Τραπεζάκια στην πνιγμένη στο πράσινο πλατεία της Αγίας Κυριακής
Χωμάτινο μονοπάτι, στρωμένο με πορτοκαλοκίτρινα φύλλα δέντρων που θροΐζουν σε κάθε βήμα. Φυλλωσιές χρυσαφένιες, που σκύβουν από πάνω του δημιουργώντας απαλές, σχεδόν ανεπαίσθητες σκιές. Τρεχούμενα νερά, που παρασύρουν στο πέρασμά τους φύλλα δέντρων και μικρά κλαράκια, βάζοντας το soundtrack στο παραμυθένιο σκηνικό. Τόσο ειδυλλιακό, που περιμένεις να αντικρίσεις μια νεράιδα πίσω από κάθε στροφή του μονοπατιού που ελίσσεται ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση. Τόσο φθινοπωρινό, που σχεδόν εκπλήσσεσαι από τη θύμηση της εναλλαγής των εποχών. Τόσο μαγικό, που δε θα μπορούσε να βρίσκεται παρά στο βουνό των θεών. Τόσο εξυμνημένο για την ομορφιά του, που είναι πλέον αδύνατο να αποφύγεις ένα δυο κλισέ στην προσπάθεια να το περιγράψεις.
Το δάσος που αγκαλιάζει την Τσαγκαράδα αξίζει από μόνο του τα πενήντα και κάτι χιλιόμετρα αλλεπάλληλων στροφών που το χωρίζουν από τον Βόλο. Μια φωτογραφία του θα αρκούσε για να πάρεις τη γενναία απόφαση να τις αψηφήσεις, απλά και μόνο για να περάσεις ένα Σαββατοκύριακο εξερευνώντας τα μονοπάτια του.
Κτισμένη σε υψόμετρο πεντακοσίων μέτρων, η Τσαγκαράδα αγναντεύει από ψηλά το σημείο όπου τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου ακουμπούν στη γραμμή του ορίζοντα. Τα παραδοσιακά αρχοντικά της, μισοκρυμμένα πίσω από πυκνή βλάστηση, σκεπάζονται από τις χαρακτηριστικές γκρίζες πηλιορείτικες πλάκες και κοσμούνται από ολάνθιστα μπαλκόνια και αυλές. Τα λιθόκτιστα καλντερίμια της που οδηγούν σε πλακόστρωτες πλατείες με υπεραιωνόβια πλατάνια και ζεστά, παραδοσιακά καφενεία που σερβίρουν ελληνικό καφέ στη χόβολη και ντόπιο τσίπουρο και οι περίτεχνες σκαλιστές κρήνες της που αναβλύζουν το καλύτερο νερό του κόσμου συνθέτουν την εικόνα ενός χωριού ξεχασμένου στο χρόνο.
Τέσσερις συνολικά οικισμοί που παίρνουν τα ονόματά τους από την εκκλησία που κοσμεί την κεντρική πλατεία του καθενός συναποτελούν την Τσαγκαράδα: οι Άγιοι Ταξιάρχες, που είναι και ο παλαιότερος οικισμός, η Αγία Παρασκευή, η Αγία Κυριακή και ο Άγιος Στέφανος. Με μια πρώτη ματιά, ή ένα γρήγορο πέρασμα με το αυτοκίνητο από τον κεντρικό δρόμο, το χωριό φαίνεται λιλιπούτειο. Ξεκινήστε να περπατάτε τα πέτρινα καλντερίμια του, και θα συνειδητοποιήσετε γρήγορα ότι δεν είναι καθόλου έτσι.
Γύρω του, τα τραπεζάκια των καφενείων είναι πάντα γεμάτα, με επισκέπτες και ντόπιους που μοιράζονται πρόθυμα ιστορίες για τον τόπο τους, ντόπιο τσίπουρο κι ελληνικό καφέ στη χόβολη. Ακριβώς δίπλα, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα του χωριού, ενώ στη δεύτερη πλατεία, τους Άγιους Ταξιάρχες, την παράσταση κλέβει ένας μικρότερος σε ηλικία πλάτανος, 800 ετών, η περιφέρεια του οποίου αγγίζει τα 17,5 μέτρα.
Από τις πλατείες και πέρα… όρεξη για εξερεύνηση και περπάτημα να έχετε, και οι διαδρομές είναι άπειρες. Λιθόκτιστα δρομάκια οδηγούν στο δάσος, σε παραμυθένια ξέφωτα, σε χρωματιστούς κήπους, σε επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά, περνώντας δίπλα από περίτεχνες σκαλιστές κρήνες, μυρωδάτα περιβόλια και όμορφα ξωκλήσια, μισοκρυμμένα πίσω από πυκνή βλάστηση. Κάθε στροφή και μια έκπληξη, κάθε πορτοκαλί φύλλο που τρίζει κάτω από το επόμενο βήμα σας και μια βαθιά ανάσα, που γεμίζει τα πνευμόνια με ένα υπέροχο άρωμα βουνού.
Κι όταν χορτάσετε περπάτημα, θα ξαναμπείτε στο αυτοκίνητο για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή, περνώντας και σταματώντας διαρκώς σε μικρά, πανέμορφα χωριά, όπως το Μούρεσι, και καταλήγοντας μοιραία –όσο κι αν η εποχή δεν το εμπνέει– σε μια από τις ομορφότερες παραλίες που έχετε αντικρίσει, τον Μυλοπόταμο, αν μη τι άλλο για να θαυμάσετε από ψηλά την άγρια ομορφιά του, με τα θεόρατα κύματα του Αιγαίου να σκάνε ορμητικά πάνω στα επιβλητικά βράχια του. Η δεύτερη παραλία της Τσαγκαράδας, η Φακίστρα, ίσως σας μελαγχολήσει λίγο με τα τιρκουάζ νερά και το εξωτικό σκηνικό της για το καλοκαίρι που έφυγε, θα σας «αναγκάσει» όμως να ανανεώσετε το ραντεβού σας για το επόμενο.
Πού θα μείνετε
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι δύο από τους ρομαντικότερους ξενώνες που έχουμε δει ποτέ βρίσκονται στην Τσαγκαράδα. Επιλέξτε μεταξύ του πανέμορφου Αμανίτα (από 80 ευρώ το δίκλινο με πρωινό, από 120 ευρώ η σουίτα)που διοργανώνει τακτικά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα θεματικά weekends (συλλογή μανιταριών στα δάση του Πηλίου, γαστρονομικές ξεναγήσεις στην τοπική κουζίνα, σεμινάρια μανιταρογνωσίας και μανιταροφαγίας…) και του παραμυθένιου Χαμένου Μονόκερου (από 110 ευρώ το δίκλινο με πρωινό)
Πού θα φάτε
Τα έχουμε ξαναπεί, στο Πήλιο τρώμε παντού εκπληκτικά, κι ο νόμος αυτός δεν παύει να ισχύει στην Τσαγκαράδα. Αν επιμένετε για προτάσεις, δοκιμάστε εξαιρετική τοπική κουζίνα και ζουμερά κρεατικά στη σχάρα στο Αγνάντι και την Απόλαυση (υπολογίστε maximum 20 ευρώ το άτομο για καθένα από αυτά) και ευφάνταστες δημιουργίες με βάση τα τοπικά προϊόντα στον Κρίταμο, στο δρόμο για Μυλοπόταμο –must οι εκπληκτικές πίτες. Αν θέλετε και ένα… διεθνές twist, το bar restaurant Δειπνοσοφιστής και το εστιατόριο του ξενώνα Χαμένος Μονόκερος είναι οι διευθύνσεις σας –περίπου 20-25 ευρώ το άτομο, και τα δύο.
