep’s milk (and maybe some goat’s milk), rennet and salt. It should not contain anything else nor should it contain cow’s milk. Feta made with cow’s milk can crumble easily (that’s not a good thing), may develop a sour taste and does not leave a pleasant aftertaste. Also it is more likely to become mushy and have a bad odor.  

Rule #3

Taste it. If you have the luxury of being able to taste the cheese before you buy it, than do so. There are 3 different types of feta based on the texture: hard, medium-hardness and soft.  There are also different aromas: some are saltier, some are spicy and some are mild. This all depends on what area and in what kind of container the feta is matured. Most Greek people have a favorite feta and they always buy that one. But you can also use different types of feta for different recipes. For example feta for a cheese pie- tyropita maybe a bit saltier -I’ll talk about how to eat and how to use feta in the next post.

Rule #4

Feta should be white-not yellowish. If it is a bit yellow, that means that the cheese has been exposed to air outside of the brine.

Rule #5

Feta should have a tangy flavor and a rich aroma. It should not taste bitter, sour, rancid, chalky, tasteless.

Rule #6

It should have a few tiny holes on the surface.
Some comments:
*I often read that pregnant women should avoid feta because it is made from

Ελληνικό το ... ελληνικό γιαούρτι αποφάσισε δικαστήριο στην Αγγλία μετά από διαμάχη ελληνικής και τουρκικής εταιρείας

Σημαντική νίκη στη «μάχη» της με την εταιρεία Chobani για το ελληνικό γιαούρτι πέτυχε η ΦΑΓΕ στη Βρετανία, καθώς το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία έκανε δεκτά όλα τα αιτήματα της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας.

Συγκεκριμένα, δέχτηκε το αίτημα της ΦΑΓΕ για εκτεταμένη παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας και απέρριψε την ανταπαίτηση της Chobani για υποτιθέμενη συκοφαντική εμπορική δυσφήμιση.

Παράλληλα, το δικαστήριο διέταξε μόνιμα ασφαλιστικά μέτρα κατά της Chobani, περιορίζοντας την συγκεκριμένη εταιρεία από την εμπορία οποιουδήποτε γιαουρτιού ως ελληνικό γιαούρτι, εκτός και εάν αυτό είναι ή περιέχει γιαούρτι που παράγεται στην Ελλάδα.

Ως εκ τούτου, μόνο γιαούρτι το οποίο παράγεται στην Ελλάδα σύμφωνα με μέθοδο στράγγισης, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να είναι το γιαούρτι σε υφή πυκνό και κρεμώδες, μπορεί να ονομάζεται ελληνικό γιαούρτι στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η ΦΑΓΕ δέχτηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την απόφαση του δικαστηρίου. «Η απόφαση αυτή συμβαδίζει απόλυτα με τη φιλοσοφία της εταιρείας, που παράγει εδώ και 87 χρόνια γιαούρτι στην Ελλάδα, ενώ εδώ και 30 χρόνια το εξάγει στην Αγγλία, και είναι εξαιρετικά υπερήφανη για την κληρονομιά της και την αυθεντικότητα των προϊόντων της», επισημαίνει στην ανακοίνωσή της.

New York Times: Μεγάλη επιχείρηση Ελλήνων Ομογενών στο επίκεντρο σκανδάλου με νοθευμένα ελαιόλαδα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ένα σκάνδαλο με πολύ μεγάλο «Ελληνικό ενδιαφέρον» απασχολεί τις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών και ήλθε στην
επιφάνεια με σχετικό δημοσίευμα των New York Times στις 6 Φεβρουαρίου 2013. Το σκάνδαλο αυτό αποτελεί την «κορυφή του παγόβουνου» για ένα θέμα που αφορά την ευρύτερη παραπλάνηση των Αμερικανών καταναλωτών σε σχέση με την σήμανση προϊόντων παρθένου ελαιόλαδου. Με δεδομένη την έλλειψη ειδικότερης γνώσης πάνω στο θέμα από το συντριπτικό ποσοστό των Αμερικανών καταναλωτών, φαίνεται πως υπάρχουν επιχειρηματίες που τους θεωρούν «Αμερικανάκια» πουλώντας φύκια για …. μεταξωτές κορδέλες!

Η ειρωνεία είναι ότι, η ίδια ακριβώς επιχείρηση (πανίσχυρη στην Αμερικανική αγορά λαδιών) κατηγορήθηκε πριν από δύο περίπου χρόνια ότι διαθέτει στην Αμερικανική αγορά Ελληνικό ελαιόλαδο, με τις ενδείξεις «LAKONIA» και «Extra Virgin Olive Oil of Kalamata» σε ιδιαίτερα ελκυστική (έως εξευτελιστική) τιμή για εισαγόμενο παρθένο ελαιόλαδο, το οποίο όμως ήταν νοθευμένο με πυρηνέλαιο και σπορέλαια!


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά :

Ο Σύνδεσμος Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής (North American Olive Oil Association – NAOOA) κατέθεσε (6/2/2013) μήνυση εναντίον των εταιριών «Kangadis Food Inc.» & «The Gourmet Factory» με την κατηγορία ότι συνειδητά αναγράφουν στην ετικέτα των προϊόντων με το σήμα «Capatriti» «ελαιόλαδο» όταν το περιεχόμενο των προϊόντων αυτών δεν έχει καμιά σχέση με ελαιόλαδο αφού προέρχεται από απομεινάρια φλούδας και κουκούτσια ελιάς, δηλαδή πυρηνέλαιο!

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Αμερικανικής εφημερίδας η εκπρόσωπος του Συνδέσμου NAOOA Eryn Balch σε δηλώσεις της τόνισε πως «πουθενά στον κόσμο ένα πυρηνέλαιο δεν επιτρέπεται να παρουσιάζεται στους καταναλωτές σαν ελαιόλαδο! Το κόστος παραγωγής πυρηνέλαιου αποτελεί ένα κλάσμα μόνο του κόστους παραγωγής που έχει το αυθεντικό ελαιόλαδο». Στις δηλώσεις της η ίδια εκπρόσωπος ανέφερε ακόμα πως «Οι τιμές των προϊόντων με το σήμα Capatriti βρισκόταν στα επίπεδα του ενός τρίτου ή του μισού των επιπέδων τιμών όλων των ανταγωνιστικών προϊόντων, έτσι ο Σύνδεσμος αποφάσισε να αναθέσει σε ένα ανεξάρτητο φορέα την συλλογή εννέα δειγμάτων του προϊόντος Capatriti 100% Αγνό Ελαιόλαδο από τρείς διαφορετικές παρτίδες. Αφαιρέθηκαν όλες οι ενδείξεις που χαρακτήριζαν τις φιάλες και απεστάλησαν στην Ισπανία σε εργαστήριο πιστοποιημένο από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου – ένα Οργανισμό που εδρεύει στην Μαδρίτη και θέτει τα πρότυπα της αγνότητας και της ποιότητας του ελαιολάδου. Τα αποτελέσματα που λάβαμε, επιβεβαίωσαν ότι κανένα από τα δείγματα δεν ήταν ελαιόλαδο αλλά πυρηνέλαιο, ένας τύπος πυρηνέλαιου καθώς επίσης και σπορέλαιο!». Τέλος, η Eryn Balch παραπονέθηκε πως «Οι πληροφορίες σχετικά με καρυδέλαιο, φουντουκέλαιο και άλλα σπορέλαια συχνά διαστρεβλώνονται από τον Τύπο. Η συζήτηση που γίνεται δεν αφορά το θέμα της αυθεντικότητας. Αφορά την επισήμανση στο πλαίσιο ενός βαθμού, αν δηλαδή κάτι είναι πραγματικά εξαιρετικά παρθένο ή όχι». Ίσως για τον λόγο αυτό η νοθεία του ελαιόλαδου με άλλα έλαια αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα στην Αμερική που δημιουργεί διογκούμενες διαμαρτυρίες των καταναλωτών σε σχέση με τον χαρακτηρισμό ενός προϊόντος σαν «εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο».

Σύμφωνα πάντως με το δημοσίευμα των New York Times εκπρόσωπος του Κέντρου Ελαιόλαδου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια δεν εξεπλάγη καθόλου με την κατάθεση της μήνυσης δηλώνοντας πως «υπάρχουν τόσο πολλές καταγγελίες που δείχνουν ότι η ταξινόμηση και η σήμανση των ελαιόλαδων αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα». Επί πλέον, μελέτες και έρευνες του Κέντρου Ελαιολάδου έδειξαν ότι από τα ελαιόλαδα που πωλούνται στις αλυσίδες λιανικής των ΗΠΑ για την βιομηχανία της μαζικής εστίασης, πάρα πολλά δείγματα δεν ανταποκρινόταν στις ενδείξεις που έφεραν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σύνδεσμος Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής «επέπληξε» το 2010 εγγράφως μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες εισαγωγής ελαιολάδου των ΗΠΑ (Castello Imports) διότι πουλούσε πυρηνέλαιο με τα σήματα «Λύρα» και «Πήγασος» (το «Πήγασος» μάλιστα να γράφει στα ελληνικά και την λέξη «Καλαμάτα») σαν … έξτρα παρθένο ελαιόλαδο!

Οι δικηγόροι πάντως του Συνδέσμου NAOOA θεωρούν πως η περίπτωση αυτή («Kangadis Food Inc.» & «The Gourmet Factory») είναι μια πολύ καθαρή και κρυστάλλινη περίπτωση ψευδούς διαφήμισης και πως η περίπτωση αυτή δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το πόσο αλήθεια περιέχει. Σύμφωνα πάντα με τους δικηγόρους του Συνδέσμου NAOOA, «Εδώ έχουμε να αναγράφεται στην συσκευασία «100% ελαιόλαδο» και αυτό, με οποιοδήποτε πρότυπο, δεν είναι αλήθεια!»




Ένας από τους υπεύθυνους της εταιρίας που κατηγορείται (Θέμις Καγκάδης), απέφυγε να πάρει θέση στο θέμα δηλώνοντας στους New York Times τα εξής: «Δεν έχω ιδέα! Δεν γνωρίζω ακόμα τις λεπτομέρειες της μήνυσης και θα ζητήσω από τους δικηγόρους μας να το φροντίσουν!»

Η μήνυση πάντως στοχεύει να εμποδίσει την «Kangadis Food Inc.» και την «The Gourmet Factory» που λειτουργούν στον ίδιο χώρο (55 Corporate Drive, Hauppauge, New York 11788) από το να πουλάνε πυρηνέλαια χωρίς να δηλώνουν ρητά την ένδειξη αυτή στην ετικέτα των προϊόντων τους (η απαίτηση μάλιστα αυτή είναι με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων) και να ενημερώσει τους λιανοπωλητές και τους άλλους αγοραστές των προϊόντων πυρηνέλαιου ότι αγόραζαν ένα νοθευμένο προϊόν, ενώ παράλληλα απαιτεί αποζημιώσεις για την ζημιά που υπέστησαν οι εισαγωγείς και οι διανομείς παρθένου ελαιόλαδου στις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς και οι παραγωγοί τους!

Σύμφωνα με την νομοθεσία που ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1982 και τροποποιήθηκε μόλις το 2010, ο όρος «Παρθένο Ελαιόλαδο» (virgin olive oil) μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για το ελαιόλαδο που προκύπτει από την «πρώτη πίεση» της ελιάς και φθάνει στην κατανάλωση χωρίς άλλη επεξεργασία. Αντίθετα, το λάδι που προκύπτει από περαιτέρω επεξεργασία του πυρήνα και της ψίχας της ελιάς (πυρηνέλαιο) και εξευγενίζεται για να καταστεί βρώσιμο με χημικά μέσα, πρέπει να φέρει στην σήμανση του την ένδειξη «εξευγενισμένο πυρηνέλαιο». Η νομοθεσία που ισχύει για την Νέα Υόρκη είναι ακόμα πιο αυστηρή και ορίζει ότι οποιαδήποτε μορφής «μείγμα» ελαιολάδου πρέπει να αναφέρεται ρητά στην συσκευασία.

Στην πολυσέλιδη μήνυση που κατέθεσε ο Σύνδεσμος Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής (North American Olive Oil Association – NAOOA) για «να σταματήσει τις επιζήμιες και καταστροφικές εμπορικές πρακτικές της εταιρίας Gourmet Factory» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, σημειώνει μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:

«Καταθέτουμε την μήνυση αυτή εναντίον του κατηγορούμενου για παράνομη και παραπλανητική σήμανση βρώσιμων προϊόντων ελαιολάδου που διατίθενται σε καταναλωτές και στην αγορά. Ο κατηγορούμενος διαθέτει στην αγορά έλαια για ανθρώπινη κατανάλωση με το εμπορικό σήμα «Capatriti» σαν «100% αγνό ελαιόλαδο» (100% pure olive oil) χωρίς τα έλαια να έχουν την παραμικρή σχέση με αυτό! Αντί «100% αγνό ελαιόλαδο» τα νοθευμένα προϊόντα του «Gourmet Factory» αποτελούνται κυρίως (αν όχι συνολικά) από βιομηχανικά παραγόμενα, με χημικά μέσα διαχωριζόμενα έλαια, γνωστά σαν πυρηνέλαια»

«Ο Σύνδεσμος Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής (North American Olive Oil Association – NAOOA) έχει λόγους να πιστεύει ότι το «Gourmet Factory» παραπλανεί είτε σκόπιμα είτε από βαθειά περιφρόνηση προς τον ποιοτικό έλεγχο. Το ελαιόλαδο και το πυρηνέλαιο παράγονται μέσα από μια απόλυτα προκαθορισμένη διαδικασία. Η τιμή του πυρηνέλαιου είναι από 30% έως 40% φθηνότερη και κάθε στοιχειώδης έλεγχος θα εντόπιζε την ύπαρξη πυρηνέλαιου. Συνεπώς ένας συσκευαστής ή ένας διανομέας ελαιόλαδου δεν παραπλανάει άθελά του δηλώνοντας το πυρηνέλαιο σαν ελαιόλαδο».

Σε άλλο σημείο της μήνυσης αναφέρεται ότι «Η εταιρία έπρεπε να γνωρίζει την νοθεία των προϊόντων της διότι το έτος 2008 κατέθεσε ένσταση στην Πολιτεία του Connecticut η οποία υιοθέτησε τις προδιαγραφές του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου για την εκτίμηση της ποιότητας του ελαιολάδου καθορίζοντας ποινές για τις εταιρίες που πουλούσαν ελαιόλαδα αναμεμειγμένα με διάφορα σπορέλαια. Η εταιρία προσπάθησε να εμποδίσει το τμήμα προστασίας των καταναλωτών του Connecticut από την εφαρμογή του νόμου αυτού για το ελαιόλαδο ισχυριζόμενη ότι η φήμη και οι εμπορικές της σχέσεις είχαν ήδη πάθει ζημιά με την υιοθέτηση των προδιαγραφών ποιότητος ελαιολάδου».

Στις 27 Φεβρουαρίου 2013 η μεγαλύτερη ομογενειακή εφημερίδα των ΗΠΑ (Εθνικός Κήρυκας) ανέφερε ότι, «σε γραπτή δήλωση του ο Πρόεδρος της ομογενειακής εταιρίας The Gourmet Factory Θέμις Καγκάδης αρνείται τις αιτιάσεις που περιέχονται στη μήνυση του Συνδέσμου Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής, για νόθευση του Capatriti».

Η «Kangadis Food Inc.» μαζί με την «The Gourmet Factory», θεωρούνται μια μεγάλη επιχείρηση με εξαιρετικές εγκαταστάσεις η οποία καλύπτει ένα πολύ αξιόλογο μερίδιο αγοράς της Νέας Υόρκης – και όχι μόνο. Σε μερικές ιστοσελίδες με βάση τις ΗΠΑ που παρέχουν εταιρικά στοιχεία, ιδιοκτήτης της εταιρίας «Kangadis Food Inc.» εμφανίζεται ο ομογενής Γιώργος Ιγνατιάδης ενώ ο Θέμις Καγκάδης φέρεται σαν Αντιπρόεδρος – όπως και ο Ντένης Καγκάδης. Τέλος, ο Αριστείδης Καγκάδης φέρεται σαν εκτελεστικός Διευθυντής. Αντίθετα, στην «The Gourmet Factory» σαν ιδιοκτήτης φέρεται ο Θέμις Καγκάδης και Πρόεδρος ο Αριστείδης Καγκάδης. Η εταιρία εισάγει έλαια για βασικά εμπορικά σήματα που διαθέτει στην Αμερικανική αγορά από την Ιταλία, την Ισπανία, την Τυνησία και την Ελλάδα. Τα προϊόντα με το σήμα Capatriti εισάγονται (όπως δηλώνεται στην συσκευασία) από την Ιταλία ενώ τα προϊόντα με το σήμα Sevilla Mia από την Ισπανία (περιλαμβάνει εκτός από το Canola Oil από κραμβέλαιο, διάφορα Φυτικά έλαια, Αραβοσιτέλαιο κ.α.)

Τα προϊόντα με το σήμα Capatriti, για τα οποία δημιουργήθηκε το σκάνδαλο, «άλλαξαν όψη» τις τελευταίες εβδομάδες: Σήμερα βλέπουμε στην ιστοσελίδα της σειράς (http://www.capatritioliveoil.com/home.html), τα ελαιόλαδα «Extra Virgin olive oil», «Pure Olive Oil» (το 100% εξαφανίστηκε), «Light Olive Oil» και ένα νέο προϊόν «All natural Blended Olive Oil». Το προϊόν αυτό, όπως αναφέρεται στην συσκευασία του, περιλαμβάνει 15% Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο (Extra Virgin Olive Oil) και 85%.... κραμβέλαιο (Canola) από το φυτό της αγριοκράμβης που περιέχει ελαιούχους σπόρους! Αξίζει να σημειωθεί ότι από το έτος 2002 η Ε.Ε. επισημαίνει ότι η γύρη από ορισμένα γενετικά τροποποιημένα φυτά μπορεί να μολύνει με ξένα γονίδια φάρμες οργανικής καλλιέργειας και άγριες ποικιλίες. Σε σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (2002) αναφέρεται ότι η αγριοκράμβη μπορεί να περιγραφεί ως καλλιέργεια υψηλού κινδύνου για την ροή γονιδίων!


Όσον αφορά την δραστηριότητα των εταιριών «Kangadis Food Inc.» και «The Gourmet Factory» με Ελληνικό ελαιόλαδο, πριν δύο περίπου χρόνια είχε δημιουργηθεί σοβαρό ζήτημα που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα: Η εφημερίδα «Ελευθερία» Πελοποννήσου σε άρθρο της (2 Ιουνίου 2011) με τίτλο «Πλήγμα για Μεσσηνία και Λακωνία - Όργιο με νοθευμένο λάδι στην αγορά της Νέας Υόρκης» αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:

«Όργιο νοθείας, δυσφήμησης του μεσσηνιακού ελαιολάδου και ειδικότερα του ονόματος «Καλαμάτα» στις Ηνωμένες Πολιτείες αποκαλύπτουν η ιστοσελίδα www.adena.gr και το ομογενειακό ραδιόφωνο www.radioneo.us σε διαδοχικές αναρτήσεις. Σε μήνυμα που έφθασε στην ηλεκτρονική έκδοση της “Ε“, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των αναλύσεων του Γενικού Χημείου του Κράτους που έγιναν σε ελαιόλαδο το οποίο αγοράστηκε από σούπερ μάρκετ της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Καλαμάτας με το εμπορικό σήμα «Lakonia» που κυκλοφορεί σε εξευτελιστική τιμή εδώ και πολλά χρόνια. Η ανάλυση δεν μπορεί να καθορίσει τη χώρα προέλευσης του προϊόντος, όμως έδειξε ότι πρόκειται για «μη κανονικό, νοθευμένο με πυρηνέλαιο και σπορέλαιο».

Στο θέμα αναμείχθηκε ο (τότε) υφυπουργός Οικονομικών και βουλευτής Μεσσηνίας, Δημήτρης Κουσελάς ο οποίος, όπως αναφέρεται σε σχετική ανάρτηση, (http://old.tharrosnews.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=31599&Itemid=32) ζήτησε από το Γενικό Χημείο του Κράτους ενημέρωση, προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες με στόχο την προστασία του ονόματος και του κύρους του Μεσσηνιακού ελαιολάδου. Η γενική διευθύντρια του Γενικού Χημείου του Κράτους, Ασημούλα Κ. Παπαθανασίου, τον ενημέρωσε ως εξής:

«Ο ΕΦΕΤ κατόπιν καταγγελίας - παραπόνου ομογενούς από τη Νέα Υόρκη παρέλαβε δύο δείγματα ελαιολάδου, τα οποία προμηθεύτηκε σύμφωνα με δήλωσή του από την αγορά της Νέας Υόρκης. Τα δείγματα ελαιολάδου προσκομίστηκαν στη Δ’ Χ.Υ. Αθηνών του ΓΧΚ από υπάλληλο του ΕΦΕΤ και πήραν αριθμό δείγματος ΓΧΚ 015/386/2011 και 015/387/2011 (09/05/2011). Πρόκειται για δείγματα καταγγελίας (έκφραση παραπόνου περί νοθείας) και ανατέθηκαν σε δύο χημικούς για ανάλυση με βάση τον Κανονισμό ΕΟΚ 2568/91 όπως ισχύει μέχρι σήμερα.

Το δείγμα με αρ. 015/387/2011 προσκομίστηκε εις απλούν σε σφραγισμένο μεταλλικό δοχείο των 3 λίτρων με τις ενδείξεις: “ΛΑΚΩΝΙΑ®”, Παρθένο λάδι ελιάς ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ “LAKONIA®” , Extra Virgin Olive Oil of KALAMATA, LOT* GF012511 Best before 01/25/12 COLD PRESSED , Imported Filiatra, Messinias, PRODUCT of Greece, Distributed by GOURMET FACTORY HAUPPAGE, N.Y. 11788, Barcode 7 06950 12003 3.

Στο πλάι της συσκευασίας σχολιάζεται η καταγωγή του εξαιρετικά παρθένου ελαιόλαδου: Laconia Extra Virgin Olive Oil is produced from finest olives that are grown along the Mediterranean Coast. Το δείγμα εξετάστηκε στο εργαστήριό μας που είναι αναγνωρισμένο από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου, σύμφωνα με τις διαπιστευμένες κατά ISO/IEC 17025 μεθόδους, όπως αυτές προβλέπονται από τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 2568/91 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Από τα αναλυτικά στοιχεία το δείγμα παρθένου ελαιόλαδου, όπως δηλώνεται στη συσκευασία, είναι ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟ – ΝΟΘΕΥΜΕΝΟ (πιθανώς με πυρηνέλαιο και σπορέλαιο). Σημειώνουμε επίσης, ότι δεν πληροί τα κριτήρια του παρθένου ελαιόλαδου του κανονισμού των ΗΠΑ (United States Standards for Grades of Olive Oil and Olive – Pomace Oil, effective October 25, 2010). Το ΓΧΚ κοινοποίησε στον ΕΦΕΤ τις εκθέσεις εξέτασης των δειγμάτων. Παράλληλα, ο ομογενής ζήτησε και έλαβε από τον ΕΦΕΤ τις εκθέσεις εξέτασης των εν λόγω δειγμάτων. Με πρωτοβουλία του ΕΦΕΤ (αρ. πρωτ. 8224/25-5-20111 Δ/νση Εργ. Ελέγχων ΕΦΕΤ) διοργανώθηκε στο Υπ. Εξωτερικών και με συμμετοχή του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σύσκεψη στις 27-5-2011 για την εξέταση του παραπάνω θέματος, καθώς αφορά ένα σημαντικό εθνικό προϊόν. Στη σύσκεψη αυτή προέκυψε, σύμφωνα με έγγραφο της πρεσβείας μας στην Ουάσιγκτον, ότι ο όρος “KALAMATA EXTRA VIRGIN OLIVE OIL” και “KALAMATA” έχει κατοχυρωθεί ως εμπορικό σήμα από την εταιρεία Sirop Imports Inc., με έδρα τη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, στην αγορά του Σικάγου και της Ουάσιγκτον δε βρέθηκαν τα προϊόντα που είχαν προσκομιστεί από τον καταγγέλλοντα. Η έρευνα από την πρεσβεία μας συνεχίζεται στην αγορά της Ν. Υόρκης».



Συμπέρασμα: Η προβολή της υπόθεσης από τους New York Times συμβάλλει ουσιαστικά στην ευαισθητοποίηση και στην ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά την πολύ σημαντική ποιοτική διαφορά μεταξύ του εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου και όλων των άλλων κατηγοριών ελαίων καθώς επίσης και για την τεράστια σημασία των σωστών ενδείξεων που πρέπει να υπάρχουν στην συσκευασία.

Η αχανής αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής ενδιαφέρει τα μέγιστα την Ελλάδα. Όταν το 70% τουλάχιστον της συνολικής μας παραγωγής είναι «εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο» σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου έχουμε κάθε λόγο να συμβάλλουμε, με τις όποιες δυνάμεις μας, στην ενημέρωση του Αμερικανικού καταναλωτικού κοινού και στην αντιμετώπιση της νοθείας ελαιολάδου η οποία, απ΄ ότι φαίνεται από τα ευρήματα του Κέντρου Ελαιόλαδου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, έχει εξελιχτεί σε «εθνικό χόμπι» πολλών αμερικανικών εταιριών!

Είναι κρίμα που ένας μεγάλος Όμιλος ομογενειακών επιχειρήσεων κατηγορείται, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, για εκτεταμένη νοθεία ελαιολάδου όταν με την δύναμη και το μέγεθος που έχει αποκτήσει θα μπορούσε να επιβάλλει στην Αμερικανική αγορά αυθεντικό, Ελληνικό, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο στις υψηλές τιμές που δικαιούται η καταπληκτική ποιοτική, διατροφική και φαρμακευτική του αξία!

Η διάθεσή εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου, σύμφωνα με τις κατηγορίες που διατυπώνονται, νοθευμένου και σε εξευτελιστικές τιμές προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά στο «υγρό χρυσάφι» (κατά Όμηρο) και «μεγάλο θεραπευτή» (κατά Ιπποκράτη) -σχετικό είναι το άρθρο μας 11ης Μαρτίου 2013 με τίτλο Ελαιόλαδο: Tροφή και φάρμακο μεγάλης αξίας, αυξάνει ραγδαία τις εξαγωγικές του επιδόσεις – μέσα στο 2012 οι εξαγωγές ελληνικού ελαιόλαδου αυξήθηκαν κατά 33,5% σε αξία και κατά 37,1% σε ποσότητα!- κυριολεκτικά……….. για μια (μικρή) χούφτα Δολάρια!

Κατά την γνώμη μας, η Ελλάδα με την συμμετοχή αρχών και φορέων (Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, Γραφεία Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων Ουάσιγκτον και Νέας Υόρκης, Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Τυποποιήσεως Ελαιολάδου - ΣΕΒΙΤΕΛ, Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Ελαιολάδου & Ελιάς - ΕΔΟΕΕ) σε απ΄ ευθείας συνεννόηση με τον δικηγόρο που εκπροσωπεί τον Σύνδεσμο Ελαιολάδου Βόρειας Αμερικής (Timothy J. Treanor - Δικηγορικό Γραφείο Sidley Austin LLP, 787 Seventh Avenue, New York, NY 10019, Τηλ. (001) 212.839.5300, Fax (001) 212.839.5599) θα πρέπει να διερευνήσει την δυνατότητα άμεσης παρέμβασης της χώρας μας στην δίκη που θα διεξαχθεί (έχει «έννομο συμφέρον») με την δική της «εμπειρία» που αφορά το ελαιόλαδο «Lakonia» από…… τα Φιλιατρά Μεσσηνίας!

Δεν μπορούμε (και δεν θέλουμε) να αποφανθούμε εάν η «Kangadis Food Inc. η «The Gourmet Factory» είναι αθώες ή ένοχες για τις κατηγορίες που τις αποδίδονται. Άλλωστε αυτό θα αποφασιστεί από τους ενόρκους του Αμερικανικού δικαστηρίου που θα κρίνει την υπόθεση. Μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε ότι τα εναντίον τους στοιχεία είναι συντριπτικά!

Όπως φαίνεται λοιπόν λογικό, δεν μπορούμε και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά σε ένα πολύ ζωτικό για την αγροτική μας παραγωγή θέμα, το οποίο είναι ταυτόχρονα και υψίστης σημασίας για την εθνική μας οικονομία!

Λεωνίδας Κουμάκης

20 Μαρτίου 2013

Ζέα ή Ζειά, απαγορευμένη δια νόμου. Γιατί άραγε;

Το αρχαιότερο δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel), ή την Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι ο ασπρόσιτος (ασπροσίτι) είναι το δημητριακό ζέα. Με το δημητριακό Dinkel αντί για το κριθάρι, φτιάχνεται η ομώνυμη μπύρα, όμως το δημητριακό αυτό δεν είναι η ζέα (όπως αναφέρεται σε ορισμένες πηγές), διότι η Λατινική του ονομασία είναι Triticum spelta.

Ο Ηρόδοτος (5ος αι. π.κ.ε.) αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν ψωμί αποκλειστικά από ζέα και περιφρονούσαν το σιτάρι και το κριθάρι. Ο θεόφραστος (4ος αι. π.κ.ε.) διακρίνει σαφώς τη ζέα από την όλυρα, χαρακτηρίζοντας την πρώτη ως το πλέον αποδοτικότερο μεταξύ πολλών άλλων δημητριακών. Σύμφωνα, με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, η ζειά (όλυρα) είχε καλλιεργηθεί αποκλειστικά ως το μοναδικό δημητριακό από τους πρώτους Ρωμαίους στην αρχή της ιστορίας τους και αυτό αποδεικνύεται και από τη χρησιμοποίηση τους σε όλες τις θρησκευτικές τελετές τους.

Ο γιατρός Γαληνός (2ος αι. π.κ.ε.) αναφέρει την όλυρα ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.κ.ε.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).

Μα ένα άσχημο παιχνίδι παίχτηκε ει βάρος των Ελλήνων και ας διαβάσουμε πόσο σωστά το αναλύει ο στρατηγός Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ. Περιγράφει ωραιότατα και πολύ σωστά, τον λόγο που είναι αδύνατον ο άνθρωπος που τρέφεται με σιτάρι, να ξεκολλήσει από τις εμφυτεύσεις που του περνάνε από την νηπιακή του ηλικία.

«Ζειά και γιατί φάρμακο σου πρέπει να είναι ή τροφή σου» Όμάδα επιστημόνων έφθασε εις τήν Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους άπό όλες τις φυλές. Ήρεύνησε προσεκτικά και έδημοσίευσε τό 1922 τό πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οί Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία “0″ ομάδος και οί υπόλοιποι “Α” ομάδος, οί Χάζαροι είναι “Β” ομάδος κ.λπ.

Αρχάς του 1923 στέλνουν εις τήν Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά νά εξετάσει τήν διατροφήν τών Ελλήνων, επηρεασμένη άπό τόν Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε εις τους ασθενείς ”φάρμακο σου είναι ή τροφή σου”.

Άρα αυτοί έσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τόν Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή; Οί ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή τών Ελλήνων είναι τό ψωμί. Τό ψωμί όμως τών Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι άπό σιτάρι. Είς τά χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι άπό Ζειά και Σιτάρι καί μέχρι τό 1926 διαπιστώνουν ότι:Είς τόν εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τόν όποιον ονόμασαν “Αμυγδαλή” ή “Αμύγδαλα”.

Αυτός ό άδήν δημιουργεί τήν μνήμην καί τήν φαντασίαν είς τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οί πρωτεΐνες διά νά συνδεθούν μεταξύ των καί νά δημιουργήσουν τά συμπλέγματα της μνήμης καί νά διατηρηθούν αυτά είς τόν χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά νά κολλήσουν. Αυτήν τήν κόλλα τήν προσφέρουν οί τροφές μας καί τήν ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις καί σταθεροποίησις τής μνήμης.

Τό ψωμί πού τρώμε άπό τό Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως άπό τό ψωμί άπό τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται καί ή διαφορά τους. Είς τό Σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Ή γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα καί χρησιμοποιείται ώς φυσική κόλλα ύπό τών ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Ή γλουτένη όμως ώς πρωτείνη – στηρίξεως- (συγκόλλησις) τών πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά τήν δημιουργίαν τής μνήμης είναι καλή μέν, διότι δημιουργεί ίσχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένην, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει τό απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες.

Έτσι καταστρέφει τήν φαντασίαν και τό δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει τήν ύγείαν και τό πνεύμα, τήν πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου. Ή γλουτένη του σιταριού καταστρέφει τήν ύγείαν, τό πνεύμα, τήν μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της άνθρωπότητος, διότι ώς ισχυρή κόλλα έπικολλάται εις τά τοιχώματα όλων τών αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει τήν σωστήν πέψιν, κενώσεις και κυκλοφοριαν του αίματος, μέ τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις είς τήν ύγείαν.

Είς τόν εγκέφαλον ώς πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες τής μνήμης μέ αποτέλεσμα, ό,τι παραστάσεις και ιδέες έβίωσεν τό παιδί είς τήν ήλικίαν 3-7 ετών, όσο λανθασμένες καί άν είναι, όσο πιό δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και άν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ώς ενήλικας νά άπορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του περί θεού, πολιτικής, κ.λπ. Δι’ αυτό ακριβώς οί θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας μέ διάφορα τεχνάσματα καί ωραία λόγια προσπαθούν νά ποδηγετήσουν τά παιδιά άπό μικρή ηλικία και έσοφίστηκαν τά κατηχητικά, τις πολιτικές νεολαίες.

Οί Δικτάτορες καί οί Τραπεζίτες είσήγαγον τήν πολιτικήν είς τά σχολεία μέ πρόφασιν, δήθεν, τήν προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος. Όποιος από εσάς πιστεύει είς τήν ανεξάρτητον σκέψιν τών ανθρώπων, ας άγωνισθή διά τήν κατάργησιν του συνδικαλισμού είς όλα τά σχολεία, πλην πανεπιστημίων. Επομένως ή γλουτένη του σιταριού είναι καί ή τροχοπέδη τής εξελίξεως καί του πολιτισμού.

Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και τήν έλευθέραν σκέψιν καί πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τόν καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίες πού του ενέπνευσαν τά οργανωμένα συμφέροντα και όχι ή φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων.

Αντίθετα ή πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειά (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται από τά ένζυμα και αφομοιώνεται σάν καλή τροφή άπό τόν οργανισμό.

Αυτό τό χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τόν ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ώς πρωτεΐνη “στηρίξεως” (συγκόλλησις – σταθεροποίησις) εις τις πρωτείνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δέν δημιουργεί σταθερές και άναλοίωτες ενώσεις σάν βαρύδια στον έγκέφαλον, ώς ή γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τόν εγκέφαλο νά λειτουργή ελεύθερα νά συλλαμβάνη, νά σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, νά δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λπ.

Οί αρχαίοι Έλληνες τό εγνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι’ αυτό εκτρέφοντο μόνο μέ Ζειά εγνώριζαν ότι ή Ζειά τρέφει τό πνεύμα. Αυτό μας τό λέει ό Αισχύλος εις τό ύμνον του προς τήν Δήμητρα: “Δήμητερ ή θρέψασα τήν έμήν φρένα είναι με άξιον τών σων μυστηρίων” (Αισχύλος)

Επίσης δέν φράσσει τά αγγεία πού διέρχεται, φλέβες, αρτηρίες, κ.λπ. Δέν παρουσιάζει τις πολλές ασθένειες πού παρουσιάζει ή γλουτένη.Έπί πλέον ή Ζειά περιέχει άφθονα βιταμίνη Ο και πολλά ιχνοστοιχεία πού χρειάζεται ό οργανισμός μας, συν τό άμινοξύ “Λυσίνη” τό πολυτιμωτατο συστατικον δια τόν οργανισμό μας, πού σήμερα οί άνθρωποι τό αγοράζουμε πανάκριβα ώς συμπλήρωμα τής διατροφής μας, ένώ θά τό είχαμε άπό τό ψωμί της Ζειάς δωρεάν.

Η Ζειά
*Βοηθάει στην άπορρόφησιν τών θρεπτικών συστατικών (ca, mg) κ.ά
* Καταστέλλει τις φλεγμονές πού χρονίζουν στον οργανισμό καίκαταστρέφουν τα υγιή κύτταρα.
*Καταστέλλει τα ένζυμα του καρκινικού κυττάρου (εμποδίζει τήν ανάπτυξιν και μετάστασιν του καρκίνου).
*Περιέχει τό βασικό αμινοξύ Λυσίνη (Lycin) πού ενισχύει τόανοσοποιητικό σύστημα και είναι τό βασικό στοιχείο στηνβιοχημική λειτουργία του εγκεφάλου.

Έκτος των ανωτέρω τά άρτοπαρασκευάσματα άπό αλεύρι Ζειάς είναι εύγεστα καί άσυγκρίτως νοστιμότερα άπό τά αντίστοιχα μέ αλεύρι σιταριού. Έάν δέ φάτε ψωμί ή μακαρόνια άπό Ζειά θά ερωτήσετε, τον κρέμασαν οι Έλληνες αυτόν που τους έστέρησε αυτήν τήν ασύγκριτη άπόλαυσιν; Θά πάρετε τήν άπάντησιν ότι, του στήνουν συνεχώς ανδριάντες σέ πλατείες, στην Βουλή, και δίδουν τό όνομα του στις λεωφόρους γιά νά μην τό ξεχάσουν ποτέ.Καί τότε θά διερωτηθήτε, τί φταίει; Νά φταίει άραγε ή μεγάλη πανουργία καί εμπειρία των κοσμοκρατόρων μόνον, ή μήπως ή δουλικότης των μωροφιλόδοξων και λοιπών οργανωμένων στις μυστικές εταιρείες των; (!!!)

Νομίζω πώς όλα αυτά δέν θά ήσαν αρκετά νά τυφλώσουν τον λαό μας καί δέν θά έπετύγχανον, έάν δέν υπήρχε τό ακαλλιέργητο, τό πρωτόγονο ΕΓΩ του, τό όποιο αντιδρά σκληρά καί δέν δέχεται τό αντίθετο, όσο καθαρά καί άν απόδειξης τήν πλάνην του. Μέ τό ακαλλιέργητο ΕΓΩ δέν δύναται νά παραδεχθή ότι οί γονείς του έπλανήθησαν, διότι τότε αισθάνεται ότι μειώνεται ή προσωπικότης του καί τό κύρος του, ένώ τό καλλιεργημένο ΕΓΩ, όταν πεισθή ότι έπλανήθη τό παραδέχεται αμέσως μέ ψηλά τό κεφάλι καί υπερήφανα, διότι έτσι νοιώθει ότι είναι ισχυρό, επειδή επεβλήθη τών ενστίκτων καί τής μικροπρέπειας.Ερευνώντας ή επιτροπή, πού αναφέραμε πιό πάνω, τό διαιτολόγιο τών αρχαίων Ελλήνων έμεινε έκπληκτος.

Οί αρχαίοι δέν έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι. Τό σιτάρι τό είχαν ώς τροφή τών ζώων καί τό (ονόμαζαν πυρρό.) Έτρωγαν μόνον ψωμί άπό Ζειά ή Κριθάρι καί έν ανάγκη μόνον από κριθάρι ανάμεικτο με Σιτάρι. Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρεφε την στρατιάν του μόνο μέ Ζειά, διά νά είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι. Αν οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ψωμί άπό σιτάρι δέν θά είχαν τόσο ύψηλήν πνευματικήν άνάπτυξιν.Μόλις οι κοσμοκράτορες έδιάβασαν αυτήν τήν έκθεσιν τής επιτροπής, δίδουν εντολή το 1928 νά αναιρεθή αμέσως ή καλλιέργεια Ζειά στην Ελλάδα, και μόνον στην Ελλάδα.

Διά νά μειώσουν μέ το σιτάρι τήν πνευματικήν άνάπτυξιν των Ελλήνων, μειώνοντας τήν άντίληψίν τους και οργανώνοντας ταπεινήν έκπαίδευσιν των παιδιών τους καί διδάσκοντας τις πολιτικές τους εις τά σχολεία και πολιτικοποιούντες τα εις τά κόμματα που αυτοί ελέγχουν απόλυτα, για νά ποδηγετήσουν πλήρως εις πρώτον χρόνον τους Έλληνας. Ενώ τώρα αναμειγνύοντας τους μέ αλλοδαπούς, θέλουν νά τους εξαφανίσουν τελείως. Ναι άλλα πώς θά τό επιτύχουν αυτό;Αμέσως δίδουν έντολήν είς τόν τέκνον των τον Βενιζέλο νά έπιστρέψη στην Ελλάδα καί νά εξαφάνιση τήν Ζειά. Οπότε βλέπουμε τόν Βενιζέλο νά έπιστρέφη στην Ελλάδα μετά άπό 8 χρόνια αυτοε­ξορίας του, νά άνασκουμπώνεται και νά ορμά σάν λέων κατά τής Ζειάς.
Μέσα σέ 60 χρόνια μόνον ήλλοίωσαν τήν πνευματικήν ύπεροχήν του σκέπτεσθαι τών Ελλήνων, τους έκαναν αδιάφορους, άβουλους, μέ μετρίαν αντίληψιν και φιλάσθενους καί τώρα μέ τους αλλοδαπούς επιδιώκουν τόν πλήρη εξαφανισμό τής φυλής των, ένώ συγχρόνως ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολλάρια οι φιλεύσπλαχνοι διά νά μην εξαφανισθούν οί οχιές, κόμπρες, πάντα καί άλλα ζώα καί ερπετά. Όλα τά ανωτέρω περί Ζειά, γλουτένης καί σωστής διατροφής μέ λεπτομέρειες καί τάς παραμέτρους όλων αυτών καί τήν ύγιεινήν θά τά βρήτε είς τά εμπνευσμένα καί καλομελετημένα βιβλία “Τό Όλον” καί τό «ΌΛ-ΟΝ» Ένα βιβλίο γιά τήν “ΊΑΣΗ”, του πρωτοποριακού μελετητή Μιχάλη Γρηγορίου.

Προς τό τέλος του 1928 ό “Εθνάρχης” μας Βενιζέλος, προφανώς μετά άπό κάποια εντολή, μέ της Αμύνης τά Παιδιά, τυφλά εις τον νουν καί την κρίσιν, και διψασμένα τό πώς νά ευχαριστήσουν καλλίτερα τόν άρχηγόν των έκήρυξαν τόν πόλεμον κατά της Ζειάς καί, έφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ένίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς γιά σπόρο. Είπαν εις τόν λαό ότι ή Ζειά είναι ζωοτροφή, δι’ αυτό τά λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Αυτό τό πρόβαλαν έντονα τά ΜΜΕ καί σέ 4 χρόνια έξηφανίσθη η Ζειά.

Όλοι οί Έλληνες εγκατέλειψαν τήν Ζειά μόνον ένας άπό όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Καί σήμερα 2010 καλλιεργεί Ζειά μόνον ένας ό Γ.Α. είς ένα χωριό καί κατασκευάζει μακαρόνια άπό αλεύρι Ζειάς, τά όποια είναι υπερβολικά νοστιμώτερα άπό τά μακαρόνια του σίτου. Τήν έπιθεσίν του κατά τής Ζειάς ό “εθνάρχης” μας τήν ήρχισε μέ τήν αθρόα εισαγωγήν αλεύρων σίτου ύπό τών φίλων του.

Οί φίλοι του έγιναν πάμπλουτοι καί έξέσπασε τότε τό μέγα διά τήν έποχήν και γνωστό ώς “Σκάνδαλο τών αλεύρων”. Μέσα είς 4 χρόνια οί Έλληνες είχαν ξεχάσει τήν Ζειά τελείως καί οί φίλοι του Βενιζέλου έγιναν δισεκατομμυριούχοι άπό τήν εισαγωγή τών αλεύρων του σίτου.”Αν σήμερα θελήσετε νά επαναλάβετε αυτό γιά τό σιτάρι ή κριθάρι ή κάτι άλλο, δέν θά τό πετύχετε ούτε σέ 50 χρόνια. Τόσο πολύ είχε τυφλώσει καί πειθαρχήσει ό Βενιζέλος τους οπαδούς του. Αυτό βέβαια είναι εχθρική ψυχολογία.

Θέλουν τους οπαδούς τους τελείως τυφλούς στην σκέψιν καί δούλους. Καί δέν ήρκέσθη μόνον είς τήν έξαφάνισιν του σπόρου ό “εθνάρχης” μας, επέτυχε νά σβήση τήν Ζειά από τήν μνήμην καί τήν γλώσσαν τών Ελλήνων. Αυτό θά πή τέλειον έγκλημα. Εσείς έγνωρίζατε τήν λέξιν Ζειά πριν λίγα χρόνια, όταν ήρχισε νά προβάλεται άπό εμάς στά κανάλια; Εύρήκατε τήν λέξιν σέ λεξικό πού συντάχθηκε μετά τό 1930; Δεν θά τήν εύρητε, μήν ψάχνετε. Άλλα και αν κάπου τήν εύρητε, θά τήν έξηγεί ώς ζωοτροφή… Μόνον εις τυχόν ανατυπωθέντα παλαιά λεξικά θά τήν εύρητε, ή εις τό των Άγγλων “LINDELL & SCΟΤΤ”, τό όποιον δέν τήν εξηγεί σωστά. Εις τό “ΗΛΙΟΣ” πού είναι πιο ενήμερο και σοβαρό λεξικό γράφει: Ζειά ή Ζέα… τήν Ζέαν τήν μάϊδα πού είναι ό γνωστός αραβόσιτος και κοινώς αραποσίτι”. Αραβόσιτος όμως είναι κοινώς τό Καλαμπόκι.

Ή Ζειά όμως ώς φυτό είναι κάτι σάν σιτάρι και κριθάρι, δέν έχει καμμία σχέσιν στην όψιν μέ τό καλαμπόκι, άλλα και τό σπυρί του είναι ώς του σιταριού πιό πεπλατυσμένο καί χονδρό. Ή Ζειά μέ τον Σΐτον είναι όπως ή Νερατζιά μέ τήν πορτοκαλιά.

Αν άπό άπόστασιν 50-1ΟΟμ. κοιτάζεις τήν Νερατζιά είναι όμοια μέ τήν πορτοκαλιά. Καί τό νεράτζι μέ τό πορτοκάλι, ένώ έξωτερικώς είναι όμοια, εις τήν πραγματικότητα έχουν μεγάλες διαφορές εις τά συστατικά των. Αυτό ακριβώς συμβαίνει καί μέ τους σπόρους της Ζειας και του Σιταριού.

Δέν θά έκανε ό Ι. Πασσάς αυτό τό λάθος, έάν δέν έξηφάνιζε και τήν βιβλιογραφία περί Ζειά ό “εθνάρχης” μας, όπως ό Σαούλ – Παύλος τήν βιβλιογραφία των αρχαίων Ελλήνων. Εκεί όμως πού έμεινα εμβρόντητος είναι όταν διάβασα τήν “Οδύσσεια” ραψωδία δ (4)-603-604, τό αρχαίο: “Ω έν μέν λωτός πολύς, έν δέ κύπειρον πυροί τε ζειαί τε ίδ’ εύρυφυές κρίλευκον”. Ό Κ. Δούκας ερμηνεύει: “όπου υπάρχει τριφύλλι πολύ, καί κύπερι, καί σιτάρια καί ζωοτροφές κι εύρύφυτο κριθάρι λευκό”. Πώ! Πω!… Ό κ. Δούκας ό έκλεκτώτερος ερμηνευτής έκανε λάθος;

Ένώ οί “Ελληνες χρησιμοποιούσαν πυρούς (σιτάρια) γιά ζωοτροφές καί τήν ζειά γιά ψωμί, ερμήνευσε τήν ζειά ώς ζωοτροφές, διότι ό Βενιζέλος είχε εξαφανίσει από τήν βιβλιογραφίαν καί άπό τήν μνήμην τών Ελλήνων τήν ζειά ή ζέα.Τό δημητριακό Ζειά η φύσις τό έδώρισε είς τους λαούς του Αιγαίου. Αργότερα οί Έλληνες μετανάστες τό μετέφεραν καί είς άλλες χώρες.

Τό σιτάρι ήτο φυσικό δημητριακό τών βορείων περιοχών. Οί Έλληνες τό έφεραν είς τήν Ελλάδα καί τό έκαλλιέργησαν ώς ζωοτροφή, αρκετά χρόνια πρό του Τρωικού Πολέμου, όταν ήρχισαν τό εμπόριο μέ τις βορείως του Ευξείνου Πόντου χώρες.Οι Βόρειοι λαοί αντί χρημάτων, που δέν είχαν, έπλήρωναν τα είδη πού ήγόραζαν άπό τους Έλληνας έμπορους μέ σιτάρι και έτσι ήλθε εις την Ελλάδα τό σιτάρι.

Εις τό διαδίκτυο, έάν γράψετε τήν λέξιν “Ζειά”, θά εκπλαγείτε. Θά διαβάσετε πάρα πολλά, εις τήν παράγραφο ”ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ” (ύμνοι Όρφέως, Ομηρικά έπη, Μύθοι), διαβάζουμε:

«Ή πόλη τών Αθηνών ονομα­ζόταν και Ζείδωρος, διότι έπί του εδάφους της έκαλλιεργειτο έκτος άπό τήν έλαία και τό δημητριακό ζειά. Τό ζειά μέ τό ζήτα δηλώνει ζωή, μέ τό εψιλον γιώτα τήν μακρά πορεία και μέ τό άλφα που είναι τό πρώτο στοιχείο τό άριστον, τήν παρουσία του Αιθέρα (τό στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τά πάντα είναι ό Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία».

Τήν Ζειά φορτοεκφόρτωναν άπό ένα λιμάνι του Πειραιώς που έξ αυτής έλαβε τό όνομα Ζέα, και μέχρι σήμερα τό λιμάνι ονομάζεται Ζέα.Και τώρα πώς επεβλήθη ή ζειά νά ερμηνεύεται εις ορισμένα λεξικά ώς ζωοτροφή. Εις τό διαδίκτυο χειριζόμενοι τήν λέξιν “Ζειά” εις τήν ΙΛΙΑΔΑ – ραψωδία Ε, στίχοι 121-240 διαβάζουμε:

«…παρά δέ σφίν έκάστω δίζυγες ίπποι έστάσι κρί λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας» (195). Πιό κάτω ό μεταφραστής, ελαφρά τή συνειδήσει, ή καλοπληρωμένος μεταφράζει: «…εις κάθε αμάξι είναι σιμά ζευγαρωτά πουλάρια, στέκουν και τρώγουν τήν ζειά και τό λευκό κριθάρι».

Έδώ δολοφονείται ή Ζειά, διότι ό μεταφραστής, μεταφράζει τήν ζωοτροφή “όλύρας” εις “ζειά”. Οι μεταγενέστεροι αντιγράφουν από αυτό ζειά = όλύρας = ζωοτροφή, ένώ ό Όμηρος εγνώριζε και τά δύο, ζειά και όλύρας, και έγραφε πάντα τό ορθόν, αυτό που ήθελε και έπρεπε νά διδάξη. Έδώ γράφει σαφώς: «κρι λευκόν έρεπτόμενοι και όλύρας».

Όχι ζειά, όπως ελαφρά τήν συνείδησιν και βαρυτάτην άγνοια γράφουν οι μεταφρασταί.Από τις έρευνες που έκανα, κατέληξα ότι όλύρα ώνόμαζαν τόν σημερινόν “Οροβον κοινώς ρόβην ή τό ρόβι. Πρόκειται διά τήν πιό δυνατή και αγαπητή εις τά ζώα τροφή. Ομοιάζει μέ τό βίκο (άγριαρακά). Είναι ή πιό θρεπτική τροφή τών ζώων, άλλα είναι βλαβερή διά τόν άνθρωπον.Ή όλύρα εκαλλιεργείτο από αρχαιοτάτων χρόνων εις την Ελλάδα ως ζωοτροφή. Ήτο μεσογειακό φυτό (Λεξικό “ΗΛΙΟΣ”, λήμμα Όροβος).

Είναι λογικόν νά κατάληξη μέ τόν χρόνο ή όλύρα εις όροβο. Εις τό λεξικό “LINDELL & SCΟΤΤ” θά τήν βρήτε ώς Σίκαλιν η Αγριοσίκαλιν, αυτήν τήν σύγχυσιν έκαλλιέργησαν οι φιλέλληνες… διά νά ξεχάσουμε τήν Ζειά.

Ή Ζειά καλλιεργείται σήμερα εις πολλές χώρες τής Ευρώπης και εις τόν Καναδά εις μεγάλην εκτασιν, φέρει δέ όνομα ανάλογο τής γλώσσης έκαστης χώρας. Οι Ιταλοί τήν ονομάζουν Faro, οί Γερμανοί Dingel, κ.τ.λ. Οί Έλληνες εισάγουμε σήμερα αλεύρι Ζειά άπό τήν Γερμανία μέ τό όνομα Ντίνγκελ, ώς μή περιέχον γλουτένη, αντί 6,45 Εύρώ, ήτοι τό αγοράζουμε Δέκα φορές άκριβώτερα άπό τό σιταρένιο.
Γ. Γ. ΑΫΦΑΝΤΗΣ «Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ» ΣΣ. 443-451

Η Διατροφη στην αρχαια Ελλαδα: Τις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων χαρακτήριζε η λιτότητα, κάτι που αντικατόπτριζε τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγετο η ελληνική γεωργική δραστηριότητα. Θεμέλιο τους ήταν η λεγόμενη «μεσογειακή τριάδα»: σιτάρι, λάδι και κρασί. Στη βάση της διατροφής των αρχαίων Ελλήνων συναντούμε τα δημητριακά, ζεία και σε περιπτώσεις ανάγκης μείγμα κριθαριού με σιτάρι, από το οποίο παρασκευαζόταν ο άρτος.

Με το σιτάρι που χρησιμοποιείται σήμερα οι αρχαίοι τάιζαν τα ζώα. Τα δημητριακά συνοδεύονταν από οπωροκηπευτικά (λάχανα, κρεμμύδια, φακές και ρεβίθια). Η κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών σχετιζόταν με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αλλά και με το αν κατοικούσε στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα. Οι Έλληνες κατανάλωναν τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Το βούτυρο ήταν γνωστό, αλλά αντί αυτού γινόταν χρήση κυρίως του ελαιόλαδου.

Το φαγητό συνόδευε κρασί (κόκκινο, λευκό ή ροζέ) αναμεμειγμένο με νερό. Πληροφορίες για τις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων παρέχουν τόσο οι γραπτές μαρτυρίες όσο και διάφορες καλλιτεχνικές απεικονίσεις: οι κωμωδίες του Αριστοφάνη και το έργο του γραμματικού Αθήναιου από τη μία πλευρά, τα κεραμικά αγγεία και τα αγαλματίδια από ψημένο πηλό από την άλλη.

Δημητριακά και ψωμί: Τα δημητριακά αποτελούσαν τη βάση της διατροφής των αρχαίων Ελλήνων, κατά τη μινωική, τη μυκηναϊκή και την κλασική περίοδο. Χαρακτηριστικό είναι πως η Αθήνα του Περικλή, αποτελούσε το μεγαλύτερο εισαγωγέα σιτηρών του αρχαίου κόσμου: τα φορτία που κατέφθαναν από τη Μαύρη Θάλασσα και τον Ελλήσποντο ανέρχονταν κατά μέσο όρο σε 19.000 τόνους ετησίως. Κύρια προϊόντα ήταν το σκληρό σιτάρι (πύρος), η όλυρα (ζειά) και το κριθάρι (κριθαί).

Το σιτάρι μουσκευόταν προκειμένου να γίνει μαλακό και κατόπιν επεξεργαζόταν με δύο πιθανούς τρόπους: πρώτη περίπτωση ήταν το άλεσμά του προκειμένου να γίνει χυλός, ώστε να αποτελέσει συστατικό του λαπά. Η άλλη περίπτωση ήταν να μετατραπεί σε αλεύρι (ἀλείατα) από το οποίο προέκυπτε το ψωμί (ἄρτος) ή διάφορες πίττες, σκέτες ή γεμιστές με τυρί ή μέλι.Η μέθοδος «φουσκώματος» του ψωμιού ήταν γνωστή.

Κατά τη ρωμαϊκή εποχή οι Έλληνες χρησιμοποίησαν κάποιο αλκαλικό συστατικό ή μαγιά σαν καταλύτη της διαδικασίας. Η ζύμη ψηνόταν στο σπίτι σε υπερυψωμένους φούρνους από άργιλο (ἰπνός). Μια απλούστερη μέθοδος προέβλεπε την τοποθέτηση αναμμένων κάρβουνων στο έδαφος και την κάλυψη του σκεύους με καπάκι σε σχήμα θόλου (πνιγεὐς). Όταν το έδαφος ήταν αρκετά ζεστό, τα κάρβουνα απομακρύνονταν και στη θέση τους τοποθετούταν η ζύμη, η οποία καλυπτόταν και πάλι από το καπάκι.

Κατόπιν τα κάρβουνα αποθέτονταν πάνω ή γύρω από το καπάκι για διατήρηση της θερμοκρασίας. Οι πέτρινοι φούρνοι έκαναν την εμφάνισή τους κατά τη ρωμαϊκή πια περίοδο.

Ο Σόλων, ο Αθηναίος νομοθέτης του 6ου αιώνα π.κ.ε., όρισε πως το ψωμί από σιτάρι έπρεπε να καταναλώνεται μόνο κατά τις εορταστικές ημέρες. Από την κλασική εποχή και έπειτα, και μόνο για εκείνους που είχαν τα οικονομικά μέσα, το εν λόγω ψωμί ήταν διαθέσιμο καθημερινά στα αρτοπωλεία. Το κριθάρι ήταν απλούστερο στην παραγωγή, μα αρκετά πιο δύσχρηστο στην παραγωγή ψωμιού.

Το ψωμί που προκύπτει από το κριθάρι είναι θρεπτικό αλλά και βαρύτερο. Συνεπώς συνήθως ψηνόταν προτού αλεστεί για να προκύψει αλεύρι (ἄλφιτα), το οποίο χρησίμευε στην παραγωγή (τις περισσότερες φορές άνευ ψησίματος καθώς οι σπόροι ήταν ήδη ψημένοι) του βασικού πιάτου της ελληνικής κουζίνας, που ονομαζόταν μᾶζα.

Γενικά το σιταρένιο ψωμί λεγόταν «άρτος», το κριθαρένιο «άλφιτον», το προερχόμενο με ζύμη που ψηνόταν σε χαμηλούς κλιβάνους (είδος γάστρας) λεγόταν «ζυμίτης», ενώ το προερχόμενο χωρίς ζύμη που ψηνόταν σε ανθρακιά λεγόταν «άζυμος» και ιδιαίτερα «σποδίτης». Οτιδήποτε τρώγονταν με ψωμί (προσφάγιο) λεγόταν «όψον». Ο άρτος ή το άλφιτο που τρώγονταν βουτηγμένο σε άκρατο οίνο (ανέρωτο) λεγόταν «ακράτισμα».

Το ακράτισμα τρώγονταν κυρίως το πρωί, εξ ου και το πρωινό γεύμα λέγονταν ομοίως ακράτισμα. Χαρακτηριστικά οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν τους Έλληνες «κριθαροφάγους», ενώ στην κωμωδία «Ειρήνη» ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί την έκφραση «ἔσθειν κριθὰς μόνας», που μεταφράζεται «το να ζει κανείς μονάχα με κριθάρι» ή κατά τη νεοελληνική έκφραση «τη βγάζω με νερό και ψωμί». Στις μέρες μας επιβιώνουν διάφορες συνταγές για την παρασκευή μάζας. Σερβιριζόταν ψημένη ή ωμή, με τη μορφή χυλού ή ζυμαρικών ή ακόμη και πίττας. Επίσης μπορούσε να νοστιμίσει με τυρί ή μέλι.

katohika

Στροφή στην υδροπονική καλλιέργεια

Όταν πριν από περίπου δύο χρόνια δημιουργήθηκε η μονάδα υδροπονικής καλλιέργειας ντομάτας στη Δράμα από την εταιρεία Wonderplant αρκετοί εντυπωσιάστηκαν κυρίως λόγω του ύψους της επένδυσης και όχι τόσο για το ποιοι βρίσκονταν πίσω από το εγχείρημα αυτό.

Μπορεί οι κ. Θεοδωρόπουλος, Φώλιας, Αραμπατζής, Νένδος και Μακρής να μην είχαν σχέση με τα θερμοκήπια, αλλά όλοι είχαν επιτυχημένη πορεία στον κλάδο των τροφίμων. Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, ετοιμάζονται να δραστηριοποιηθούν στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων μέσω υδροπονικής καλλιέργειας εταιρείες που έως τώρα είχαν ελάχιστη σχέση με το αντικείμενο.

Μόλις την περασμένη Δευτέρα η εισηγμένη Ελαστρον ΑΕΒΕ Χαλυβουργικά Προϊόντα ανακοίνωσε ότι προχώρησε στη σύσταση θυγατρικής εταιρείας με την επωνυμία Ελαστρον Αγροτική ΑΕΒΕ. Η νέα εταιρεία θα δραστηριοποιηθεί στην ανάπτυξη θερμοκηπίων για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων με υδροπονία σε έκταση 225 στρεμμάτων στον νομό Ξάνθης και το αρχικό ύψος της επένδυσης θα ανέλθει σε περίπου 2 εκατ. ευρώ.

Στις αρχές του 2013 μια ακόμη εισηγμένη, η Πλαστικά Θράκης, ανακοίνωσε την ίδρυση νέας εταιρείας με την επωνυμία «Θερμοκήπια Θράκης Α.Ε.» με έδρα τον δήμο Τοπείρου στην Ξάνθη. Αντικείμενο της νέας εταιρείας θα είναι επίσης η δημιουργία θερμοκηπίων για την παραγωγή ντομάτας με υδροπονική καλλιέργεια. Το ύψος της αρχικής επένδυσης προβλέπεται να ανέλθει σε1,7 εκατ. ευρώ και εκτιμάται ότι θα υλοποιηθεί εντός του τρέχοντος έτους.

Η επιλογή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τις περισσότερες επενδύσεις υδροπονικών καλλιεργειών, υφιστάμενων και επικείμενων, δεν είναι τυχαία. Η περιοχή συγκεντρώνει δύο ειδικά χαρακτηριστικά: α) διαθέτει μεγάλη σχολάζουσα δημόσια γη και μάλιστα σε πεδινές εκτάσεις, κατάλληλες για την εγκατάσταση μεγάλων θερμοκηπίων. To υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει ξεκινήσει και διενεργεί διαγωνισμούς για την παραχώρηση των εκτάσεων αυτών μέσω μακροχρόνιας μίσθωσης, β) σε αρκετές από τις περιοχές αυτές υπάρχει γεωθερμικό πεδίο το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, απαραίτητης για τη λειτουργία των θερμοκηπίων.

Γιατί όμως η εν λόγω μέθοδος καλλιέργειας εμφανίζεται σαν το νέο «ελντοράντο» για τις επιχειρήσεις; Πρώτον, μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και στα νησιά, καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την άρδευση ακόμη και ανακυκλούμενο νερό. Δεύτερον, η παραγωγικότητα είναι πολύ υψηλή σε σχέση με τις συμβατικές καλλιέργειες. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με ρεπορτάζ του περιοδικού Time, οι Ολλανδοί που θεωρούνται αυθεντίες στην υδροπονία έχουν καταφέρει να παράγουν 70 κιλά ντομάτας ανά τ.μ., ενώ στον ευρωπαϊκό Νότο η παραγωγή είναι έως 7 κιλά ανά τ.μ.

Τρίτον και κυριότερο είναι ότι πλέον λύση στην υδροπονία αναζητούν χώρες όπως το Κατάρ. Μεταξύ των επιχειρηματιών που συνόδεψαν τον πρωθυπουργό στο πρόσφατο ταξίδι του στο Κατάρ οι κ. Νίκος και Ευθύμιος Ευθυμιάδης, της Redestos S.A. και της Agritex Energy S.A, θυγατρικής της Redestos. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι εταιρείες έχουν έρθει σε επαφή με την καταρινή εταιρεία Hasadd Food Company και διερευνάται η συνεργασία τους για τη δημιουργία μονάδας υδροπονίας στην Ξάνθη με τη χρήση γεωθερμίας έκτασης 200 στρεμμάτων. Το Κατάρ, βεβαίως, θέλει να μεταφέρει την τεχνογνωσία της υδροπονίας στα δικά του εδάφη, κάτι που ανοίγει σημαντικές προοπτικές για τις ελληνικές εταιρείες. Ο στόχος που έχει τεθεί από τον επικεφαλής του Εθνικού Προγράμματος Ασφάλειας Εφοδιασμού Τροφίμων του Κατάρ είναι μέσα σε 12 χρόνια η χώρα να μπορεί να παράγει τα δικά της τρόφιμα, τα οποία σήμερα αναγκάζεται να εισάγει σε ποσοστό 90%.

Σύμφωνα με στοιχεία του IRTC (International Research and Training Centre for Sustainability) υπολογίζεται ότι συνολικά οι εκτάσεις που καλλιεργούνται με υδροπονική μέθοδο είναι περίπου 1.750 στρέμματα, εκ των οποίων τα 1.450 στρέμματα πρόκειται για καλλιέργειες κηπευτικών και τα υπόλοιπα 300 στρέμματα για καλλιέργειες ανθέων.

Τι είναι η υδροπονία

H υδροπονία είναι η καλλιέργεια φυτών που γίνεται σε οποιοδήποτε υπόστρωμα εκτός του εδάφους ή εδαφικών μειγμάτων. Οι βασικές κατηγορίες υδροπονικών καλλιεργειών είναι δύο, αυτές που γίνονται πάνω σε νερό και αυτές που γίνονται σε αδρανή υποστρώματα, όπως για παράδειγμα πάνω σε περλίτη. Με άλλα λόγια η ρίζα δεν αναπτύσεται σε χώμα αλλά μέσα σε νερό και θρεπτικά διαλύματα. Χρειάζεται πάντα η τροφοδοσία με ενέργεια, καθώς οι υδροπονικές καλλιέργειες αναπτύσσονται σε θερμοκήπια. Σε σύγκριση με τις συμβατικές καλλιέργειες, στις υδροπονικές ελαχιστοποιείται η ανάγκη για χρήση φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται λιγότερη χρήση λιπασμάτων.

Παναγιώτης Μίλης-ΕΨΑ:Τα λάιτ αναψυκτικά με στέβια έκαναν τη διαφορά στη βιομηχανία τροφίμων

Όλα άρχισαν το 1924. Την ιδέα για τη δημιουργία μιας πρότυπης μονάδας εμφιάλωσης στην Αγριά, παράλληλα με τα ψυγεία, είχαν οι τότε ιδιοκτήτες αδελφοί Κοσμαδόπουλοι. Μετά από πρόσκλησή τους ένας Γερμανός μηχανικός που λεγόταν Otto, εγκαθίσταται στο Βόλο και δημιουργεί τη διάσημη συνταγή της λεμονάδας που μέχρι σήμερα παραμένει μυστική. Ας παρακολουθήσουμε όμως το ξεφύλλισμα της ενδιαφέρουσας αυτής ιστορίας έτσι όπως μας την αφηγείται ο κ. Παναγιώτης Μίλης, διευθυντής Μάρκετινγκ της ΕΨΑ:

Κύριε Μίλη, οι άνθρωποι της ΕΨΑ έχουν γράψει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία. Μπορείτε να απαριθμήσετε για λογαριασμό των αναγνωστών του Travel Times ορισμένους από τους σημαντικότερους σταθμούς αυτής της πορείας;
Με τη δημιουργία της διάσημης συνταγής της λεμονάδας αρχίζει η παραγωγή. Με τη λειτουργία του εργοστασίου η ΕΨΑ παρέχει ρεύμα και σε όλη τη γύρω περιοχή.
Το 1936 ιδιοκτήτης της ΕΨΑ γίνεται η Εθνική Τράπεζα. Η εταιρεία επενδύει σε νέες εγκαταστάσεις και μηχανήματα.
Η γυάλινη φιάλη με την μπίλια αντικαθίσταται από τη φιάλη με μηχανικό πώμα. Ένα χρόνο αργότερα η λεμονάδα ΕΨΑ κερδίζει το «Χρυσούν Βραβείον Ποιότητος» στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Το 1940 ο Αριστείδης Αλεξανδρίδης, ένας απλός υπάλληλος της τράπεζας, δέχεται συγχαρητήρια: Η πρωτότυπη φιάλη που έχει σχεδιάσει από μεράκι για τη λεμονάδα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Μοντέρνα για την εποχή φόρμα, έντονος χαρακτήρας και ένας ανάγλυφος ρόμβος που δηλώνει ότι το προϊόν έχει βραβευθεί. Μια σημαντική καινοτομία είναι το νέο πώμα crown που καταργεί για πάντα το μηχανικό πώμα.
Το 1969, σαράντα πέντε χρόνια μετά την ίδρυση της ΕΨΑ, η Εθνική Τράπεζα αποδέχεται την πρόταση των αδελφών Μοσκαχλαϊδη και Νίκου Τσαούτου και έτσι η ΕΨΑ έρχεται στα χέρια των σημερινών ιδιοκτητών της. Οι νέες επενδύσεις που γίνονται αυξάνουν την παραγωγή στις 30.000 φιάλες την ώρα.

Η ΕΨΑ από μια μικρή τοπική επιχείρηση κατέκτησε την ελληνική και σήμερα διεκδικεί τη θέση της και στην παγκόσμια αγορά. Ποιοι παράγοντες συνέβαλαν σε αυτό το  «ελληνικό θαύμα»;
Η ΕΨΑ είναι μια παραδοσιακή οικογενειακή επιχείρηση. Η πορεία των 88 ετών έντονης παρουσίας, κυρίως στη Μαγνησία, «έδεσε» το προϊόν με την περιοχή. Ήταν γνωστή ως ένα τοπικό προϊόν, το οποίο έφερναν στην Αθήνα ως δώρο στους γνωστούς τους οι επισκέπτες του Πηλίου φορτώνοντας κασάκια μαζί με τις αποσκευές τους στο αυτοκίνητό τους.
Η διαφήμιση από στόμα σε στόμα ενίσχυσε το μύθο της ΕΨΑ. Η μυστική συνταγή του Γερμανού χημικού μηχανικού Otto που δημιούργησε τη λεμονάδα είναι ακόμη ικανή να «ηδονίσει» και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.
Με τη διεύρυνση της επικοινωνίας πανελλαδικά και την τοποθέτηση στα σούπερ μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος και Σκλαβενίτης, ενισχύθηκε η εικόνα του «ανώτερου» ποιοτικά προϊόντος και δημιουργήθηκε η βάση για την εξάπλωση εκτός Θεσσαλίας.
Σήμερα η ΕΨΑ εξαντλείται από τα ράφια στα σούπερ μάρκετ και υπάρχει σε αρκετά σημεία πώλησης υψηλού πρεστίζ. Δημιουργούνται συνεχώς νέα σημεία πώλησης και έπεται συνέχεια.
Τα τελευταία χρόνια η ΕΨΑ εξάγεται και στο εξωτερικό, σε χώρες όπως είναι η Αυστραλία, η Αμερική, η Κύπρος, η Γερμανία. Τα προϊόντα που κυρίως εξάγουμε είναι όλα τα προϊόντα στις συσκευασίες μη επιστρεφόμενης γυάλινης φιάλης. Έτσι λοιπόν ακόμη και οι ομογενείς μπορούν πια να απολαύσουν την ΕΨΑ τους όπου και αν βρίσκονται!

Πώς εμφανίζεται η πορεία της ΕΨΑ στην εγχώρια αγορά; Δώστε μας μια εικόνα για τα μερίδια αγοράς και τις σχέσεις με τις ανταγωνίστριες εταιρείες.
Παρά τις συνεχείς πτώσεις των μεριδίων και του όγκου της αγοράς λόγω της οικονομικής κατάστασης της χώρας, η εισαγωγή των νέων κωδικών έφερε άνοδο των πωλήσεων στην ΕΨΑ. Στην υπόλοιπη αγορά είναι χαρακτηριστική η αύξηση στα private labels και στα σημεία λιανικής hard discount. Αυτό είναι φαινόμενο το οποίο θα κρατήσει μερικά χρόνια ακόμη δίνοντας σαφές προβάδισμα στα χαμηλής τιμής προϊόντα και στις μάρκες ιδιωτικής ετικέτας των λιανοπωλητών.
Γενικά η αγορά των αναψυκτικών αντιμετωπίζει μείωση όγκου αλλά και αξίας περίπου 6% το πρώτο τρίμηνο του 2012 (πηγή IRI), αφού οι προσφορές από όλες τις εταιρείες είναι καθημερινό φαινόμενο, ως κυρίας μεθόδου διατήρησης μεριδίων.

Ti μερίδιο του τζίρου της επιχείρησης αναλογεί στις εξαγωγές;
Προς το παρόν οι εξαγωγές αποτελούν περίπου το 5% της συνολικής μας παραγωγής, αλλά πιστεύουμε ότι σταδιακά μπορούμε να φθάσουμε και το 10% ή το 15% των πωλήσεών μας να είναι εκτός Ελλάδας.

Ποιοι είναι οι κυριότεροι πελάτες σας στο εξωτερικό;
Στην Κύπρο έχουμε συνεργασία με την ΚΕΟ για τη διανομή της ΕΨΑ και στην Αυστραλία με την EPSA Australia. Στην Αμερική συνεργαζόμαστε με την Krinos Foods και την Atlantic Εξαγωγική.

Έχει κατά τη γνώμη σας ζημιώσει την εικόνα της εταιρείας σας στο εξωτερικό η σημερινή οικονομική συγκυρία της χώρας;
Η αλήθεια είναι ότι ειδικά σε περιόδους κρίσης η διέξοδος στις διεθνείς αγορές είναι σωτήρια για πολλές επιχειρήσεις. Οι πωλήσεις του εσωτερικού σε αυτές τις περιόδους αναπόφευκτα μειώνονται και αυτό αποτελεί ευκαιρία για μεγαλύτερη έμφαση στις αγορές του εξωτερικού. Ευτυχώς η φήμη της ποιότητας των ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό είναι σε πολύ καλό επίπεδο, οπότε έχουμε εξασφαλισμένο ένα βασικό πλεονέκτημα για να κατακτήσουμε και αυτή την αγορά. Εξυπακούεται ότι αυτό το πλεονέκτημα από μόνο του δεν είναι αρκετό να ενισχύσει τις εξαγωγές. Χρειάζεται αποδεδειγμένα καλή ποιότητα προϊόντων, στοχευμένη προώθηση αυτών και βέβαια λογικές τιμές.

Τα σημερινά οικονομικά δεδομένα αποτελούν πρόκληση για περισσότερα επιχειρηματικά ανοίγματα ή σημάδι για περισσότερη εσωστρέφεια και συντηρητική στρατηγική;
Σίγουρα οι μέρες που διανύουμε δεν είναι οι καλύτερες. Η κρίση δεν έχει αφήσει κανέναν αδιάφορο. Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά: οι καταναλωτές αρχίζουν και ζητούν πιο επίμονα τα ελληνικά προϊόντα και αυτό είναι μια τάση που δείχνει να ανεβαίνει καθημερινά. Η ΕΨΑ συνεχίζει να εξελίσσεται και να πρωτοπορεί, ακόμη και αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Μέσα στο 2011 παρουσιάσαμε τα πρώτα ελληνικά βιολογικά αναψυκτικά, ενώ εφέτος παρουσιάσαμε πρώτοι τη σειρά λάιτ με φυσικό γλυκαντικό από το φυτό στέβια. Δύο χρόνια νωρίτερα ολοκληρώθηκε μια σημαντική επένδυση στις εγκαταστάσεις μας στην Αγριά, που αγγίζει τα 7 εκατ. ευρώ, η οποία αφορούσε τον πλήρη εκσυγχρονισμό της γραμμής εμφιάλωσης. Εκτός από την αγορά της Ελλάδας, δίνουμε πολλή σημασία και στις αγορές του εξωτερικού στοχεύοντας σε αύξηση των εξαγωγών μας σε ακόμη περισσότερες χώρες. Παράλληλα προσπαθούμε να προσφέρουμε καλύτερες τιμές προς τους καταναλωτές, μέσω εκπτωτικών κουπονιών ή πολυσυσκευασιών, απορροφώντας σημαντικές αυξήσεις στο κόστος παραγωγής και στις πρώτες ύλες. Πιστεύουμε ότι έχουμε ακόμη μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης και σχεδιάζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Όλες οι οικονομικές κρίσεις κάποτε τελειώνουν. Ως ΕΨΑ θα παλέψουμε να βγούμε από αυτήν ακόμη πιο δυνατοί.

Τι θα συμβουλεύατε μια μικρή εταιρεία που κινείται στο χώρο της εστίασης και πλήττεται από την οικονομική κρίση;
Εμείς βλέποντας την κρίση να έρχεται κάναμε όλες εκείνες τις κινήσεις που θα μας έδιναν ευελιξία και βραχυχρόνια ευρωστία στο να αντιμετωπίσουμε πιθανόν πιο δύσκολες ημέρες. Αλλαγές στη δομή, έλεγχο του κόστους, δημιουργία συνθηκών που φέρνουν οικονομίες κλίμακας και τέλος επέκταση με νέα καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες, που βρίσκονται στην κορυφή της ζήτησης από τους καταναλωτές.

Εκτός από τη γνωστή πλέον λεμονάδα της ΕΨΑ, για ποιο από τα προϊόντα της παραγωγής σας «καμαρώνετε» περισσότερο;
Τα λάιτ αναψυκτικά με στέβια που κυκλοφορήσαμε εφέτος έκαναν τη διαφορά στη βιομηχανία τροφίμων συνεχίζοντας την καινοτομία των πρώτων βιολογικών αναψυκτικών της προηγούμενης χρονιάς. Εδώ και δύο χρόνια δουλεύαμε σε συνταγές με στέβια στο εργαστήριο, έτσι ώστε μόλις πήρε επίσημα άδεια για χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τέλη του 2011, απλά κάναμε ετικέτες και βγήκαμε στην αγορά. Η αρχή έγινε τον Μάρτιο με τη λεμονάδα και την πορτοκαλάδα λάιτ στο νέο κουτί slim και στη συνέχεια τον Μάιο με τρεις γεύσεις τσάι λάιτ σε ΡΕΤ 500 ml (ΕΨΑ λάιτ τσάι με λεμόνι με 3 θερμίδες, ΕΨΑ λάιτ πράσινο τσάι με ρόδι και βύσσινο με 5 θερμίδες και ΕΨΑ λάιτ τσάι με ροδάκινο με 7 θερμίδες).

Δώστε μας μια εικόνα για την πορεία της εταιρείας το 2012
Η πορεία της ΕΨΑ για το 2012 είναι σημαντικά ανοδική. Δεν μπορούμε ακόμη να ανακοινώσουμε ακριβή οικονομικά μεγέθη, αλλά εκτιμούμε ότι η χρονιά θα κλείσει με μια αύξηση πωλήσεων της τάξης του 30%.

Πώς βλέπετε την πορεία της επιχείρησής σας το 2013;
Επενδύουμε διαρκώς στο τμήμα έρευνας και ανάπτυξης – ένα δείγμα της δουλειάς του φάνηκε φέτος με τα προϊόντα ΕΨΑ λάιτ με γλυκαντικό από το φυτό στέβια. Στα μελλοντικά σχέδιά μας είναι η περαιτέρω επέκταση και ανάπτυξη της εταιρείας μας όχι μόνο στην ελληνική αγορά αλλά και σε πολλές χώρες στο εξωτερικό. Στη συνέχεια της καινοτομίας των bio και της στέβια, ετοιμάζουμε και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις για το κοντινό μέλλον.

Σας ευχαριστώ πολύ.
Και εγώ σας ευχαριστώ.
http://www.statbank.gr/

Πολυεθνικές... απειλές για τα ελληνικά τρόφιμα

Eναν ακόμη αντίπαλο στην προσπάθεια να προωθήσουν τα ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα στις διεθνείς αγορές καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες παραγωγοί.
Αυτός δεν είναι άλλος, από τις μεγάλες πολυεθνικές, οι οποίες εντάσσουν σταδιακά στο χαρτοφυλάκιό τους ελληνικά τρόφιμα, όπως το γιαούρτι και....τη φέτα, που κερδίζουν την προτίμηση χιλιάδων καταναλωτών ανά τον κόσμο λόγω της υψηλής ποιότητας και της μοναδικής τους γεύσης.

Αξιοποιώντας τα κενά στο νομικό πλαίσιο για τη διεθνή κατοχύρωση προϊόντων ΠΟΠ, οικειοποιούνται την ονομασία και αντιγράφουν τη συνταγή τους, παραπλανώντας συνειδητά το αγοραστικό κοινό, εις βάρος των ελληνικών εταιρειών που αγωνίζονται να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούριο, καθώς χρόνια τώρα αρκετοί επιτήδειοι επιδίδονταν στο «σπορ» της αντιγραφής, ωστόσο η είσοδος πολυεθνικών στο παιχνίδι του ανταγωνισμού αλλάζει τα δεδομένα.

Απειλή

Παράγοντες της αγοράς μιλούν ανοιχτά για μια τεράστια απειλή για την εθνική οικονομία, η οποία «ποντάρει» πολλά για την ανάκαμψή της στην ανάπτυξη των εξαγωγών. Τα υπέρογκα κεφάλαια, το εκτεταμένο δίκτυο διανομής, η πρόσβαση στις αλυσίδες σούπερ μάρκετ και κυρίως η διαπραγματευτική δύναμη που έχουν οι πολυεθνικές, δυσχεραίνουν το έργο των ντόπιων παραγωγών, οι οποίοι θα πρέπει να επιλύσουν και μια σειρά από άλλα προβλήματα που προκαλεί η κρίση, όπως η έλλειψη ρευστότητας και η δυσπιστία των ξένων.

«Μήλον της Εριδος»

Η πιο διάσημη περίπτωση οικειοποίησης ελληνικού προϊόντος, είναι το στραγγιστό γιαούρτι στις ΗΠΑ, το οποίο σήμερα θεωρείται το μεγαλύτερο «success story» στην ιστορία του αμερικανικού -κι όχι μόνο- κλάδου τροφίμων. Και όχι άδικα, αφού από το 2008 έως το 2011, ενόσω η ελληνική οικονομία όδευε ταχύτατα προς την πτώχευση, οι πωλήσεις του εκτινάχθηκαν από μερικές δεκάδες εκατ. δολάρια σε σχεδόν 2 δισ. δολάρια.

Στην προκειμένη περίπτωση ο Τούρκος επιχειρηματίας Hamdi Ulukaya με το «Chobani» αναρριχήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια στην κορυφή, λανσάροντας το γιαούρτι του ως αυθεντικό ελληνικό. Κατάφερε μάλιστα να ξεπεράσει σε πωλήσεις και τη ΦΑΓΕ, η οποία πρώτη απ' όλους μύησε τους Αμερικανούς στο ελληνικό γιαούρτι.

Ο Τούρκος επιχειρηματίας δεν είναι ο μόνος που θέλησε να εκμεταλλευτεί τη «φρενίτιδα» των Αμερικανών για το λεγόμενο «Greek Style Yogurt». Στην αγορά έσπευσαν οι κολοσσοί στον χώρο των τροφίμων, όπως η Danone με το «Oikos», η General Mills με το «Yoplait» αλλά και η Pepsico σε συνεργασία με τη γερμανική Muller.

Σύμφωνα με το Σύνδεσμο των Ελλήνων Εξαγωγέων (ΠΣΕ), αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται και σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πιο πρόσφατο αυτό της τοποθέτησης γιαουρτιού «ελληνικού στιλ» από γάλα βρετανικών αγελάδων, στα ράφια της αλυσίδας σούπερ μάρκετ Tesco στη Βρετανία.

Να σημειωθεί ότι στα ράφια των αγγλικών σούπερ μάρκετ από τον περασμένο Οκτώβριο παρουσία έχουν επίσης ο Hamdi Ulukaya με το «Chobani» αλλά και η Danone.

Υποκατάστατα-απειλή

Ανάλογες προκλήσεις αντιμετωπίζει και η φέτα. Το πιο διάσημο ελληνικό τυρί μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις 25 Οκτωβρίου του 2005, η οποία το κατοχύρωσε ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) γνώρισε πρωτοφανή άνθηση στις διεθνείς αγορές.
Την εντυπωσιακή αυτή άνοδο, απειλούν τώρα να ανακόψουν διάφορες επιχειρήσεις τρίτων χωρών που σφετερίζονται την ονομασία και φτιάχνουν υποκατάστατα προϊόντα, με τις κυριότερες να προέρχονται από την Τουρκία και την Κίνα.

Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση της τουρκικής εταιρείας Yorsan Gida Mamulleri Sanayi ve Ticaret Anonim Sirketi, μια από τις κορυφαίες βιομηχανίες γάλακτος της γείτονος, με σημαντική εξαγωγική δραστηριότητα, η οποία έχει κατοχυρώσει στο Turkish Patent Institute ένα προϊόν της με το εμπορικό σήμα «Anatolian Feta Cheese».

Κατοχύρωση

Στην Κίνα, επίσης, γίνεται προσπάθεια από τοπική εταιρεία να κατοχυρώσει τη φέτα ως εμπορικό σήμα στον αρμόδιο κινεζικό οργανισμό. Τέλος, ανάμεσα στα ελληνικά προϊόντα που πέφτουν «θύματα» σφετερισμού είναι και οι ελιές Καλαμών, η φήμη των οποίων ξεπερνάει τα σύνορα της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, έχουν εντοπιστεί εταιρείες που χρησιμοποιούν στις συσκευασίες των ελιών που πουλάνε, την επωνυμία «Ελιές Καλαμών» παρ' ότι δεν έχουν καμία σχέση με την περιοχή ή την ποιότητά τους.
Κίνα

Ο μεγαλύτερος αντιγραφέας

Συχνό φαινόμενο, σύμφωνα με τον ΠΣΕ, αποτελούν και οι περιπτώσεις κακόβουλης κατοχύρωσης εμπορικών σημάτων, ελληνικών και όχι μόνο εταιρειών ειδικά στην Κίνα και το Χονγκ Κονγκ.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος των Εξαγωγέων Επιχειρήσεων κινεζικών συμφερόντων φέρονται να κατοχυρώνουν εμπορικά σήματα ελληνικών εταιρειών και να τα διακινούν ως εισαγόμενα στην κινεζική αγορά, ενώ εκκρεμούν αντίστοιχες αιτήσεις των ελληνικών εταιρειών.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, εταιρείας που έχει συσταθεί στο Χονγκ Κονγκ και υπέβαλε τις τελευταίες ημέρες αιτήσεις κατοχύρωσης 145 εμπορικών σημάτων, εκ των οποίων 20 ελληνικών, κυρίως στους τομείς της γούνας και του κοσμήματος.

Μεγάλες πολυεθνικές εντάσσουν σταδιακά στο χαρτοφυλάκιό τους ελληνικά τρόφιμα, όπως το γιαούρτι και τη φέτα, που κερδίζουν την προτίμηση χιλιάδων καταναλωτών ανά τον κόσμο

Αρκετοί επιτήδειοι επιδίδονταν στο «σπορ» της αντιγραφής, ωστόσο η είσοδος πολυεθνικών στο παιχνίδι του ανταγωνισμού αλλάζει τα δεδομένα
«Φρενίτιδα» των Αμερικανών για το λεγόμενο «Greek Style Yogurt». Στην αγορά έσπευσαν

οι κολοσσοί στον χώρο των τροφίμων, όπως η Danone με το «Oikos», η General Mills με το «Yoplait» αλλά και η Pepsico σε συνεργασία με τη γερμανική Muller

H καταστροφή της βιομηχανίας ζάχαρης στην Ελλάδα από την ΕΕ

 

Με την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2005 η καλλιέργεια της περιορίζεται ουσιαστικά στην λωρίδα Λονδίνου- Πράγας. Τότε έγινε συμφωνία να μειωθεί η παραγωγή  στην Ελλάδα από 320.000 τόνους σε 158.000 τόνους τον χρόνο. Παράλληλα με αντάλλαγμα 87 εκ ευρώ η χώρα μας έκλεισε 2 (Λάρισα και Ξάνθη) από τα 5 εργοστάσια ζάχαρης με σκοπό τα δύο εργοστάσια που έκλεισαν να γίνουν εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης.

Συνέπεια όλων αυτών ήταν 30. 000 άνθρωποι στην βόρεια Ελλάδα να πεταχτούν στον δρόμο (αγρότες, εργαζόμενοι, κ.λ.π) αφού η καλλιέργεια από 400. 000 στρέμματα το 2006 έπεσε το 2010 στα 55.000. Παράλληλα η ΑΤΕ έχει βγάλει στο σφυρί για πώληση συνολικά την Ελληνική βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) η οποία είναι θυγατρική της.

Να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια περίοδο μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη και οι πωλήσεις των θυγατρικών κρατικοσυνεταιριστικών, ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ (Ζωοτροφές ), η ΔΩΔΩΝΗ κ.λ.π. Μνηστήρες της αγοράς της ΕΒΖ είναι μία γερμανική, μία αγγλική εταιρεία, ο Κοπελούζος με Ρώσους επενδυτές και μία γαλλική εταιρεία ενέργειας (ΒΗΜΑ 18/9/11).

Την περίοδο που ετοιμάζονται να πωλήσουν την ΕΒΖ σταμάτησαν κάθε επιδότηση στην παραγωγή ζαχαροτεύτλων με αποτέλεσμα φέτος να μην πιάσει η χώρα μας ούτε καν την μειωμένη τιμή ποσόστωσης (158.000 τόνοι) αφού καλλιεργήθηκαν λίγα στρέμματα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να σταματήσουν την ουσιαστική παραγωγή τα εργοστάσια και να υπολειτουργούν.

 Έτσι,  για την κάλυψη των αναγκών σε ζάχαρη έγινε συμφωνία ανάμεσα στην γερμανική εταιρεία (υποψήφιος αγοραστής) και την ΕΒΖ!

 Επίσης να αναφερθεί ότι παρόλο ότι η ΕΒΖ ήταν θυγατρική της ΑΤΕ η υποχρεωτική δανειοδότησή της από αυτήν γινόταν με το αστρονομικό επιτόκιο 12%.  Το τίμημα της πώλησης επίσης είναι εξευτελιστικό για το μέγεθος της εταιρείας (5 εργοστάσια στην Ελλάδα και δύο στην Σερβία).

Όλα αυτά συμβαίνουν φέτος (2011) που η τιμή της ζάχαρης έχει πιάσει ιστορικό ρεκόρ ανόδου. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι η ανακοίνωση της πώλησης της ΕΒΖ έγινε τον Φεβρουάριο του 2011 όταν οι εξεγερμένοι στην Αλγερία φώναζαν φέρτε μας ζάχαρη γιατί η τιμή της είχε αυξηθεί κατά 25%.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων μόνο το 2010 οι τιμές των σιτηρών αυξήθηκαν κατά 47%, του καλαμποκιού κατά 50% και της σόγιας κατά 35%.

Ίσως ωριμάζουν οι συνθήκες  και στην χώρα μας για την εκδήλωση  διατροφικής κρίσης…… Η εξυγίανση της Αγροτικής τράπεζας οδηγεί σε πώληση θυγατρικών της όπως η ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ (Ζωοτροφές ), η ΔΩΔΩΝΗ κ.λ.π. Είναι προφανές από τα παραπάνω, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι με στόχο να μεταφερθεί στα χέρια του κεφαλαίου με εξευτελιστικό τίμημα ένας βασικός τομέας διατροφής του λαού.

Με την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2005 η καλλιέργεια της περιορίζεται ουσιαστικά στην λωρίδα Λονδίνου- Πράγας. Τότε έγινε συμφωνία να μειωθεί η παραγωγή  στην Ελλάδα από 320.000 τόνους σε 158.000 τόνους τον χρόνο.