Σοφία Πέρπερα: Η Ελληνίδα που προωθεί το ελληνικό κρασί στις ΗΠΑ & κάνει γνωστές τις λέξεις Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο και Ασύρτικο!

Αφού εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Château Magdelaine, Premier Grand Cru Classé de St Emilion και στο Κτήμα Χατζημιχάλη, το 1998 προσελήφθη στον Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου, όπου ασχολήθηκε με την προβολή του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό και την οινική νομοθεσία. Το 2003 ίδρυσε την εταιρεία All About Greek Wine (AAGW), η οποία σχεδίασε και υλοποίησε το πρώτο ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής του ελληνικού κρασιού στη Βόρεια Αμερική. Η AAGW έχει αναλάβει τη διεύθυνση του Γραφείου Οίνου στη Βόρεια Αμερική εκ μέρους της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) και συντονίζει τις ενέργειες προβολής των New Wines of Greece εκεί.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακηρύχθηκε η καλύτερη πρεσβευτής για το ελληνικό κρασί μετά από δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το έγκριτο περιοδικό «Wine Business International», ενώ για δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2012 και το 2013, συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στα 100 άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή στην οινική αγορά των ΗΠΑ από το intowine.com, μια διάκριση εξαιρετικά σημαντική για τον ελληνικό οινικό κλάδο. Η Σοφία είναι σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και συχνά καλείται να συμμετάσχει συμβουλευτικά σε εθνικές επιτροπές για την προβολή και την προώθηση του ελληνικού κρασιού.

Έχεις αναγνωριστεί ως μία από τις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην οινική αγορά της Αμερικής, σύμφωνα με το intowine.com. Περίγραψέ μας ποιες είναι οι κύριες τάσεις που επικρατούν τώρα στην οινική αγορά των ΗΠΑ.

Κατ’ αρχάς, να πούμε ότι οι ΗΠΑ αποτελούν τη Νο 1 χώρα από άποψη συνολικής κατανάλωσης κρασιού στον κόσμο, φθάνοντας το 2013 τα 29,1 εκατ. εκατόλιτρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Αμπέλου και Οίνου. Η κατανάλωση κρασιού αυξάνεται σταθερά από το 1993, μια και το κρασί αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος του life style των Αμερικανών. Παρ’ όλα αυτά, η κατά κεφαλήν κατανάλωση κρασιού στις ΗΠΑ είναι γύρω στα 11 λίτρα ανά άτομο, τη στιγμή που στη Γαλλία είναι 44 λίτρα και στην Ελλάδα 28. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια περαιτέρω αύξησης της κατανάλωσης. Οι ΗΠΑ αποτελούν επίσης τον Νο 1 εισαγωγέα κρασιού στον κόσμο. Ενώ τη δεκαετία του ’90 οι εισαγωγές κρασιού στις ΗΠΑ δεν ξεπερνούσαν το 15% των συνολικών πωλήσεων, το 2013 ξεπέρασαν το 33%, φθάνοντας τα 1.096 εκατ. λίτρα κρασιού που συνολικά κόστισαν 5,2 δισ. δολάρια. Οι κύριες χώρες που εξάγουν στις ΗΠΑ είναι η Ιταλία, η Γαλλία, η Αυστραλία, η Χιλή, η Ισπανία και η Αργεντινή. Σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε η διεθνής εταιρεία στρατηγικής και marketing, Wine Inteligence, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επαγγελματίες του οινικού κλάδου στις ΗΠΑ δηλώνουν ότι η Ελλάδα μαζί με την Αργεντινή, τη Χιλή και την Ισπανία είναι οι πιο σημαντικές ανερχόμενες οινικές χώρες για τους Αμερικανούς καταναλωτές. Οι γυναίκες καταναλώνουν το 55% του κρασιού, ενώ οι άντρες το 45%, αλλά με ρυθμό αυξητικό την τελευταία δεκαετία.  Η γενιά των Baby Boomers (51 έως 69 ετών) είναι εκείνη που καταναλώνει περισσότερο και πιο ακριβό κρασί, αλλά κυρίως από την Καλιφόρνια, ενώ η πιο ελπιδοφόρα για εμάς γενιά καταναλωτών είναι οι Millennials, οι νέοι δηλαδή από 21 έως 35 ετών, οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερο εισαγόμενο κρασί. Λέξη-κλειδί για τους Millennials είναι η αυθεντικότητα. Δεν διστάζουν να ξοδέψουν περισσότερο για μια φιάλη κρασί, εφόσον τους ικανοποιεί η εμπειρία που συνοδεύει την επιλογή τους. Μια και ο τρόπος ζωής τους δεν τους επιτρέπει πολλά ταξίδια, προτιμούν να ταξιδεύουν μέσω των εμπειριών και των επιλογών τους και δαπανούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο Διαδίκτυο. Οι πιο δημοφιλείς ποικιλίες στις ΗΠΑ είναι το Chardonnay, το Cabernet Sauvignon, το Pinot Grigio και το Merlot, αλλά οι ποικιλίες που αναπτύσσονται με τον πιο γρήγορο ρυθμό είναι το Μοσχάτο και το Μalbec. Περίπου το 80% των πωλήσεων κρασιού στις ΗΠΑ είναι off premise (δηλαδή όλα τα σημεία λιανικής εκτός από τα εστιατόρια), 16% on premise (δηλαδή στο εστιατόριο) και 4% απευθείας σε καταναλωτές. Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στις πωλήσεις λιανικής παρουσιάζει η μεσαία κατηγορία τιμών, δηλαδή από 8 έως 22 δολάρια.



Ποια είναι η θέση του ελληνικού κρασιού στις ξένες αγορές; Ποιες χώρες εισάγουν περισσότερο ελληνικό κρασί και γιατί;

Το ελληνικό κρασί εξάγεται πλέον σε πάρα πολλές χώρες, αλλά οι σημαντικότερες είναι η Αμερική, ο Καναδάς και η Γερμανία. H Γερμανία είναι η Νο 1 αγορά από άποψη όγκου εξαγωγών (πάνω από 13.000 τόνοι το 2013), αλλά η εικόνα του ελληνικού κρασιού στην αγορά αυτή δεν είναι θετική και η αξία ανά φιάλη είναι σημαντικά χαμηλότερη. Για να καταλάβετε, όταν η μέση τιμή εξαγωγής στη Γερμανία είναι γύρω στο 1,6 ευρώ ανά κιλό κρασιού, στις ΗΠΑ και τον Καναδά είναι γύρω στο 4-4,5 ευρώ. Το ελληνικό κρασί στη Γερμανία πωλείται κυρίως στα ελληνικά εστιατόρια, ενώ στα ράφια των σούπερ μάρκετ βρίσκει κανείς μόνο φτηνά, κυρίως γλυκά ή ημίγλυκα ελληνικά κρασιά. Ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου ενεργοποιήθηκε πάνω στο θέμα αυτό και ξεκινάει καμπάνια προβολής του επώνυμου εμφιαλωμένου ελληνικού κρασιού με στόχο τη βελτίωση της εικόνας του στη γερμανική αγορά. Στη Βόρεια Αμερική υλοποιείται εδώ και 11 χρόνια ένα πολύ στοχευμένο πρόγραμμα προβολής, το οποίο ξεκίνησε ιδιωτικά για 3 χρόνια από 25 περίπου ελληνικά οινοποιεία και συνεχίστηκε από την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου και τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών με ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια. Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, στα σημεία πώλησης αλλά και στις αναφορές στις διάφορες οινικές και άλλες εκδόσεις το ελληνικό κρασί βρισκόταν στην κατηγορία των «Others». Αρχικός στόχος, λοιπόν, ήταν να βάλουμε την Ελλάδα στον χάρτη και να δημιουργήσουμε για το ελληνικό κρασί εικόνα αξίας. Σήμερα η δημοσιότητα που λαμβάνει το ελληνικό κρασί στην Αμερική είναι ίσως δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την παραγωγή μας, ενώ αποτελεί αγαπημένη επιλογή των οινοχόων. Ελληνικά κρασιά βρίσκεις πλέον σε μεγάλο αριθμό εστιατορίων και σημείων λιανικής στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ πολύ σημαντικές αμερικανικές εταιρείες εισαγωγής και διανομής συνεργάζονται πλέον με αρκετά ελληνικά οινοποιεία.  Στο πλαίσιο πρόσφατης μελέτης φαίνεται ότι το 60% των καταναλωτών κρασιού από τις κυριότερες πόλεις-στόχους των ΗΠΑ, οι οποίοι είχαν καταναλώσει κρασί τις 4 εβδομάδες που προηγήθηκαν της μελέτης, δήλωσε ότι γνωρίζει το ελληνικό κρασί, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών που ρωτήθηκε δήλωσε ότι το ελληνικό κρασί έχει εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, από το 2009 έως το 2013 οι εισαγωγές κρασιού, μπίρας και άλλων συγγενών προϊόντων από την Ελλάδα στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί κατά 27% περίπου, φθάνοντας γύρω στα 12 εκατ. δολάρια το 2013. Στον Καναδά, σύμφωνα με τα στοιχεία της καναδικής κυβέρνησης (Στατιστική Υπηρεσία Καναδά), οι εισαγωγές κρασιού από την Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά 25% τα τελευταία 4 χρόνια, με πρώτη την πολιτεία του Κεμπέκ, στην οποία παρατηρείται μια αύξηση 85,7%, και το Οντάριο δεύτερο.

Ποιοι είναι οι κύριοι ανταγωνιστές του ελληνικού κρασιού;

Προσωπικά, δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «ανταγωνιστές». Το ελληνικό κρασί έχει κάνει ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα τα τελευταία χρόνια. Εξαιρετικά κρασιά παράγονται πλέον σε κάθε περιοχή της Ελλάδας. Εκείνο όμως που κάνει το ελληνικό κρασί να ξεχωρίζει είναι η ιδιαιτερότητά του, το γεγονός ότι υπάρχουν περισσότερες από 300 γηγενείς ποικιλίες σταφυλιού, οι οποίες προσαρμόζονται σε μοναδικά ελληνικά αμπελοτόπια, σε πλήθος διαφορετικών εδαφών και μικροκλιμάτων και στη συνέχεια, στα χέρια ταλαντούχων οινοπαραγωγών, οδηγούν στην παραγωγή εκλεκτών κρασιών με ιδιαίτερη προσωπικότητα. Εάν συνδυαστεί το ποιοτικό δυναμικό του ελληνικού αμπελώνα με το πανέμορφο ελληνικό τοπίο και την οινική μας παράδοση που χάνεται στα βάθη τριών και πλέον χιλιετηρίδων, έχουμε ένα μοναδικό οινικό πακέτο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από οποιαδήποτε άλλη οινική χώρα. Διαθέτουμε όλα τα απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία του μύθου γύρω από το ελληνικό κρασί. Μία χώρα από την οποία θα μπορούσαμε να πάρουμε ενδιαφέρουσες ιδέες είναι η Αυστρία. Είναι μια boutique οινική χώρα που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα ποιοτικά κρασιά, τα οποία έχουν εξασφαλίσει αρκετά υψηλές μέσες τιμές λιανικής. Η Αυστρία, όπως και η Ελλάδα, αναγνωρίζεται κυρίως για τα λευκά της κρασιά και αποτελεί αγαπημένη επιλογή των οινοχόων.  Το σκάνδαλο με τη γλυκόλη στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ώθησε τους Αυστριακούς οινοπαραγωγούς να ανασυνταχθούν και να θέσουν πολύ υψηλά τον πήχη της ποιότητας, ενώ η νομοθεσία που θεσπίστηκε στη συνέχεια είναι από τις πιο αυστηρές στην Ε.Ε. Στις ενέργειες προβολής των κρασιών της η Αυστρία χρησιμοποιεί με επιτυχία τον συνδυασμό του κρασιού με τον πολιτισμό και κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας είναι ο συνδυασμός των αγροτικών προϊόντων, με πρώτο το κρασί, με τον τουρισμό και τον πολιτισμό.

Παλαιός Κόσμος VS Νέος Κόσμος. Ποιος είναι νικητής στο κρασί;

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη αγορά τα όρια μεταξύ Παλαιού Κόσμου και Νέου έχουν αμβλυνθεί. Σε γενικές γραμμές, θεωρούμε ότι οι παραγωγοί του Παλαιού Κόσμου στηρίζονται περισσότερο στην παράδοση και στη γεωγραφική προέλευση του κρασιού και σίγουρα έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ λιγότερο ελαστική αμπελοοινική νομοθεσία, ενώ οι παραγωγοί του Νέου Κόσμου βασίζονται κυρίως στη χρήση της πιο σύγχρονης τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία, χωρίς τους νομοθετικούς περιορισμούς των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Βασική τους διαφορά είναι ότι τα κρασιά του Νέου Κόσμου προβάλλουν τις ποικιλίες από τις οποίες παράγονται, ενώ του Παλαιού τις γεωγραφικές ενδείξεις. Συνηθίζουμε να λέμε ότι τα κρασιά του Νέου Κόσμου εκφράζουν πιο έντονο φρούτο κι έχουν συνήθως υψηλότερους αλκοολικούς βαθμούς, ενώ του Παλαιού Κόσμου εκφράζουν περισσότερο τον τόπο από τον οποίο προέρχονται, ξεχωρίζουν για το πιο γήινο γευστικό τους προφίλ και είναι, σε γενικές γραμμές, πιο φινετσάτα. Φυσικά, όπως αναφέρω και πιο πάνω, αυτοί οι διαχωρισμοί είναι πολύ γενικοί και τα όρια μεταξύ των δύο περιπλέκονται. Ο μόνος νικητής είναι ο καταναλωτής, ο οποίος έχει πλέον χιλιάδες επιλογές κρασιών για να ευφράνει τον ουρανίσκο του.



Πού θα κατέτασσες το ελληνικό κρασί, στον Παλαιό ή στον Νέο Κόσμο;

Το ελληνικό κρασί ανήκει φυσικά στον Παλαιό Κόσμο, εκφράζοντας τα μοναδικά και ιστορικά αμπελοτόπια από τα οποία παράγεται. Παράγεται κυρίως από γηγενείς ελληνικές ποικιλίες, αρκετές από τις οποίες καλλιεργούνται από την αρχαιότητα. Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες οινοπαραγωγοί υιοθέτησαν τεχνολογία αιχμής την οποία προσάρμοσαν στις τοπικές παραδόσεις και την ελληνική πραγματικότητα. Έτσι, θα έλεγα ότι το ελληνικό κρασί ανήκει στον «νέο παλαιό κόσμο».  

Τελικά, το brand Σαντορίνη γιατί είναι τόσο ισχυρό;

Η Σαντορίνη τα έχει όλα: εκτός από τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, διαθέτει τον αρχαιότερο, σε συνεχή καλλιέργεια αμπελώνα στον κόσμο. Έναν αμπελώνα-μνημείο σε ένα μοναδικό οικοσύστημα που δημιουργήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου. Έναν αμπελώνα-χειροτέχνημα σε σχήμα κουλούρας που δημιουργήθηκε από την ανάγκη να προστατευτούν τα σταφύλια από τον ήλιο και τον αέρα. Κρασί δεν είναι μόνο το υγρό που απολαμβάνουμε στο ποτήρι μας. Είναι όλη η μυθοπλασία γύρω από αυτό. Και η Σαντορίνη είναι η θεά της μυθοπλασίας. Είναι φωτιά, αέρας και θάλασσα. Είναι καταστροφή και αναγέννηση. Ένα εξωγήινο τοπίο στο οποίο ευδοκιμεί μία από τις εκλεκτότερες λευκές ποικιλίες του κόσμου, το Ασύρτικο. Και, βέβαια, πέρα από το ξεχωριστό περιτύλιγμα, τα κρασιά που παράγονται στη Σαντορίνη είναι κορυφαίας ποιότητας. Δεν είναι αυτοί αρκετοί λόγοι για να δημιουργηθεί ένα ισχυρό brand; Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: όλοι οι οινοπαραγωγοί του νησιού συνεργάζονται σε κοινές ενέργειες προβολής του brand Wines from Santorini. Στις ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει κοινές ενέργειες εδώ και 5 χρόνια. Η μεγάλη αύξηση της αναγνωρισιμότητας των σαντορινιών κρασιών, η υποστήριξή τους από κορυφαίους διαμορφωτές κοινής γνώμης και η τοποθέτησή τους σε μεγάλο αριθμό εστιατορίων οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στις κοινές αυτές ενέργειες.  

Τι κάνει περισσότερο εντύπωση στους δημοσιογράφους του κρασιού όταν επισκέπτονται τη χώρα μας;

Κατ’ αρχάς, εντυπωσιάζονται από το πόσο ορεινή είναι η Ελλάδα. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους μόνο εικόνες απέραντου γαλάζιου και λευκού των κυκλαδίτικων σπιτιών και εκκλησιών. Τους κάνει, λοιπόν, μεγάλη εντύπωση όταν συνειδητοποιούν ότι το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών αμπελώνων βρίσκεται στις πλαγιές υψηλών και συχνά δύσβατων ορέων ή σε απομονωμένα νησιά. Αρκετοί έρχονται στην Ελλάδα πιστεύοντας ότι θα δοκιμάσουν κρασιά τυπικά μιας νότιας μεσογειακής χώρας, στην οποία επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, και αντί γι’ αυτό δοκιμάζουν φινετσάτα κρασιά, μέτριων προς χαμηλών αλκοολικών βαθμών, με υψηλές οξύτητες και εκφραστικά αρώματα που θα περίμεναν να δοκιμάσουν σε κάποιες από τις βορειότερες οινοπαραγωγικές χώρες. Και, βέβαια, εντυπωσιάζονται από τον μεγάλο αριθμό ποιοτικών γηγενών ποικιλιών που διαθέτουμε, από το επίπεδο τεχνολογικής αρτιότητας των οινοποιείων αλλά και από το επίπεδο γνώσεων και γενικότερης κουλτούρας των περισσότερων Ελλήνων οινοπαραγωγών με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

13 αλήθειες για το κάστανο, το βασιλιά των ξηρών καρπών

Μερικές απ' τις ευεργετικές ιδιότητες του «φαρμάκου του χειμώνα», μια λύση για την κρίση, και δύο νόστιμες συνταγές 

Στην Ελλάδα οι καστανιές βρίσκονται κυρίως στη Θεσσαλία, Μακεδονία και στις ορεινές περιοχές της Κρήτης,Πελοποννήσου και της Λέσβου. 
Ονομαστές ποικιλίες είναι τα κάστανα Πηλίου και Κρήτης.
 Να μερικά ακόμη πράγματα για το τρόφιμο της ημέρας. 

  1) Το πανάρχαιο δέντρο Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό, η καστανιά ανήκει στην τάξη των Φηγωδών και στην οικογένεια των Φηγοειδών με 12 είδη φυλλοβόλων, αιωνόβιων μεγάλων δέντρων ιθαγενή των εύκρατων περιοχών του βορείου ημισφαιρίου.
 Η καστανιά είναι πανάρχαιο δέντρο όπως αποδεικνύεται από διάφορα ευρήματα της εποχής του Χαλκού.
 Ήταν η τροφή των φτωχών το μεσαίωνα. 
Τα κάστανα αποτελούν ένα σημαντικό τρόφιμο για πολλές κουλτούρες και ιδιαίτερα γι' αυτές της Κίνας, της Κορέας, της Ιαπωνίας, της Βόρειας Αμερικής και της Μεσογείου και καλλιεργούνται για περισσότερα από 6.000 χρόνια στην Κίνα και 3.000 χρόνια στην Ευρώπη.   
  2) Ενέργεια Τα κάστανα ανήκουν στους ξηρούς καρπούς, αν και η διατροφική τους σύσταση θυμίζει περισσότερο αμυλούχο τρόφιμο, καθώς έχουν σημαντικά χαμηλότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέα.
 Τα κάστανα είναι άριστη πηγή υδατανθράκων, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο την απαραίτητη ενέργεια για το σώμα μας.
 Ακόμα, περιέχουν και άριστης ποιότητας πρωτεΐνες –σε μικρότερη ποσότητα όμως. 

3) Αντιοξειδωτικά Κάτι επιπλέον που ξεχωρίζει τα κάστανα από τους υπόλοιπους ξηρούς καρπούς είναι η υψηλή περιεκτικότητά τους σε βιταμίνη C. 100 γραμμάρια κάστανα περιέχουν το 72% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας βιταμίνης C!

 Η βιταμίνη C, όχι μόνο είναι απαραίτητη για τον σωστό σχηματισμό των αιμοφόρων αγγείων και των οστών, αλλά είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, και προστατεύει τον οργανισμό μας από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες.
 Εκτός από σημαντική ποσότητα βιταμίνης C, τα κάστανα παρέχουν και άλλα αντιοξειδωτικά, όπως είναι η βιταμίνη Ε αλλά και ορισμένα φυτοχημικά συστατικά που ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία των πολυφαινολών. 
Μάλιστα, τα κάστανα περιλαμβάνονται στους ξηρούς καρπούς με την υψηλότερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά, μαζί με τα καρύδια και τα πεκάν.# 
  4) Άλλες θρεπτικές ιδιότητες Τα κάστανα είναι επίσης εξαιρετική πηγή σιδήρου, ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου, φώσφορου και ψευδάργυρου.
 Έτσι, βοηθά στην καταπολέμηση της υπέρτασης, προλαμβάνει την αναιμία και βοηθά στην διατήρηση υγιούς σκελετού. 
Από την άλλη, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, που βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης στο αίμα.
 Επίσης συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος και την πρόληψη και αντιμετώπιση διαταραχών όπως η δυσκοιλιότητα, ενώ παράλληλα έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, γεγονός που τα καθιστά μια καλή επιλογή και για άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ή εμφανίζουν διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη. 
Ακόμη, τα κάστανα περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος Β, οι οποίες συμμετέχουν σε σημαντικές μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού, όπως ο μεταβολισμός των μακροθρεπτικών συστατικών και η κυτταρική σύνθεση, καθώς και ποσότητες μετάλλων και ιχνοστοιχείων όπως κάλιο, μαγνήσιο και φώσφορο. 
Τέλος, τα λιπαρά οξέα που περιέχονται στα κάστανα είναι κυρίως μονο- και πολυακόρεστα, τα οποία συνδέονται, μεταξύ άλλων με την προστασία της υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος. 

5) Θερμίδες Το κάστανο διαφέρει από τους υπόλοιπους ξηρούς καρπούς, καθώς έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό- κάτι που οι υπόλοιποι ξηροί καρποί δεν έχουν.
 Σχεδόν το 50% του κάστανου είναι νερό.
 Επίσης, το κάστανο έχει τις λιγότερες θερμίδες από όλους τους ξηρούς καρπούς και αυτό το καθιστά ιδανικό σνακ για όλους όσους προσέχουν τη διατροφή τους ή προσπαθούν να χάσουν βάρος.
 Αποδίδουν περίπου 240 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. 
Ενδεικτικά, 4 ψημένα κάστανα μετρίου μεγέθους μας προμηθεύουν με περίπου 80 θερμίδες, όσο δηλαδή και μία φέτα ψωμί.   

6) Πώς καθαρίζουμε κάστανα; Ο σεφ Αλέξανδρος Παπανδρέου μάς δείχνει πώς καθαρίζουμε κάστανα με δύο τρόπους: αλλιώς αν θέλουμε να τα διατηρήσουμε ολόκληρα και αλλιώς αν τα χρησιμοποιήσουμε κομματιασμένα. 

7) Πλήρης τροφή Το κάστανο, ωμό ή ψητό, αποτελεί μια πλήρη τροφή, ιδανική για παιδιά στην ανάπτυξη, για όσους αναρρώνουν από διάφορες ασθένειες, όπως η έντονη διάρροια, καθώς και για αθλητές.
 Η υπερβολική κατανάλωσή τους είναι δυνατό να συμβάλλει στην αύξηση του σωματικού βάρους.  
8) Μια καλή ιδέα για την κρίση Η παραγωγή καστάνων είναι κερδοφόρα: Ξεπούλησε το κάστανο στο Ανατολικό Πήλιο- το 70% της παραγωγής πήγε Ιταλία (εφημερίδα Θεσσαλία 4/2015)  
Η φετινή χρονιά ήταν από τις καλύτερες για τους καστανοπαραγωγούς, αφού κατάφεραν και πούλησαν την παραγωγή τους, με το 70% να διοχετεύεται στην Ιταλία και με τις προοπτικές για την επόμενη πενταετία να είναι ακόμη καλύτερες. 

Μάλιστα, όσοι επένδυσαν φέτος στο κάστανο, αναμφίβολα δεν έχασαν. Αντιθέτως είδαν να πουλούν τις ποσότητές τους σε πολύ καλές τιμές και να τονώνουν το οικογενειακό τους εισόδημα σε μια πολύ δύσκολη ομολογουμένως περίοδο.

 Για παράδειγμα στο Ξουρίχτι 100 οικογένειες εξαρτώνται από την παραγωγή κάστανου και φέτος χαμογέλασαν για τα καλά. «Ξεπούλησε φέτος το κάστανο» τονίζει χαρακτηριστικά ο καστανοπαραγωγός και έμπορος στον κλάδο κ. Κώστας Νάνος που με τον τρόπο αυτό εκφράζει την ικανοποίησή του για την κατάσταση που διαμορφώθηκε. (...) 
«Κατά μέσο όρο η τιμή πώλησης του κάστανου στο εμπόριο κυμάνθηκε στα 2,20-2,30 ευρώ το κιλό. 
Και πρόκειται για μια πολύ καλή τιμή που δείχνει και πόσο δημοφιλές είναι το κάστανο.
 Για παράδειγμα στα χονδρά κάστανα η τιμή πώλησης ήταν στα 2,50-2,70 ευρώ το κιλό και στα πιο μικρά και μεσαία μεγέθους κάστανα στο 1-170 ευρώ» υπογράμμισε ο κ. Νάνος.
Μάλιστα, όπως επισημαίνει, το κάστανο σε σχέση με το μήλο απαιτεί πολύ λιγότερες φορές ψέκασμα και γενικά έχει μικρότερη εξάρτηση από τα φάρμακα.   

9) Θέλεις να γινεις παραγωγός; 
Οι καστανιές πρέπει να βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 250 μέτρα και δεν ευδοκιμούν σε χαμηλότερα υψόμετρα.
Το δέντρο ανθίζει κατά την άνοιξη και τα κάστανα ωριμάζουν από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου, ανάλογα με τις συνθήκες και την ποικιλία. 
Κάθε δέντρο μπορεί να δώσει από 30-50 κιλά κάστανα.
 Το μέγιστο της απόδοσης θεωρείται το 50ο-60ο έτος της ηλικίας του.
 Οι καρποί των κάστανων βρίσκονται μέσα σε ένα ξυλώδες περίβλημα που έχει αγκάθια εξωτερικά και ανοίγει, όταν οι καρποί ωριμάσουν.
 Ανάλογα με το είδος, μέσα στο περίβλημα υπάρχουν 2-3 καρποί και σε άλλα είδη μόνο ένας. # 

  10) Μπορείς να φτιάξεις ωραιότατο λικέρ: 
  Λικέρ κάστανο 

- Συνταγη (Το λικέρ της Σοφίας) 1 λίτρο κονιάκ 

1 κιλό κάστανα 

2 φλυτζάνια ζάχαρη μαύρη

 1 βανίλια 1 ξύλο κανελας

 - 2-3 γαρυφαλα 

1 φλυτζάνι νερό για το σιροπι. 

Εκτέλεση 

Βράζουμε τα κάστανα για 10 λεπτά για να μπορούν να ξεφλουδιζονται ευκολα..

 Τα ξεφλουδίζουμε και τα κόβουμε στα 4.

 Τα βάζουμε μέσα στο κονιάκ μαζί με τα μπαχαρικά σε ενα βάζο... 

Μετά απο 30 μέρες βράζουμε το σιροπι και το προσθέτουμε στο ποτό.

 Το ανακατεύουμε συχνά και το αφήνουμε άλλες 10 μέρες... Όσο το αφηνουμε τόσο καλύτερο γίνεται. 

  11) Πέντε ελληνικές παροιμίες:  
  Δε χαρίζει κάστανα... (δεν αστειεύεται) 
Δεν τρέχει κάστανο... (δε συμβαίνει τίποτα)
 Έβγαλε τα κάστανα απ' τη φωτιά. (έβγαλε σε πέρας δύσκολες αποστολές)
 Το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι... (κατάλληλα μέσα)
 Χοροπηδά σαν κάστανο... # 

  12) Οι Γιορτές του Κάστανου ανά την Ελλάδα: 

Γράφει το Visit Greece: Ελάτε να γιορτάσετε κι εσείς μαζί με τους ντόπιους στα ορεινά χωριά της χώρας κι απολαύστε τον πολύτιμο καρπό του χειμώνα μαζί με τσίπουρο ή κρασί! 

Από την Γιορτή καστάνου στην Καστανίτσα 

Πελοπόννησος

 Στην Πελοπόννησο, τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου τα κάστανα έχουν την τιμητική τους!
 Στη γραφική Καστάνιτσα, χτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του Πάρνωνα, εκτός από εδέσματα με βάση το κάστανο, θα γευτείτε τσάι του βουνού, παραδοσιακή φασολάδα, γίδα βραστή, κρασί και τσίπουρο. 
Η γιορτή περιλαμβάνει διάφορες εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική και χορό, διαγωνισμό μαγειρικής και καστανοδρομίες (κουταλοδρομίες με κάστανα) για τους μικρότερους φίλους του κάστανου.
 Στη γειτονική Άρνα Λακωνίας θα δοκιμάσετε κάστανα ψητά, βραστά ή σε γλυκά με συνοδεία ντόπιου τσίπουρου. 
Εκτός από κάστανα, σας συστήνουμε να γεμίσετε τη βαλίτσα σας με καρύδια, ρόδια, κυδώνια και βότανα από τα βουνά της περιοχής.
 Θα τα βρείτε στην υπαίθρια αγορά που στήνεται στην κεντρική πλατεία κατά τη διάρκεια της γιορτής. 
Το κάστανο γιορτάζει και στο χωριουδάκι Αμπελιώνα στη Μεσσηνία. 
Απολαύστε ψητά κάστανα, φασολάδα και τσίπουρο δίπλα στην «Τρανή Βρύση», την επιβλητική πέτρινη βρύση στην πλατεία του χωριού και διασχίστε το γειτονικό καστανόδασος, Μια διαδρομή 4 χιλιομέτρων με τα πόδια ή το αυτοκίνητο μέσα στο πυκνό δάσος σας περιμένει!  

Στα ελληνικά νησιά Γιορτή του κάστανου σε νησί; Κι όμως! 
Η γραφική Αγιάσος στη Λέσβο φημίζεται για τον όμορφο καστανιώνα της και κάθε Νοέμβριο γιορτάζει τον ερχομό των νέων καρπών. 
Ξεναγηθείτε στα μονοπάτια του καστανιώνα, μαζέψτε οι ίδιοι κάστανα, παρακολουθείστε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και γεμίστε τη βαλίτσα σας με τυριά, βότανα και γλυκά από τον Αγρομεταποιητικό Συνεταιρισμό Γυναικών Αγιάσου και άλλους ντόπιους παραγωγούς.

 Εάν βρεθείτε στην Κρήτη στα τέλη Οκτωβρίου ή στις αρχές Νοεμβρίου μην παραλείψετε μια βόλτα μέχρι τα χωριά Έλος και Πρασέ κοντά στα Χανιά.
 Εκεί έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε φουρνιστά κάστανα μαζί με τα παραδοσιακά ψητά και γλυκό του κουταλιού από τον αγαπημένο σας καρπό. 

Στην υπόλοιπη Ελλάδα  Κάστανο και τσιπουράκι σας περιμένει στην Άνω Χώρα της Ορεινής Ναυπακτίας στις αρχές του Οκτωβρίου. 
Οι φουφούδες και τα καζάνια απόσταξης στήνονται από νωρίς στο πλακόστρωτο του χωριού, έτοιμα σας υποδεχτούν, ενώ το απόγευμα οι νοικοκυρές του χωριού θα σας φιλέψουν πίτες και γλυκά, όπως τηγανίτες, λουκουμάδες, μπακλαβά, ραβανί, κουραμπιέδες και γλυκά του κουταλιού.
 Το κάστανο γιορτάζει και στο χωριό Μαυρίλο στις ανατολικές πλαγιές του Βελουχιού στα τέλη του Οκτωβρίου.
 Γευτείτε κάστανα μαζί με τοπικές πίτες και τσίπουρο κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια κι επισκεφτείτε τον ανακαινισμένο μπαρουτόμυλο στην είσοδο του χωριού. 
Γιορτή Κάστανου και Τσίπουρου οργανώνεται κάθε χρόνο και στη Ροδαυγή Άρτας. Απολαύστε ψητά ή βραστά κάστανα και μυρωδάτο τσίπουρο από ζαμπέλα (τοπική ποικιλία Αμπέλου) με φόντο τα βουνά της Πίνδου και την τεχνητή λίμνη του Άραχθου.
 Μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη, στη θέση Λιβάδι της Θέρμης, οργανώνεται γιορτή κάστανου στην κεντρική πλατεία με τον αιωνόβιο πλάτανο.
 Περιηγηθείτε στα μονοπάτια του όμορφου δάσους με τις καστανιές και απολαύστε την υπέροχη θέα στην κοιλάδα του Ανθεμούντα και στο πέταλο του Θερμαϊκού. 

  13) Δίσκος βινυλίου του 1982.    Να τι θέλει το κάστανο. 

Κερδίστε 900 ευρώ το κιλό από…θησαυρό της γης! ΠΩΣ να ΠΛΟΥΤΙΣΕΙ κάποιος αν καλλιεργήσει….

Πώς μπορείτε να γίνετε εκατομμυριούχοι με απλούς τρόπους; Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιησεί αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια

Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα

Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.

Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.

Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.

Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.

Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Οι τεχνικές καλλιέργειας

Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:

-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.

-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.

-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.

-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.

Φύτευση

Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.

Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.

Συγκομιδή

Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.

Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.

Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους

Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:

Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.

Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.

Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.

Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.

Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.

Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.

Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.

Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.

Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.