“ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΕΤΑ – ΓΙΑΟΥΡΤΙ”
Ε. Μ. Ανυφαντάκης
Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Πρόεδρος Εθνικής Επιτροπής Γάλακτος Ελλάδας
Κυρίες, Κύριοι,
Όπως ενδεχόμενα γνωρίζετε οι Έλληνες είναι από τους πιο τυροφάγους λαούς της Υφηλίου. Είναι μαζί με τους Γάλλους οι πρωταθλητές στην τυροφαγία. Καταναλώνουν περίπου 23 κιλά τυριών το χρόνο, από τα οποία τα 12 είναι Φέτα. Ο δεσμός τους αυτός με το συγκεκριμένο τυρί αποδίδεται στο γεγονός ότι αυτό παρασκευάζεται στην Ελλάδα, αδιάλειπτα, επί πολλούς αιώνες και έχει συνδεθεί με τα ήθη, τα έθιμα και τις διατροφικές τους συνήθειες.
Πρόγονος της Φέτας θεωρείται το τυρί που παρασκεύαζε στη σπηλιά του ο Κύκλωπας Πολύφημος, τον 8ο π.Χ. αιώνα και περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσειά του, το οποίο εξελίχθηκε στη συνέχεια σταδιακά στη σημερινή του μορφή από τους Έλληνες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι Έλληνες είναι σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, μακράν οι μεγαλύτεροι καταναλωτές τυριών άλμης, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος των οποίων είναι η Φέτα.
Για πολλούς αιώνες η Φέτα ήταν γνωστή μόνον στις γειτονικές της Ελλάδας χώρες. Όμως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα έγινε μαζική μετανάστευση ελλήνων σε διάφορες χώρες και κυρίως στις ΗΠΑ, Καναδά, Γερμανία και Αυστραλία, όπου μεταξύ άλλων μετέφεραν και τις διατροφικές τους συνήθειες, στις οποίες περιλαμβανόταν και η κατανάλωση Φέτας. Έτσι σιγά-σιγά έγινε ευρύτερα γνωστή, για να φτάσουμε σήμερα να έχει αναγνωριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ελληνικό προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.).
Τι είναι όμως η Φέτα για την οποία τελευταία γίνεται μεγάλη συζήτηση; Ποια είναι τα πρωτότυπα χαρακτηριστικά της χάρη των οποίων απέκτησε την καλή της φήμη. Που αποδίδονται αυτά;
Σύμφωνα με την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή νομοθεσία η παραδοσιακή Φέτα είναι μαλακό λευκό τυρί άλμης που παρασκευάζεται από πρόβειο γάλα ή μίγματά του με γίδινο, σε οριοθετημένη με νόμο περιοχή της χώρας μας. Κατά μέσο όρο έχει 16,7% πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, 26,2% λίπος, 52,9% νερό, 2,9% χλωριούχο νάτριο, 1,3% άλλα συστατικά και έχει pH 4,4. Συνδυάζει πρωτότυπα ευχάριστα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια της ωρίμανσής της, η οποία γίνεται σε άλμη, συνήθως μέσα σε ξύλινα βαρέλια και διαρκεί τουλάχιστον δύο μήνες. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι αδύνατον να αποδοθούν περιγραφικά, αναδεικνύονται όμως καθημερινά και εκτιμούνται ιδιαίτερα από τους καταναλωτές. Έχουν γίνει κατά καιρούς πολλές προσπάθειες αναπαραγωγής των χαρακτηριστικών αυτών, εκτός της οριοθετημένης ζώνης παραγωγής της Φέτας, χωρίς όμως επιτυχία και αυτό γιατί είναι αδύνατη η αναπαραγωγή όλων των παραγόντων που συμβάλλουν στη δημιουργία τους. Και είναι πολλοί οι παράγοντες αυτοί, μεταξύ των οποίων οι πιο σημαντικοί είναι:
1. Το είδος του γάλακτος που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της Φέτας, που είναι το πρόβειο ή μίγματά του με γίδινο. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο σήμερα ότι τα διάφορα είδη γάλακτος δίδουν διαφορετικά τυριά, εξαιτίας διαφορών στη χημική τους σύσταση και στα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά. Είναι κατά συνέπεια αδύνατο να αναπαράγει κανείς τα χαρακτηριστικά τυριών προβείου γάλακτος όταν αυτό αντικατασταθεί με αγελαδινό, όσα πρόσθετα και τεχνολογικές επεμβάσεις και αν επιχειρηθούν.
2. Οι εδαφοκλιματικές συνθήκες κάθε χώρας είναι παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα του γάλακτος και των τυριών της, ιδιαίτερα των παραδοσιακών.
3. Η διατροφή των ζώων που παράγουν το γάλα της τυροκόμησης επηρεάζει επίσης την ποιότητα των τυριών. Στην περίπτωση της παραδοσιακής Φέτας, τα γαλακτοπαραγωγά ζώα εκτρέφονται κατά τρόπο εκτατικό και στηρίζουν τη διατροφή τους στη βόσκηση σε φυσικούς ορεινούς και ημιορεινούς λειμώνες που είναι συνήθως φτωχοί σε βλάστηση, χαρακτηρίζονται όμως από τη μεγάλη ποικιλία των φυτών που αναπτύσσονται σε αυτούς, πολλά από τα οποία είναι γηγενή. Η Ελλάδα ως χώρα, λαμβάνοντας υπόψη και την έκτασή της, θεωρείται ότι έχει περισσότερα γηγενή φυτά από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και κατά συνέπεια παρουσιάζει από την άποψη αυτή μία ιδιαιτερότητα που έχει αντανάκλαση και στην ποιότητα του αιγοπροβείου γάλακτος της.
4. Οι εκτρεφόμενες φυλές ζώων γαλακτοπαραγωγής είναι επίσης παράγοντας που επηρεάζει τόσο τη σύσταση του γάλακτος όσο και την ποιότητα των τυριών που παρασκευάζονται απ’ αυτό. Στην Ελλάδα οι εκτρεφόμενες φυλές προβάτων είναι εγχώριες, μικρόσωμες, ανθεκτικές, προσαρμοσμένες στις δύσκολες εδαφοκλιματικές συνθήκες της χώρας, δίδουν όμως μικρή απόδοση, περίπου 95 κιλά γάλα το χρόνο, το οποίο είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε στερεά και αρωματικά συστατικά.
5. Η μακρόχρονη εμπειρία των ελλήνων τυροκόμων σε συνδυασμό με την παραδοσιακή τεχνολογία που ανέπτυξαν στο πέρασμα των αιώνων, είναι παράγοντες που οπωσδήποτε συνέβαλαν και συμβάλλουν στη διαρκή αναβάθμιση της παραδοσιακής Φέτας.
Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα της παραδοσιακής Φέτας, όμως δεν θέλω να σας ταλαιπωρήσω περισσότερο. Επιτρέψετέ μου όμως λίγα λόγια για τις χρήσεις της.
Η Φέτα χρησιμοποιείται στη χώρα μας κατά πολλούς τρόπους, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν αντιγραφεί και από άλλους λαούς. Ευρύτερα γνωστή σήμερα είναι η συμμετοχή της στη σύνθεση της ελληνικής χωριάτικης σαλάτας, της γνωστής Greek Salad, που είναι η αγαπημένη σαλάτα τόσο των Ελλήνων όσο και των τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα μας. Όμως η παραδοσιακή χρήση της ήταν και είναι σε συνδυασμό με ψωμί ως κολατσιό της εργατικής τάξης αλλά και ως συμπλήρωμα του μεσημεριανού και βραδινού γεύματος. Συχνά αποτελεί μεζέ του ούζου και του κρασιού. Χρησιμοποιείται επίσης στην παρασκευή μιας μεγάλης ποικιλίας τυροπιτών και χορτοτυροπιτών που προσφέρονται τόσο σε επίσημα όσο και σε ανεπίσημα γεύματα και δείπνα. Οι πίτες αυτές συχνά αποτελούν το κυρίως φαγητό πολλών οικογενειών, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές.
Υπάρχει κατά συνέπεια ένα πλήρες σενάριο για τη Φέτα που αποκαλύπτει κατά τρόπο αντικειμενικό και αδιαμφισβήτητο ότι δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στη σημερινή της μορφή στην Ελλάδα, από τους Έλληνες, ότι συνδυάζει πρωτότυπα χαρακτηριστικά που δεν αναπαράγονται εκτός της ζώνης παραγωγής της και ότι το προϊόν αυτό συνδέεται άμεσα με τα ήθη, τα έθιμα και τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων. Τη διαφορετικότητα της παραδοσιακής Φέτας από άλλα τυριά άλμης διαπιστώνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας, οι οποίοι έχουν γίνει και οι καλύτεροι διαφημιστές της.
Ένα άλλο σημαντικό γαλακτοκομικό προϊόν της χώρας μας είναι το γιαούρτι. Παρά το γεγονός ότι δεν προκύπτει από τα βιβλιογραφικά δεδομένα ότι αυτό έχει ελληνική προέλευση, εντούτοις περιλαμβάνεται στο διαιτολόγιο των Ελλήνων από τους αρχαίους χρόνους, γιατί το θεωρούσαν τροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Για το λόγο αυτό το ονόμαζαν και υγείαρτο. Για πολλούς αιώνες το γιαούρτι παρασκευαζόταν στην Ελλάδα κυρίως από πρόβειο γάλα η μίγματά του με γίδινο με παραδοσιακά μέσα και τρόπους στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις για αυτοκατανάλωση ή για τοπικές αγορές. Από τα μέσα όμως του περασμένου αιώνα, οι συνθήκες και τα μέσα παραγωγής και εμπορίας του προϊόντος άλλαξαν σταδιακά ριζικά, ενώ διαδόθηκε και η χρήση αγελαδινού γάλακτος στην παραγωγή του. Από το πήλινο μέσο συσκευασίας και τα εμπειρικά μέσα παραγωγής και ελέγχου της θερμοκρασίας περάσαμε σε σύγχρονες συσκευασίες από πολυμερή και σε πλήρη αυτοματισμό των μέσων παραγωγής και ελέγχου των παραμέτρων που επηρεάζουν την ποιότητα του προϊόντος. Από το παραδοσιακό γιαούρτι, με αποκλειστικό συστατικό το γάλα, φτάσαμε σε μία μεγάλη ποικιλία προϊόντων με βάση αυτό, η γεύση των οποίων επηρεάζεται από τα προστιθέμενα σε κάθε περίπτωση συστατικά. Η χώρα μας και στο προϊόν αυτό, έκανε τις δικές της αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Πέραν του γνωστού κλασικού γιαουρτιού δημιούργησε ένα δικό της προϊόν, το στραγγιστό γιαούρτι ´´Strained Yoghurt´´ το οποίο αναγνωρίστηκε ως ελληνικό προϊόν και από τη Διεθνή Ομοσπονδία Γάλακτος. Αρχικά, το προϊόν αυτό λαμβάνονταν, όπως υπονοεί και το όνομά του, με στράγγιση γιαουρτιού σε υφασμάτινους σάκους. Σήμερα, η παραγωγή του έχει πλήρως μηχανοποιηθεί και η ποιότητά του αναβαθμιστεί. Αξιοσημείωτο είναι ότι το στραγγιστό γιαούρτι δεν αρέσει μόνο στους Έλληνες καταναλωτές αλλά και σε μεγάλη μερίδα καταναλωτών άλλων χωρών, για την κάλυψη των αναγκών των οποίων γίνονται σημαντικές εξαγωγές. Το προϊόν που είναι σήμερα γνωστό, σε παγκόσμια κλίμακα, με το όνομα Greek Yoghurt είναι η εξελιγμένη μορφή του παραδοσιακού ελληνικού στραγγιστού γιαουρτιού, η κατανάλωση του οποίου παρουσιάζει ραγδαία εξέλιξη. Η σύσταση του κλασικού γιαουρτιού εξαρτάται από το είδος του γάλακτος που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του. Πιο πλούσιο σε στερεά συστατικά είναι αυτό που λαμβάνεται από πρόβειο γάλα (πρωτεΐνες 6,4%, λίπος 7,3% και νερό 81,1%). Ακολουθεί αυτό που λαμβάνεται από γίδινο γάλα εγχώριων φυλών (πρωτεΐνες 4,1%, λίπος 4,9% και νερό 85,4%) και έπεται το αγελαδινό, (πρωτεΐνες 3,5%, λίπος 3,9% και νερό 86,4%). Το στραγγισμένο γιαούρτι είναι πιο πλούσιο από το κλασικό (πρωτεΐνες 8,2%, λίπος 10,7% και νερό 77,6%). Θα πρέπει εντούτοις να σημειωθεί ότι σήμερα, κυκλοφορούν στην αγορά πολλοί τύποι γιαουρτιού με μικρότερη λιποπεριεκτικότητα και αυξημένη πρωτεϊνοπεριεκτικότητα σε σύγκριση με το κλασικό που προορίζεται για καταναλωτές που εφαρμόζουν ειδικό διαιτολόγιο.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή μου, θα ήθελα να σημειώσω ότι παρασκευάζονται στη χώρα μας και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα από πρόβειο και γίδινο γάλα ή μίγματά τους, κατά κύριο λόγο τυριά, τα οποία παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον. Μάλιστα, είκοσι απ’ αυτά έχουν κατοχυρωθεί και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως Προϊόντα με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Δεν είναι όμως δυνατόν να ενταχθούν όλα στο πλαίσιο μιας δεκάλεπτης παρουσίασης, όπως η σημερινή.
Friday
Feta Unbound: Greek Cheese Triumphs in Court
Feta Unbound: Greek Cheese Triumphs in Court
By DIANE KOCHILAS
IF there were a culinary equivalent of the Elgin Marbles for the Greeks, that would surely be their white, tangy national cheese, feta. But unlike the famous carvings from the Parthenon, which Lord Elgin carted off two centuries ago, the country's national cheese was recently returned to Greece by the European Union.
In October, after a decade-long legal battle in which Greece faced up to dairy giants like Germany, Denmark and France and their versions of white, brined cheese, the organization's European Court awarded Greek feta "protected designation of origin" status. That designation was created to assure the quality of traditional food products, including prosciutto di Parma, Roquefort cheese and Kalamata olives.
Feta can be hard or soft, creamy or crisp, depending on the cheesemaker's style, the time of year it is produced and whether the milk came from animals eating clover, grains or wild grasses.
The new legal decision means that in Europe the name feta can be applied only to cheese created by traditional methods within specific regions of Greece. (The ruling cannot affect how stores in the United States sell feta-style cheese made domestically or elsewhere in Europe.) The feta must be made with at least 70 percent sheep's milk. The rest is goat's milk, which lends it a characteristic alabaster-white color and gives the cheese a denser texture.
There are seven "protected designation of origin" regions for feta production: the Peloponnese, Thessaly, Epirus, mainland Greece, Macedonia, Thrace and the island of Lesbos. "There are some obvious regional variations," said Sotiris Kitrilakis, an expert on Greek cheese and exporter of artisanal feta. "Feta from the Peloponnese tends to be harder, drier and saltier than cheese made in Thessaly. Feta from Macedonia tends to be creamy and mild."
In the Greek ethnic markets across the United States, regional fetas have long been available. They are becoming more widely known in mainstream American supermarkets, too, with leading examples being brands like Dodoni, an excellent, textbook good feta from Epirus in northwestern Greece, as well as Mt. Vikos, Mr. Kitrilakis's cheese, which he gets from the Roussas Dairies in Thessaly. Regardless of regional differences and varying flavor profiles, good Greek feta should always be solid, with a glistening surface.
Salt is both the bane and the charm of the cheese. Industrial producers even in Greece tend to expedite the initial maturation stages of feta by shocking it in a salt brine, which results in a flat, bland cheese. In fact, true traditional feta is not brined at all; once the cheese is set and drained, it is sprinkled with coarse salt and flipped for 24 to 48 hours, long enough for the subtle herbal undertones to blossom. Traditionally, for aging, large triangular wedges of feta are fitted into old, reusable birchwood barrels (reuse helps foster fermentation), salted with coarse salt, and aged for a legal minimum of two months. Less and less barrel-aged feta has been produced as more cheesemakers have chosen to use large tins or plastic tubs, which are cheaper and easier to ship.
Many of the smaller producers, whose cheese is sold in high-end shops, age it for at least six months. "You can't rush the flavors," said Vassilis Roussas, vice president and scion of Roussas Dairies, one of the country's best-known artisan feta producers. "They have to develop over time."
Feta's robust nature is its forte. "Think of the acidity that feta provides," said Daphne Zepos, vice president of Essex Street Cheese Company and a consultant in affinage (cheese maturing) at Artisanal Premium Cheese in Manhattan. "Use it in layering flavors, the way you would squeeze a little lemon to revive a dish."
Michael Dotson, executive chef at Evvia Estiatorio in Palo Alto, Calif., said: "Sprinkled over something at the last minute, it gives a beautiful, fresh, sharp high note to the dish, but also adds richness. But I was surprised at how delicate and complex its flavor becomes when cooked. When baked, its sharp flavors mellow, and its richness and complexity come out."
At the restaurant Artisanal, Ms. Zepos, who is also a chef, developed a watermelon, feta and olive oil salad inspired by a classic Greek summer dish, and also served the cheese as a spreadable amuse-bouche with some bread. It pairs nicely with chili peppers and roasted tomatoes.
Ed Doherty, a chef and former general manager at the Capital Grille in Philadelphia, who is developing a Greek-inspired restaurant there, says he first started experimenting with feta six years ago.
"I wanted to do a salad with dried cherries, Roma tomatoes, pine nuts, Reggiano Parmesan and bitter greens," he said. "When I tasted the salad, it cried for something salty and earthy, and feta came to mind. I was hesitant, because this was our house salad and I wasn't sure of the mass appeal. I added a bit of honey to the vinaigrette and knew I had a winner. I've used the cheese in broths and even in savory tuiles. One of the most delicious things I have ever tasted was feta baked in a light broth in clay and served with a strip of roasted red pepper."
In Greece, feta is so ubiquitous that in many parts of the country people refer to it simply as "cheese." It is used, of course, in Greece's flagship tomato salad, but also crumbled into stuffings, gratins and savory pies, melted into sauces, especially with seafood, whipped into dips with herbs and olive oil, pan-fried with crunchy crusts, and savored on its own.
While American fetas often use only cow's milk or only goat milk (creating a sour, hard and crumbly loaf), real feta satisfies Americans' "craving of big flavors," Ms. Zepos said.
"People always respond to the real thing," she said.
By DIANE KOCHILAS
IF there were a culinary equivalent of the Elgin Marbles for the Greeks, that would surely be their white, tangy national cheese, feta. But unlike the famous carvings from the Parthenon, which Lord Elgin carted off two centuries ago, the country's national cheese was recently returned to Greece by the European Union.
In October, after a decade-long legal battle in which Greece faced up to dairy giants like Germany, Denmark and France and their versions of white, brined cheese, the organization's European Court awarded Greek feta "protected designation of origin" status. That designation was created to assure the quality of traditional food products, including prosciutto di Parma, Roquefort cheese and Kalamata olives.
Feta can be hard or soft, creamy or crisp, depending on the cheesemaker's style, the time of year it is produced and whether the milk came from animals eating clover, grains or wild grasses.
The new legal decision means that in Europe the name feta can be applied only to cheese created by traditional methods within specific regions of Greece. (The ruling cannot affect how stores in the United States sell feta-style cheese made domestically or elsewhere in Europe.) The feta must be made with at least 70 percent sheep's milk. The rest is goat's milk, which lends it a characteristic alabaster-white color and gives the cheese a denser texture.
There are seven "protected designation of origin" regions for feta production: the Peloponnese, Thessaly, Epirus, mainland Greece, Macedonia, Thrace and the island of Lesbos. "There are some obvious regional variations," said Sotiris Kitrilakis, an expert on Greek cheese and exporter of artisanal feta. "Feta from the Peloponnese tends to be harder, drier and saltier than cheese made in Thessaly. Feta from Macedonia tends to be creamy and mild."
In the Greek ethnic markets across the United States, regional fetas have long been available. They are becoming more widely known in mainstream American supermarkets, too, with leading examples being brands like Dodoni, an excellent, textbook good feta from Epirus in northwestern Greece, as well as Mt. Vikos, Mr. Kitrilakis's cheese, which he gets from the Roussas Dairies in Thessaly. Regardless of regional differences and varying flavor profiles, good Greek feta should always be solid, with a glistening surface.
Salt is both the bane and the charm of the cheese. Industrial producers even in Greece tend to expedite the initial maturation stages of feta by shocking it in a salt brine, which results in a flat, bland cheese. In fact, true traditional feta is not brined at all; once the cheese is set and drained, it is sprinkled with coarse salt and flipped for 24 to 48 hours, long enough for the subtle herbal undertones to blossom. Traditionally, for aging, large triangular wedges of feta are fitted into old, reusable birchwood barrels (reuse helps foster fermentation), salted with coarse salt, and aged for a legal minimum of two months. Less and less barrel-aged feta has been produced as more cheesemakers have chosen to use large tins or plastic tubs, which are cheaper and easier to ship.
Many of the smaller producers, whose cheese is sold in high-end shops, age it for at least six months. "You can't rush the flavors," said Vassilis Roussas, vice president and scion of Roussas Dairies, one of the country's best-known artisan feta producers. "They have to develop over time."
Feta's robust nature is its forte. "Think of the acidity that feta provides," said Daphne Zepos, vice president of Essex Street Cheese Company and a consultant in affinage (cheese maturing) at Artisanal Premium Cheese in Manhattan. "Use it in layering flavors, the way you would squeeze a little lemon to revive a dish."
Michael Dotson, executive chef at Evvia Estiatorio in Palo Alto, Calif., said: "Sprinkled over something at the last minute, it gives a beautiful, fresh, sharp high note to the dish, but also adds richness. But I was surprised at how delicate and complex its flavor becomes when cooked. When baked, its sharp flavors mellow, and its richness and complexity come out."
At the restaurant Artisanal, Ms. Zepos, who is also a chef, developed a watermelon, feta and olive oil salad inspired by a classic Greek summer dish, and also served the cheese as a spreadable amuse-bouche with some bread. It pairs nicely with chili peppers and roasted tomatoes.
Ed Doherty, a chef and former general manager at the Capital Grille in Philadelphia, who is developing a Greek-inspired restaurant there, says he first started experimenting with feta six years ago.
"I wanted to do a salad with dried cherries, Roma tomatoes, pine nuts, Reggiano Parmesan and bitter greens," he said. "When I tasted the salad, it cried for something salty and earthy, and feta came to mind. I was hesitant, because this was our house salad and I wasn't sure of the mass appeal. I added a bit of honey to the vinaigrette and knew I had a winner. I've used the cheese in broths and even in savory tuiles. One of the most delicious things I have ever tasted was feta baked in a light broth in clay and served with a strip of roasted red pepper."
In Greece, feta is so ubiquitous that in many parts of the country people refer to it simply as "cheese." It is used, of course, in Greece's flagship tomato salad, but also crumbled into stuffings, gratins and savory pies, melted into sauces, especially with seafood, whipped into dips with herbs and olive oil, pan-fried with crunchy crusts, and savored on its own.
While American fetas often use only cow's milk or only goat milk (creating a sour, hard and crumbly loaf), real feta satisfies Americans' "craving of big flavors," Ms. Zepos said.
"People always respond to the real thing," she said.
Feta Cheese Made From Raw Milk Has Natural Anti-food-poisoning Properties
Science News
Feta Cheese Made From Raw Milk Has Natural Anti-food-poisoning Properties
Eating Feta cheese made from raw milk in small seaside tavernas when you are on holiday in Greece could be a good way to combat food poisoning, according to researchers speaking April 3, 2008 at the Society for General Microbiology's 162nd meeting being held at the Edinburgh International Conference Centre.
________________________________________
"We were able to isolate lactic acid bacteria found in raw sheep milk from small farms in Macedonia, northern Greece. Several of these friendly bacteria naturally produce antibiotics that killed off dangerous food-poisoning bacteria like Listeria," says Panagiotis Chanos, a researcher from the University of Lincoln. "Interestingly, we identified these friendly bacteria as enterococci, more commonly recognised as virulent and/or antibiotic resistant bacteria in hospitals. We found some strains could produce up to three different natural substances to fight different food pathogens."
The unique taste of many local cheeses, especially from Greece and other parts of the Mediterranean, is mainly due to the enterococcal bacteria they contain. Apart from their sometimes sinister role when antibiotic resistant strains cause hospital infections, enterococci are important in the food flavouring and manufacturing industries.
Listeria is one of the most dangerous food poisoning bacteria because it can survive in places and conditions that other bacteria cannot. It can be found in foods made from animal products as a result of poor heat processing or mishandling, which causes post-production contamination, for example when butchers or retailers fail to wash their hands between touching cooked pies and raw meats.
"We hope that this work will lead to ways of fighting foodborne pathogens, using the naturally produced compounds called bacteriocins made by other bacteria," says Mr Chanos. "We discovered that all the useful strains of bacteria that produced bacteriocins were able to grow in extreme conditions resembling those commonly found in foods, including the low temperatures found in our refrigerators and the salty conditions found in some cheese."
Instead of putting additives and synthetic preservatives in foods, the scientists hope they can harness the properties of the useful bacteria to use them as micro-allies against disease-causing bacteria like Listeria.
Listeria is particularly dangerous, causing food poisoning or even death in vulnerable people like children and the elderly, and in pregnant women where it commonly triggers miscarriages. Patients on medication for cancer or HIV, or with heart, liver or kidney transplants are also particularly at risk as their immune systems are weakened.
"It is known that enterococci in general may have the same properties as good gut bacteria. We hope our bacteria possess these properties too, so they could colonise our small intestine and fight Listeria from within the body," says Panagiotis Chanos. "If we can ensure the safety of these useful bacteria, they could guard us humans by killing foodborne pathogens,"
The researchers hope to minimise the use of 'not-so-friendly' synthetic preservatives in foods by replacing them with naturally produced bacteriocins, which may open up new opportunities for organic food production.
Feta Cheese Made From Raw Milk Has Natural Anti-food-poisoning Properties
Eating Feta cheese made from raw milk in small seaside tavernas when you are on holiday in Greece could be a good way to combat food poisoning, according to researchers speaking April 3, 2008 at the Society for General Microbiology's 162nd meeting being held at the Edinburgh International Conference Centre.
________________________________________
"We were able to isolate lactic acid bacteria found in raw sheep milk from small farms in Macedonia, northern Greece. Several of these friendly bacteria naturally produce antibiotics that killed off dangerous food-poisoning bacteria like Listeria," says Panagiotis Chanos, a researcher from the University of Lincoln. "Interestingly, we identified these friendly bacteria as enterococci, more commonly recognised as virulent and/or antibiotic resistant bacteria in hospitals. We found some strains could produce up to three different natural substances to fight different food pathogens."
The unique taste of many local cheeses, especially from Greece and other parts of the Mediterranean, is mainly due to the enterococcal bacteria they contain. Apart from their sometimes sinister role when antibiotic resistant strains cause hospital infections, enterococci are important in the food flavouring and manufacturing industries.
Listeria is one of the most dangerous food poisoning bacteria because it can survive in places and conditions that other bacteria cannot. It can be found in foods made from animal products as a result of poor heat processing or mishandling, which causes post-production contamination, for example when butchers or retailers fail to wash their hands between touching cooked pies and raw meats.
"We hope that this work will lead to ways of fighting foodborne pathogens, using the naturally produced compounds called bacteriocins made by other bacteria," says Mr Chanos. "We discovered that all the useful strains of bacteria that produced bacteriocins were able to grow in extreme conditions resembling those commonly found in foods, including the low temperatures found in our refrigerators and the salty conditions found in some cheese."
Instead of putting additives and synthetic preservatives in foods, the scientists hope they can harness the properties of the useful bacteria to use them as micro-allies against disease-causing bacteria like Listeria.
Listeria is particularly dangerous, causing food poisoning or even death in vulnerable people like children and the elderly, and in pregnant women where it commonly triggers miscarriages. Patients on medication for cancer or HIV, or with heart, liver or kidney transplants are also particularly at risk as their immune systems are weakened.
"It is known that enterococci in general may have the same properties as good gut bacteria. We hope our bacteria possess these properties too, so they could colonise our small intestine and fight Listeria from within the body," says Panagiotis Chanos. "If we can ensure the safety of these useful bacteria, they could guard us humans by killing foodborne pathogens,"
The researchers hope to minimise the use of 'not-so-friendly' synthetic preservatives in foods by replacing them with naturally produced bacteriocins, which may open up new opportunities for organic food production.
Εθνική Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας
http://www.thessalia.gr/diktio/period1-11.asp
Εθνική Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας (2001),
ΓΙΑΤΙ Η ΦΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Γενικά
Πέρασαν περίπου δύο χρόνια από τότε που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακύρωσε, κατ' εντολήν του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τον Κανονισμό 1107/96, με τον οποίο αναγνωριζόταν η Φέτα ως Ελληνικό Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Η ακύρωση αυτή έγινε ουσιαστικά για λόγους τυπικούς, γι' αυτό και αναμένεται σύντομα η επανακατοχύρωσή της. Στους Έλληνες κτηνοτρόφους και τυροκόμους όμως είναι διάχυτη η αμφιβολία και ο φόβος, κατά πόσον ο χειρισμός αυτός - η Φέτα είναι το μόνον προϊόν για το οποίο ακυρώθηκε ο Κανονισμός 1107/96 - αποτελεί την απαρχή μεθοδευμένων ή μη ενεργειών που τελικά θα οδηγήσουν στην οριστική διαγραφή της ως παραδοσιακού προϊόντος από τα ειδικά μητρώα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα δεδομένα που υπάρχουν, και που έχουν ήδη υποβληθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε., οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η Φέτα είναι ελληνικό παραδοσιακό προϊόν και ότι η επανεγγραφή της ως Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης είναι θέμα χρόνου. Αυτά τα δεδομένα, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, συνοψίζονται στα εξής:
Τα αυτονόητα
Τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις κάθε τόπου αποτελούν σημαντικό τμήμα της κουλτούρας του, ανήκουν στους κατοίκους του και πρέπει να έχουν το σεβασμό όλων, ιδιαίτερα των πολιτισμένων.
Η Ευρώπη του 21ου αιώνα, η Ευρώπη της τεχνολογίας, της ανάπτυξης και του πολιτισμού πρέπει να αποτελεί θεματοφύλακα της κουλτούρας των λαών της.
Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών ενός τόπου διαδραματίζουν τα παραγόμενα τοπικά προϊόντα, τα οποία προσδιορίζει, κατά κύριο λόγο, το περιβάλλον.
Αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι τα βασικά χαρακτηριστικά των τροφίμων καθορίζονται από τις ιδιότητες των πρώτων υλών από τις οποίες παρασκευάζονται.
Τα παραδοσιακά τρόφιμα δεν μπορούν να μπουν στο ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ. Ανήκουν σε αυτούς που τα δημιούργησαν, οι οποίοι πρέπει να έχουν και την ευθύνη της διαχείρισής τους.
Η χρησιμοποίηση του ονόματος ενός φημισμένου προϊόντος για την προώθηση ενός άλλου στην αγορά, παραπληροφορεί τον καταναλωτή, δυσχεραίνει το εμπόριο και αποτελεί πράξη αντιδεολογική και παράνομη. Πολύ περισσότερο όταν εκτός του ονόματος χρησιμοποιούνται στη σήμανση εικόνες, παραστάσεις και τοπωνύμια που δεν έχουν καμία σχέση με το νέο προϊόν.
Μία χώρα που σέβεται τον εαυτό της, τιμά τις συμβάσεις που υπογράφει και την ψήφο που δίδει, ιδιαίτερα όταν αφορούν θέματα πολιτισμού.
Ένα όνομα χρησιμοποιείται για τη διακίνηση ενός και μόνον προϊόντος. Δεν είναι δυνατόν με το ίδιο όνομα να διακινούνται πολλά διαφορετικά προϊόντα γιατί αυτό δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα στους καταναλωτές και το εμπόριο.
Η επιστημονική άποψη
Το πρόβειο και το αγελαδινό γάλα παρουσιάζουν σημαντικές, ποσοτικές και ποιοτικές, διαφορές μεταξύ τους στο άρωμα, στη γεύση, στη χημική σύσταση και στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά. Δεν χρειάζονται σύγχρονα μέσα για να διαπιστωθεί αυτό. Αρκεί να γευθεί κανείς τα δύο γάλατα.
Αποτελεί κανόνα στην τυροκομία ότι το πρόβειο γάλα δίδει διαφορετικής ποιότητας τυριά από το αγελαδινό. Οι διαφορές αυτές μεγαλώνουν σε περιπτώσεις που το γάλα που τυροκομείται είναι υπερδιηθημένο.
Για να αμβλυνθούν οι διαφορές μεταξύ των τυριών πρόβειου και αγελαδινού γάλακτος προσθέτουν στο τελευταίο λευκαντικές ουσίες και λιπάσες, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρουν να αναπαράγουν τα χαρακτηριστικά των τυριών του πρώτου.
Τα τυριά άλμης είναι, λόγω κλίματος, προϊόντα των παραμεσογειακών χωρών, όπου υπάρχει μεγάλη παράδοση στην παρασκευή και κατανάλωσή τους.
Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης δεν είχαν καμία παραγωγή και κατανάλωση τυριών της κατηγορίας αυτής, πριν το 1970. Η παραγωγή τους άρχισε, με την εφαρμογή της υπερδιήθησης, αποκλειστικά για εξαγωγικούς σκοπούς.
Η Φέτα παράγεται στην Ελλάδα από τους αρχαίους χρόνους, άποψη που στηρίζεται σε πλήθος βιβλιογραφικών αναφορών Ελλήνων και ξένων επιστημόνων. Αντίθετα δεν βρέθηκε ούτε μία αναφορά για παρασκευή Φέτας ή τυριών άλμης πριν το 1970 στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Τυχόν εξομοίωση της παραδοσιακής Φέτας με τυριά άλμης αγελαδινού γάλακτος, υπερδιηθημένου και μη, θα αποτελούσε νομιμοποίηση μιας συνειδητής προσπάθειας παραπληροφόρησης των καταναλωτών και είναι πέραν πάσης λογικής και νομιμότητας.
Οι ανταγωνιστές
Δεν είχαν και δεν έχουν κανένα δεσμό με τυριά άλμης γενικά. Οι διατροφικές τους συνήθειες συνδέονται με άλλους τύπους τυριών, που παραδοσιακά παράγονταν στις χώρες τους.
Μετά το 1970, δημιούργησαν μια σειρά νέων προϊόντων, που εξ' ορισμού, διαφέρουν από τα τυριά της παραδοσιακής τεχνολογίας. Οι ΄΄ευφυείς΄΄ παραγωγοί τους αντί να αναζητήσουν ονόματα γι' αυτά χρησιμοποίησαν το όνομα της Φέτας, γιατί είχε καλή φήμη και διευκόλυνε τις προσπάθειες διείσδυσης των προϊόντων τους στην αγορά, αδιαφορώντας αν αυτό υποβάθμιζε την καλή φήμη ενός παραδοσιακού προϊόντος αν έθιγε συναδέλφους τους άλλης χώρας, αν παραπληροφορούσε τους καταναλωτές και αν δημιουργούσε προβλήματα στο διεθνές εμπόριο.
Για να ενισχύσουν την άποψη που επιχείρησαν να υποβάλλουν στους καταναλωτές, ότι δηλαδή τα προϊόντα τους έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα, άρχισαν να χρησιμοποιούν στη σήμανσή τους ελληνικές εικόνες, παραστάσεις, ονόματα και τοπωνύμια.
Η παραπάνω πρακτική παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά αναγνωρίζει την προέλευση και την ποιοτική υπεροχή της παραδοσιακής Φέτας, δεν παύει να αποτελεί το χειρότερο τρόπο συνειδητής παραπληροφόρησης των καταναλωτών της και φθοράς της καλής της φήμης.
Οι καταναλωτές
Έρευνα αγοράς που έγινε σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέδειξε ότι οι καταναλωτές θεωρούν τη Φέτα ελληνικό τυρί.
Ανάλογη είναι η άποψη και της Επιστημονικής Επιτροπής της Ε.Ε.
Στην Ελλάδα η κατανάλωση Φέτας, ανά κάτοικο, ανέρχεται σε 12 κιλά το χρόνο και καλύπτει το 60% περίπου των αναγκών του σε τυρί, κάτι που δεν συμβαίνει για κανένα άλλο τυρί, σε παγκόσμια κλίμακα.
Το σύνολο σχεδόν της ελληνικής παραγωγής της Φέτας, περίπου το 95%, καταναλώνεται από τους Έλληνες, γεγονός που δείχνει τη σύνδεση του προϊόντος με τις διατροφικές τους συνήθειες. Και αυτό συμβαίνει επί αιώνες.
Οι καταναλωτές των χωρών της Βόρειας Ευρώπης δεν χρησιμοποιούν στο διαιτολόγιό τους τα τυριά άλμης. Δεν τα έτρωγαν ούτε και τα τρωνε, γιατί οι διατροφικές τους συνήθειες ήταν και είναι προσαρμοσμένες σε άλλους τύπους τυριών που παραδοσιακά παράγονταν και παράγονται στις χώρες αυτές.
Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο
Η αναπομπή του θέματος της Φέτας στηρίχθηκε, ουσιαστικά, σε τυπικούς λόγους. Τα οποιαδήποτε κενά της δικογραφίας είναι βέβαιο ότι θα καλυφθούν με στοιχεία που θα υποβάλλει συμπληρωματικά η αρμόδια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι δεδομένο ότι το δικαστήριο αναζητά πάντοτε την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση η αλήθεια είναι μία και μόνον και αυτή είναι ότι η Φέτα είναι παραδοσιακό τυρί της Ελλάδας, το όνομα του οποίου προσπάθησαν αντιδεολογικά και παράνομα να χρησιμοποιήσουν κάποιοι σε προϊόντα τους, για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Αυτοί οι κάποιοι, με την προσφυγή τους ζητούν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιώματα αντί να απολογηθούν για τη συμπεριφορά τους έναντι των Ελλήνων συναδέλφων τους και γενικότερα των καταναλωτών της Φέτας, τους οποίους με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να παραπληροφορήσουν.
Πιστεύεται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα λάβει υπόψη του πέραν της αντιδεολογικής και παράνομης συμπεριφοράς των ανταγωνιστών μας και τον Κανονισμό 2081/92, ο οποίος αποβλέπει στην προστασία τροφίμων που διακρίνονται για τη γεωγραφική τους καταγωγή και παρουσιάζουν ιδιότυπα χαρακτηριστικά, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία πλεονεκτήματος για τον αγροτικό πληθυσμό των περιοχών της παραγωγής τους, που είναι συνήθως μειονεκτικές ή απομακρυσμένες. Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Στο πλείστον της η αιγοπροβατοτροφία της ασκείται σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, όπου τα εδάφη είναι φτωχά, η βλάστηση περιορισμένη και το οδικό, ηλεκτρικό και υδρευτικό δίκτυο είναι ανεπαρκές ή δεν υπάρχει. Στις περιοχές αυτές εκτρέφονται πρόβατα και αίγες από τους αρχαίους χρόνους, γιατί δεν προσφέρονται για την ανάπτυξη της αγελαδοτροφίας ή για άλλη εκμετάλλευση.
Το θέμα της Φέτας πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν. Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα δημιουργεί σύγχυση στους καταναλωτές και βλάπτει τους έλληνες κτηνοτρόφους και τυροκόμους.
Η ελληνική άποψη για τη Φέτα
Είναι παραδοσιακό τυρί που δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αιώνων. Αυτό προκύπτει από πλήθος βιβλιογραφικών αναφορών ελλήνων και ξένων επιστημόνων και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα.
Για τον έλληνα καταναλωτή, τυρί Φέτα σημαίνει τυρί που παρασκευάζεται με ορισμένη τεχνολογία από πρόβειο γάλα ή μίγματά του με ορισμένο ποσοστό γίδινου, το οποίο ωριμάζει τουλάχιστον για 2 μήνες και διατηρείται σε άλμη.
Έχει ιδιότυπα χαρακτηριστικά που οφείλονται κατά κύριο λόγο στις φυλές των εκτρεφομένων στην Ελλάδα γηγενών φυλών αιγοπροβάτων, στη μεγάλη ποικιλία της χλωρίδα της, στις εδαφοκλιματικές της συνθήκες και στους έλληνες τυροκόμους που σταδιακά διαμόρφωσαν τη σημερινή τεχνολογία της. Τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν όταν χρησιμοποιείται αγελαδινό γάλα.
Αποτέλεσε και αποτελεί βασικό τμήμα του διαιτολογίου των ελλήνων και συνδέεται άμεσα με τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία τους.
Με την παραγωγή του αιγοπροβείου γάλακτος απασχολούνται σήμερα, μερικά ή ολικά, περισσότερες από 200.000 ελληνικές οικογένειες, οι οποίες ζουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Αν δεν κατοχυρωθεί το συντομότερο η Φέτα, οι συνθήκες ανταγωνισμού με τους παραγωγούς αγελαδινού γάλακτος θα είναι άνισες, πράγμα που θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να προστεθούν στις χιλιάδες ανέργων των πόλεων. Και αυτό πέραν του γεγονότος ότι οι καταναλωτές θα στερηθούν ενός πραγματικά εύγεστου παραδοσιακού προϊόντος, της Φέτας.
Το πρόβλημα της Φέτας μεγεθύνεται και καθίσταται πιεστικό για τη χώρα μας και από το γεγονός ότι με την εφαρμογή του συστήματος των ποσοστώσεων στο αγελαδινό γάλα, δεν είναι δυνατόν οι κτηνοτρόφοι μας να στραφούν στην αγελαδοτροφία. Η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίδει στην Ελλάδα, αναλογικά, σημαντικά μικρότερη ποσόστωση αγελαδινού γάλακτος από όλες τις άλλες χώρες μέλη της και την υποχρεώνει σε σημαντικές εισαγωγές. Αν παρ' ελπίδα η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι θετική για την Ελλάδα, η καταστροφή της αιγοπροβατοτροφίας της είναι δεδομένη.
Γειτονικές της Ελλάδας χώρες, όπως η Τουρκία, η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία, παράγουν επί αιώνες τυριά άλμης από αιγοπρόβειο γάλα, συγγενή με τη Φέτα, για τα οποία όμως χρησιμοποιούν πάντοτε δικές τους ονομασίες.
Για τις χώρες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βιβλιογραφική αναφορά που να αποδεικνύει ότι παρασκεύαζαν και κατανάλωναν οποιοδήποτε τυρί άλμης, πολύ περισσότερο Φέτα, πριν από την εφαρμογή της υπερδιήθησης.
Και σήμερα οι χώρες αυτές παράγουν τυριά άλμης, ουσιαστικά μόνον για εξαγωγή. Η κατανάλωση μικρών ποσοτήτων τυριών της κατηγορίας αυτής σήμερα οφείλεται στους μετανάστες που κατοικούν εκεί.
Η Ελλάδα επιδεικνύει συνεχές ενδιαφέρον για τη Φέτα. Την περιλαμβάνει στη νομοθεσία της από το 1926 και έχει υπογράψει σχετικές διμερείς συμβάσεις. Όμως δεν υπήρχε και δεν υπάρχει διεθνές νομικό πλαίσιο για την κατοχύρωσή της. Μόλις δημοσιεύτηκε ο Κανονισμός 2081/92 υπέβαλε αίτηση για την εγγραφή της στα σχετικά μητρώα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα τυριά άλμης από αγελαδινό γάλα είναι ενδεχόμενα καλής ποιότητας σε καμμία περίπτωση όμως δεν είναι Φέτα. Αυτό είναι κοινό μυστικό. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι ανταγωνιστές μας χρησιμοποιούν κατά την παρασκευή των τυριών τους διάφορα πρόσθετα για να μπορέσουν να πλησιάσουν τις ιδιότητες της Φέτας.
Για να αποκατασταθεί η νομιμότητα στο πλαίσιο της ενιαίας Ευρωπαϊκής αγοράς, πρέπει σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να σταματήσει αυτή η ΄΄εμπορική πλαστογράφηση΄΄ που αφορά τη Φέτα και να περιοριστούν οι συνακόλουθες οικονομικές επιπτώσεις για τους έλληνες παραγωγούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πρέπει να εκδώσει, το συντομότερο δυνατόν, μια θετική για τις ελληνικές θέσεις απόφαση. Μόνον μια τέτοια απόφαση, θα αποδώσει δικαιοσύνη, θα είναι εναρμονισμένη προς την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ευνοεί την κατοχύρωση παραδοσιακών τροφίμων με πρωτότυπα χαρακτηριστικά, θα εξασφαλίζει ίσους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των κατοίκων της, ιδιαίτερα αυτών που ζουν σε απομακρυσμένες και μειονεκτικές περιοχές, όπως είναι η περίπτωση των ελλήνων αιγοπροβατοτρόφων, θα σταματήσει την παραπληροφόρηση που γίνεται σήμερα στον καταναλωτή και θα διευκολύνει το διεθνές εμπόριο.
Η αγωνία των ελλήνων κτηνοτρόφων και τυροκόμων Ότι η Φέτα είναι παραδοσιακό τυρί που δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στη σημερινή της μορφή στην Ελλάδα από τους Έλληνες δεν φαίνεται να αμφισβητείται από κανένα. Και να θέλουν κάποιοι να αμφισβητήσουν αυτή την αλήθεια δεν μπορούν γιατί βιβλιογραφικά δεδομένα αιώνων δεν αφήνουν περιθώρια. Αποτελεί κατά συνέπεια το προϊόν αυτό μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς που φιλοδοξούν να βελτιώσουν και να παραδώσουν στους απογόνους τους. Είναι κανόνας ότι η πολιτιστική κληρονομιά των λαών δεν πωλείται, δεν διαιρείται, δεν περιορίζεται, μόνον κληρονομείται. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών. Απλά, αποδίδεται σ' αυτούς που ανήκει.
Αυτοί που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ελληνικότητα της Φέτας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχουν μόνον οικονομικά κίνητρα. Δεν τους αφορά ο ελληνικός πολιτισμός και η παράδοση. Δεν αρκούνται στις μεγάλες εισαγωγές γαλακτοκομικών προϊόντων και εξοπλισμού που πραγματοποιούν στη χώρα μας. Με νομικά τεχνάσματα προσπαθούν να οικειοποιηθούν κάτι που ανήκει σε άλλους για να αυξήσουν τα κέρδη τους αδιαφορώντας για τα πάντα, ακόμη και για τους Έλληνες συναδέλφους τους που κινδυνεύουν να ξεσπιτωθούν και να μείνουν άνεργοι. Είναι φυσικό στις συνθήκες που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την ακύρωση του κανονισμού 1107/96 για τη Φέτα, οι περισσότεροι από 200.000 Έλληνες κτηνοτρόφοι και τυροκόμοι να είναι αγανακτισμένοι, να ανησυχούν για το μέλλον τους και να διαμαρτύρονται έντονα γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προχωρεί στην οριστική κατοχυρώσει της ως παραδοσιακού ελληνικού προϊόντος με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, όπως επιβάλλεται. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μιας Πανελλαδικής κίνησης φορέων (ΠΑΣΕΓΕΣ, Ομοσπονδίες κτηνοτρόφων και τυροκόμων, Επιστημονικών επιμελητηρίων, καταναλωτών κ.τ.λ.) για τη στήριξη, με κάθε μέσο, της Φέτας στο επόμενο διάστημα που θα κριθεί οριστικά το μέλλον της.
Στις 29 Ιουνίου έγινε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών συνάντηση εκπροσώπων των φορέων αυτών οι οποίοι συζήτησαν το θέμα, εκδήλωσαν την έντονη δυσφορία τους για τη σημερινή κατάσταση και εξέλεξαν Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας, την εξής:
Ανυφαντάκης Εμμανουήλ - Εθνική Επιτροπή Γάλακτος Ελλάδος
Γκίνης Σοφοκλής - ΓΕΣΑΣΕ
Εμμανουήλ Γεώργιος /Γαμβρούλης Μπαντής - Ινστιτούτο Αγροτικών Ερευνών
Κόκκινος Αθανάσιος - Ομοσπονδία Καταναλωτών ΙΝΚΑ
Μυλωνά Καίτη - Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος
Ρίζος Απόστολος - Ομοσπονδία Τυροπαραγωγών Παραδοσιακών Προϊόντων Ελλάδος
Τζιότζιος Μιχάλης - ΠΑΣΕΓΕΣ
Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος - ΣΕΒΓΑΠ
Η Επιτροπή εξουσιοδοτήθηκε να προβεί προς πάσα κατεύθυνση στις ενέργειες που κρίνονται απαραίτητες για την προώθηση του θέματος. Για τις ενέργειες αυτές, οι οποίες θα κλιμακώνονται με την πάροδο του χρόνου, θα ενημερώνεται και το Υπουργείο Γεωργίας. Με δεδομένο ότι η Φέτα αποτελεί το πιο σημαντικό αγροτικό προϊόν για τη χώρα μας επιβάλλεται να ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Γεωργίας για να προβούν στους λεπτούς χειρισμούς που επιβάλλουν οι συνθήκες για να τοποθετηθεί το θέμα στην πραγματική του διάσταση. Ανάλογη ενημέρωση θα πρέπει να έχουν οι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές μας για αν συμβάλλουν και αυτοί στο μέτρο του δυνατού στην προώθηση του θέματος. Πέραν αυτών θα πρέπει να δοθεί δημοσιότητα στο θέμα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, για να ενημερωθούν οι καταναλωτές. Πρέπει όλοι όσοι χειρίζονται θέματα Ευρωπαϊκής διάστασης να αντιληφθούν ότι η οικοδόμηση της Ευρώπης των πολιτών προϋποθέτει τουλάχιστον τον έμπρακτο σεβασμό των τοπικών κοινωνιών και του πολιτισμού τους. Η περίπτωση της Φέτας αποτελεί μια ευκαιρία να το αποδείξουν.
Εθνική Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας (2001),
ΓΙΑΤΙ Η ΦΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Γενικά
Πέρασαν περίπου δύο χρόνια από τότε που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακύρωσε, κατ' εντολήν του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τον Κανονισμό 1107/96, με τον οποίο αναγνωριζόταν η Φέτα ως Ελληνικό Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Η ακύρωση αυτή έγινε ουσιαστικά για λόγους τυπικούς, γι' αυτό και αναμένεται σύντομα η επανακατοχύρωσή της. Στους Έλληνες κτηνοτρόφους και τυροκόμους όμως είναι διάχυτη η αμφιβολία και ο φόβος, κατά πόσον ο χειρισμός αυτός - η Φέτα είναι το μόνον προϊόν για το οποίο ακυρώθηκε ο Κανονισμός 1107/96 - αποτελεί την απαρχή μεθοδευμένων ή μη ενεργειών που τελικά θα οδηγήσουν στην οριστική διαγραφή της ως παραδοσιακού προϊόντος από τα ειδικά μητρώα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα δεδομένα που υπάρχουν, και που έχουν ήδη υποβληθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε., οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η Φέτα είναι ελληνικό παραδοσιακό προϊόν και ότι η επανεγγραφή της ως Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης είναι θέμα χρόνου. Αυτά τα δεδομένα, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει, συνοψίζονται στα εξής:
Τα αυτονόητα
Τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις κάθε τόπου αποτελούν σημαντικό τμήμα της κουλτούρας του, ανήκουν στους κατοίκους του και πρέπει να έχουν το σεβασμό όλων, ιδιαίτερα των πολιτισμένων.
Η Ευρώπη του 21ου αιώνα, η Ευρώπη της τεχνολογίας, της ανάπτυξης και του πολιτισμού πρέπει να αποτελεί θεματοφύλακα της κουλτούρας των λαών της.
Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των διατροφικών συνηθειών ενός τόπου διαδραματίζουν τα παραγόμενα τοπικά προϊόντα, τα οποία προσδιορίζει, κατά κύριο λόγο, το περιβάλλον.
Αποτελεί κοινή παραδοχή, ότι τα βασικά χαρακτηριστικά των τροφίμων καθορίζονται από τις ιδιότητες των πρώτων υλών από τις οποίες παρασκευάζονται.
Τα παραδοσιακά τρόφιμα δεν μπορούν να μπουν στο ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ. Ανήκουν σε αυτούς που τα δημιούργησαν, οι οποίοι πρέπει να έχουν και την ευθύνη της διαχείρισής τους.
Η χρησιμοποίηση του ονόματος ενός φημισμένου προϊόντος για την προώθηση ενός άλλου στην αγορά, παραπληροφορεί τον καταναλωτή, δυσχεραίνει το εμπόριο και αποτελεί πράξη αντιδεολογική και παράνομη. Πολύ περισσότερο όταν εκτός του ονόματος χρησιμοποιούνται στη σήμανση εικόνες, παραστάσεις και τοπωνύμια που δεν έχουν καμία σχέση με το νέο προϊόν.
Μία χώρα που σέβεται τον εαυτό της, τιμά τις συμβάσεις που υπογράφει και την ψήφο που δίδει, ιδιαίτερα όταν αφορούν θέματα πολιτισμού.
Ένα όνομα χρησιμοποιείται για τη διακίνηση ενός και μόνον προϊόντος. Δεν είναι δυνατόν με το ίδιο όνομα να διακινούνται πολλά διαφορετικά προϊόντα γιατί αυτό δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα στους καταναλωτές και το εμπόριο.
Η επιστημονική άποψη
Το πρόβειο και το αγελαδινό γάλα παρουσιάζουν σημαντικές, ποσοτικές και ποιοτικές, διαφορές μεταξύ τους στο άρωμα, στη γεύση, στη χημική σύσταση και στα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά. Δεν χρειάζονται σύγχρονα μέσα για να διαπιστωθεί αυτό. Αρκεί να γευθεί κανείς τα δύο γάλατα.
Αποτελεί κανόνα στην τυροκομία ότι το πρόβειο γάλα δίδει διαφορετικής ποιότητας τυριά από το αγελαδινό. Οι διαφορές αυτές μεγαλώνουν σε περιπτώσεις που το γάλα που τυροκομείται είναι υπερδιηθημένο.
Για να αμβλυνθούν οι διαφορές μεταξύ των τυριών πρόβειου και αγελαδινού γάλακτος προσθέτουν στο τελευταίο λευκαντικές ουσίες και λιπάσες, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρουν να αναπαράγουν τα χαρακτηριστικά των τυριών του πρώτου.
Τα τυριά άλμης είναι, λόγω κλίματος, προϊόντα των παραμεσογειακών χωρών, όπου υπάρχει μεγάλη παράδοση στην παρασκευή και κατανάλωσή τους.
Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης δεν είχαν καμία παραγωγή και κατανάλωση τυριών της κατηγορίας αυτής, πριν το 1970. Η παραγωγή τους άρχισε, με την εφαρμογή της υπερδιήθησης, αποκλειστικά για εξαγωγικούς σκοπούς.
Η Φέτα παράγεται στην Ελλάδα από τους αρχαίους χρόνους, άποψη που στηρίζεται σε πλήθος βιβλιογραφικών αναφορών Ελλήνων και ξένων επιστημόνων. Αντίθετα δεν βρέθηκε ούτε μία αναφορά για παρασκευή Φέτας ή τυριών άλμης πριν το 1970 στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Τυχόν εξομοίωση της παραδοσιακής Φέτας με τυριά άλμης αγελαδινού γάλακτος, υπερδιηθημένου και μη, θα αποτελούσε νομιμοποίηση μιας συνειδητής προσπάθειας παραπληροφόρησης των καταναλωτών και είναι πέραν πάσης λογικής και νομιμότητας.
Οι ανταγωνιστές
Δεν είχαν και δεν έχουν κανένα δεσμό με τυριά άλμης γενικά. Οι διατροφικές τους συνήθειες συνδέονται με άλλους τύπους τυριών, που παραδοσιακά παράγονταν στις χώρες τους.
Μετά το 1970, δημιούργησαν μια σειρά νέων προϊόντων, που εξ' ορισμού, διαφέρουν από τα τυριά της παραδοσιακής τεχνολογίας. Οι ΄΄ευφυείς΄΄ παραγωγοί τους αντί να αναζητήσουν ονόματα γι' αυτά χρησιμοποίησαν το όνομα της Φέτας, γιατί είχε καλή φήμη και διευκόλυνε τις προσπάθειες διείσδυσης των προϊόντων τους στην αγορά, αδιαφορώντας αν αυτό υποβάθμιζε την καλή φήμη ενός παραδοσιακού προϊόντος αν έθιγε συναδέλφους τους άλλης χώρας, αν παραπληροφορούσε τους καταναλωτές και αν δημιουργούσε προβλήματα στο διεθνές εμπόριο.
Για να ενισχύσουν την άποψη που επιχείρησαν να υποβάλλουν στους καταναλωτές, ότι δηλαδή τα προϊόντα τους έχουν άμεση σχέση με την Ελλάδα, άρχισαν να χρησιμοποιούν στη σήμανσή τους ελληνικές εικόνες, παραστάσεις, ονόματα και τοπωνύμια.
Η παραπάνω πρακτική παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά αναγνωρίζει την προέλευση και την ποιοτική υπεροχή της παραδοσιακής Φέτας, δεν παύει να αποτελεί το χειρότερο τρόπο συνειδητής παραπληροφόρησης των καταναλωτών της και φθοράς της καλής της φήμης.
Οι καταναλωτές
Έρευνα αγοράς που έγινε σε διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέδειξε ότι οι καταναλωτές θεωρούν τη Φέτα ελληνικό τυρί.
Ανάλογη είναι η άποψη και της Επιστημονικής Επιτροπής της Ε.Ε.
Στην Ελλάδα η κατανάλωση Φέτας, ανά κάτοικο, ανέρχεται σε 12 κιλά το χρόνο και καλύπτει το 60% περίπου των αναγκών του σε τυρί, κάτι που δεν συμβαίνει για κανένα άλλο τυρί, σε παγκόσμια κλίμακα.
Το σύνολο σχεδόν της ελληνικής παραγωγής της Φέτας, περίπου το 95%, καταναλώνεται από τους Έλληνες, γεγονός που δείχνει τη σύνδεση του προϊόντος με τις διατροφικές τους συνήθειες. Και αυτό συμβαίνει επί αιώνες.
Οι καταναλωτές των χωρών της Βόρειας Ευρώπης δεν χρησιμοποιούν στο διαιτολόγιό τους τα τυριά άλμης. Δεν τα έτρωγαν ούτε και τα τρωνε, γιατί οι διατροφικές τους συνήθειες ήταν και είναι προσαρμοσμένες σε άλλους τύπους τυριών που παραδοσιακά παράγονταν και παράγονται στις χώρες αυτές.
Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο
Η αναπομπή του θέματος της Φέτας στηρίχθηκε, ουσιαστικά, σε τυπικούς λόγους. Τα οποιαδήποτε κενά της δικογραφίας είναι βέβαιο ότι θα καλυφθούν με στοιχεία που θα υποβάλλει συμπληρωματικά η αρμόδια υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι δεδομένο ότι το δικαστήριο αναζητά πάντοτε την αλήθεια. Στην προκειμένη περίπτωση η αλήθεια είναι μία και μόνον και αυτή είναι ότι η Φέτα είναι παραδοσιακό τυρί της Ελλάδας, το όνομα του οποίου προσπάθησαν αντιδεολογικά και παράνομα να χρησιμοποιήσουν κάποιοι σε προϊόντα τους, για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Αυτοί οι κάποιοι, με την προσφυγή τους ζητούν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιώματα αντί να απολογηθούν για τη συμπεριφορά τους έναντι των Ελλήνων συναδέλφων τους και γενικότερα των καταναλωτών της Φέτας, τους οποίους με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να παραπληροφορήσουν.
Πιστεύεται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα λάβει υπόψη του πέραν της αντιδεολογικής και παράνομης συμπεριφοράς των ανταγωνιστών μας και τον Κανονισμό 2081/92, ο οποίος αποβλέπει στην προστασία τροφίμων που διακρίνονται για τη γεωγραφική τους καταγωγή και παρουσιάζουν ιδιότυπα χαρακτηριστικά, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία πλεονεκτήματος για τον αγροτικό πληθυσμό των περιοχών της παραγωγής τους, που είναι συνήθως μειονεκτικές ή απομακρυσμένες. Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Στο πλείστον της η αιγοπροβατοτροφία της ασκείται σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, όπου τα εδάφη είναι φτωχά, η βλάστηση περιορισμένη και το οδικό, ηλεκτρικό και υδρευτικό δίκτυο είναι ανεπαρκές ή δεν υπάρχει. Στις περιοχές αυτές εκτρέφονται πρόβατα και αίγες από τους αρχαίους χρόνους, γιατί δεν προσφέρονται για την ανάπτυξη της αγελαδοτροφίας ή για άλλη εκμετάλλευση.
Το θέμα της Φέτας πρέπει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν. Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα δημιουργεί σύγχυση στους καταναλωτές και βλάπτει τους έλληνες κτηνοτρόφους και τυροκόμους.
Η ελληνική άποψη για τη Φέτα
Είναι παραδοσιακό τυρί που δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αιώνων. Αυτό προκύπτει από πλήθος βιβλιογραφικών αναφορών ελλήνων και ξένων επιστημόνων και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα.
Για τον έλληνα καταναλωτή, τυρί Φέτα σημαίνει τυρί που παρασκευάζεται με ορισμένη τεχνολογία από πρόβειο γάλα ή μίγματά του με ορισμένο ποσοστό γίδινου, το οποίο ωριμάζει τουλάχιστον για 2 μήνες και διατηρείται σε άλμη.
Έχει ιδιότυπα χαρακτηριστικά που οφείλονται κατά κύριο λόγο στις φυλές των εκτρεφομένων στην Ελλάδα γηγενών φυλών αιγοπροβάτων, στη μεγάλη ποικιλία της χλωρίδα της, στις εδαφοκλιματικές της συνθήκες και στους έλληνες τυροκόμους που σταδιακά διαμόρφωσαν τη σημερινή τεχνολογία της. Τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν όταν χρησιμοποιείται αγελαδινό γάλα.
Αποτέλεσε και αποτελεί βασικό τμήμα του διαιτολογίου των ελλήνων και συνδέεται άμεσα με τα ήθη, τα έθιμα και την ιστορία τους.
Με την παραγωγή του αιγοπροβείου γάλακτος απασχολούνται σήμερα, μερικά ή ολικά, περισσότερες από 200.000 ελληνικές οικογένειες, οι οποίες ζουν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Αν δεν κατοχυρωθεί το συντομότερο η Φέτα, οι συνθήκες ανταγωνισμού με τους παραγωγούς αγελαδινού γάλακτος θα είναι άνισες, πράγμα που θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να προστεθούν στις χιλιάδες ανέργων των πόλεων. Και αυτό πέραν του γεγονότος ότι οι καταναλωτές θα στερηθούν ενός πραγματικά εύγεστου παραδοσιακού προϊόντος, της Φέτας.
Το πρόβλημα της Φέτας μεγεθύνεται και καθίσταται πιεστικό για τη χώρα μας και από το γεγονός ότι με την εφαρμογή του συστήματος των ποσοστώσεων στο αγελαδινό γάλα, δεν είναι δυνατόν οι κτηνοτρόφοι μας να στραφούν στην αγελαδοτροφία. Η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίδει στην Ελλάδα, αναλογικά, σημαντικά μικρότερη ποσόστωση αγελαδινού γάλακτος από όλες τις άλλες χώρες μέλη της και την υποχρεώνει σε σημαντικές εισαγωγές. Αν παρ' ελπίδα η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι θετική για την Ελλάδα, η καταστροφή της αιγοπροβατοτροφίας της είναι δεδομένη.
Γειτονικές της Ελλάδας χώρες, όπως η Τουρκία, η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία, παράγουν επί αιώνες τυριά άλμης από αιγοπρόβειο γάλα, συγγενή με τη Φέτα, για τα οποία όμως χρησιμοποιούν πάντοτε δικές τους ονομασίες.
Για τις χώρες που προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βιβλιογραφική αναφορά που να αποδεικνύει ότι παρασκεύαζαν και κατανάλωναν οποιοδήποτε τυρί άλμης, πολύ περισσότερο Φέτα, πριν από την εφαρμογή της υπερδιήθησης.
Και σήμερα οι χώρες αυτές παράγουν τυριά άλμης, ουσιαστικά μόνον για εξαγωγή. Η κατανάλωση μικρών ποσοτήτων τυριών της κατηγορίας αυτής σήμερα οφείλεται στους μετανάστες που κατοικούν εκεί.
Η Ελλάδα επιδεικνύει συνεχές ενδιαφέρον για τη Φέτα. Την περιλαμβάνει στη νομοθεσία της από το 1926 και έχει υπογράψει σχετικές διμερείς συμβάσεις. Όμως δεν υπήρχε και δεν υπάρχει διεθνές νομικό πλαίσιο για την κατοχύρωσή της. Μόλις δημοσιεύτηκε ο Κανονισμός 2081/92 υπέβαλε αίτηση για την εγγραφή της στα σχετικά μητρώα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα τυριά άλμης από αγελαδινό γάλα είναι ενδεχόμενα καλής ποιότητας σε καμμία περίπτωση όμως δεν είναι Φέτα. Αυτό είναι κοινό μυστικό. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι ανταγωνιστές μας χρησιμοποιούν κατά την παρασκευή των τυριών τους διάφορα πρόσθετα για να μπορέσουν να πλησιάσουν τις ιδιότητες της Φέτας.
Για να αποκατασταθεί η νομιμότητα στο πλαίσιο της ενιαίας Ευρωπαϊκής αγοράς, πρέπει σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να σταματήσει αυτή η ΄΄εμπορική πλαστογράφηση΄΄ που αφορά τη Φέτα και να περιοριστούν οι συνακόλουθες οικονομικές επιπτώσεις για τους έλληνες παραγωγούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πρέπει να εκδώσει, το συντομότερο δυνατόν, μια θετική για τις ελληνικές θέσεις απόφαση. Μόνον μια τέτοια απόφαση, θα αποδώσει δικαιοσύνη, θα είναι εναρμονισμένη προς την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ευνοεί την κατοχύρωση παραδοσιακών τροφίμων με πρωτότυπα χαρακτηριστικά, θα εξασφαλίζει ίσους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των κατοίκων της, ιδιαίτερα αυτών που ζουν σε απομακρυσμένες και μειονεκτικές περιοχές, όπως είναι η περίπτωση των ελλήνων αιγοπροβατοτρόφων, θα σταματήσει την παραπληροφόρηση που γίνεται σήμερα στον καταναλωτή και θα διευκολύνει το διεθνές εμπόριο.
Η αγωνία των ελλήνων κτηνοτρόφων και τυροκόμων Ότι η Φέτα είναι παραδοσιακό τυρί που δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε στη σημερινή της μορφή στην Ελλάδα από τους Έλληνες δεν φαίνεται να αμφισβητείται από κανένα. Και να θέλουν κάποιοι να αμφισβητήσουν αυτή την αλήθεια δεν μπορούν γιατί βιβλιογραφικά δεδομένα αιώνων δεν αφήνουν περιθώρια. Αποτελεί κατά συνέπεια το προϊόν αυτό μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς που φιλοδοξούν να βελτιώσουν και να παραδώσουν στους απογόνους τους. Είναι κανόνας ότι η πολιτιστική κληρονομιά των λαών δεν πωλείται, δεν διαιρείται, δεν περιορίζεται, μόνον κληρονομείται. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών. Απλά, αποδίδεται σ' αυτούς που ανήκει.
Αυτοί που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ελληνικότητα της Φέτας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχουν μόνον οικονομικά κίνητρα. Δεν τους αφορά ο ελληνικός πολιτισμός και η παράδοση. Δεν αρκούνται στις μεγάλες εισαγωγές γαλακτοκομικών προϊόντων και εξοπλισμού που πραγματοποιούν στη χώρα μας. Με νομικά τεχνάσματα προσπαθούν να οικειοποιηθούν κάτι που ανήκει σε άλλους για να αυξήσουν τα κέρδη τους αδιαφορώντας για τα πάντα, ακόμη και για τους Έλληνες συναδέλφους τους που κινδυνεύουν να ξεσπιτωθούν και να μείνουν άνεργοι. Είναι φυσικό στις συνθήκες που επικρατούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την ακύρωση του κανονισμού 1107/96 για τη Φέτα, οι περισσότεροι από 200.000 Έλληνες κτηνοτρόφοι και τυροκόμοι να είναι αγανακτισμένοι, να ανησυχούν για το μέλλον τους και να διαμαρτύρονται έντονα γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν προχωρεί στην οριστική κατοχυρώσει της ως παραδοσιακού ελληνικού προϊόντος με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης, όπως επιβάλλεται. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μιας Πανελλαδικής κίνησης φορέων (ΠΑΣΕΓΕΣ, Ομοσπονδίες κτηνοτρόφων και τυροκόμων, Επιστημονικών επιμελητηρίων, καταναλωτών κ.τ.λ.) για τη στήριξη, με κάθε μέσο, της Φέτας στο επόμενο διάστημα που θα κριθεί οριστικά το μέλλον της.
Στις 29 Ιουνίου έγινε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών συνάντηση εκπροσώπων των φορέων αυτών οι οποίοι συζήτησαν το θέμα, εκδήλωσαν την έντονη δυσφορία τους για τη σημερινή κατάσταση και εξέλεξαν Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας, την εξής:
Ανυφαντάκης Εμμανουήλ - Εθνική Επιτροπή Γάλακτος Ελλάδος
Γκίνης Σοφοκλής - ΓΕΣΑΣΕ
Εμμανουήλ Γεώργιος /Γαμβρούλης Μπαντής - Ινστιτούτο Αγροτικών Ερευνών
Κόκκινος Αθανάσιος - Ομοσπονδία Καταναλωτών ΙΝΚΑ
Μυλωνά Καίτη - Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος
Ρίζος Απόστολος - Ομοσπονδία Τυροπαραγωγών Παραδοσιακών Προϊόντων Ελλάδος
Τζιότζιος Μιχάλης - ΠΑΣΕΓΕΣ
Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος - ΣΕΒΓΑΠ
Η Επιτροπή εξουσιοδοτήθηκε να προβεί προς πάσα κατεύθυνση στις ενέργειες που κρίνονται απαραίτητες για την προώθηση του θέματος. Για τις ενέργειες αυτές, οι οποίες θα κλιμακώνονται με την πάροδο του χρόνου, θα ενημερώνεται και το Υπουργείο Γεωργίας. Με δεδομένο ότι η Φέτα αποτελεί το πιο σημαντικό αγροτικό προϊόν για τη χώρα μας επιβάλλεται να ενημερωθεί ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Γεωργίας για να προβούν στους λεπτούς χειρισμούς που επιβάλλουν οι συνθήκες για να τοποθετηθεί το θέμα στην πραγματική του διάσταση. Ανάλογη ενημέρωση θα πρέπει να έχουν οι Βουλευτές και Ευρωβουλευτές μας για αν συμβάλλουν και αυτοί στο μέτρο του δυνατού στην προώθηση του θέματος. Πέραν αυτών θα πρέπει να δοθεί δημοσιότητα στο θέμα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, για να ενημερωθούν οι καταναλωτές. Πρέπει όλοι όσοι χειρίζονται θέματα Ευρωπαϊκής διάστασης να αντιληφθούν ότι η οικοδόμηση της Ευρώπης των πολιτών προϋποθέτει τουλάχιστον τον έμπρακτο σεβασμό των τοπικών κοινωνιών και του πολιτισμού τους. Η περίπτωση της Φέτας αποτελεί μια ευκαιρία να το αποδείξουν.
The Making of a Feta
The Making of a Feta
by Nicole Spiridakis
Nicole Spiridakis lives in San Francisco and writes about food, travel and her native state on her cooking blog, cucinanicolina.com. When she's not in her (tiny) kitchen working on a new dish, she writes a column about apartment living for the San Francisco Chronicle's Home and Garden section
June 2008 · Though I wave the flag of my Greek heritage proudly, I just never could get behind feta cheese. The very thought of it made me wrinkle my nose in disgust. The first time I ate it, when I was in third grade, I spit it out. It was salty and grainy and downright strange. Then, last summer, I visited Greece and really tasted it — and changed my mind about feta.
Perhaps it was because I'd developed a taste for salt, or for the grainy or for the downright strange. Perhaps it was because as a vegetarian, my dinner options were limited and feta was everywhere. Or perhaps I was just hungry. Whatever the reason, the first time I bit into a slab of fresh, creamy Greek feta, I sat straight up and paid attention. Feta? Yes, please.
I ate a lot of other things there, of course — fresh pistachio nuts, flaky honey pastries and tangy yogurts — but it was the taste of the feta that stayed with me long after I returned to the States.
Feta cheese is a brined, aged curd cheese, traditionally made with at least 70 percent sheep's milk. In Greece, the remainder is goat's milk. Other fetas may contain cow's milk. The cheese is salted and cured in a brine solution based on water or whey for several months before it is packaged and sold.
In the European Union, only the Greeks can call this cheese feta. In 2005, the EU's highest court ruled that feta cheese is a traditional Greek product and that non-Greek European feta producers were not allowed to call their product by the same name.
I was in Greece visiting my brother Kurt, who was working as a boat builder on Spetses, a small island in the Saronic Gulf about a three-hour ferry ride from Athens. I had been to Greece before, but on this, my third trip, I slipped under Greece's skin — and it slipped under mine.
The afternoon I arrived, jetlagged and woozy, Kurt took me to a kafenio (cafe) overlooking the island's small harbor. He ordered for us, and that was fine by me. After a 20-hour trip from San Francisco, all I wanted to do was sip a cold glass of retsina (an earthy Greek wine) and look at the ocean.
"We're having feta," he announced, daring me to contradict him. Wisely, I didn't.
The food arrived and I stretched out my legs and took a deep breath. The air was balmy and sweet. I dipped my bread into a warm pool of melted feta and listened to the boats bump against each other in the harbor. The Mediterranean was quiet as a sigh. The cheese slipped down so easily. Had I really not liked this stuff?
I learned that baking feta is one of the easiest and loveliest ways to appreciate its charms. All you need to do is throw an 8-ounce block of feta into a 350-degree oven with a quarter-cup of olive oil, some chopped fresh oregano and three sliced cloves of garlic. Season with salt and pepper and layer with sliced tomatoes (about two tomatoes should do it), and bake until the cheese is melted and bubbling. With good bread and a glass of wine, Greece won't feel too far away.
Greeks also love feta in salads. Usually, if you order horiatiki (Greek salad), it will arrive with a large slice of feta on top. You'll also get your daily dose in savory pastries, such as spanakopita (spinach pie) and tiropita (cheese pie), or melted or fried and served with bread.
Most of my meals in Greece last August involved horiatiki of tomato, cucumber, red onion, olives and a thick slab of feta, or feta crumbled into big chunks. Sometimes tavernas threw in sliced peppers. But feta was always present.
When I realized how foolishly I'd denied myself for so long, I couldn't get enough. One afternoon, Kurt's girlfriend Emily invited me to their small apartment for lunch. I stopped by the island's bakery in the midday heat and used my meager Greek to order a bag of cookies and a loaf of bread. I wound my way through the narrow back streets of the town, brushing past white-washed walls and shy cats.
At their place, I was presented with a feast: pasta with sauteed vegetables, nectarines, honey and yogurt, fresh tomatoes. The real prize, however, was a big piece of feta, slightly warmed on their tiny stove, drizzled with olive oil and sprinkled with a bit of oregano. We drank wine on the back porch and picked at the cheese until it was all gone.
My third night on the island also highlighted feta. We decided not to go out and instead ate a sort of pickup meal of large white beans baked with tomatoes, tzatziki (a garlicky cucumber-yogurt dip), bread and leftover salad of feta, tomatoes and onions. That salad alone — with its tomatoes grown under a blazing Mediterranean sun, marinated in local olive oil and punctuated by salty, creamy feta cheese — was worth the price of the plane ticket.
"Yiamas," my brother said, clinking his glass against mine as we vied for the last pieces of feta. "Cheers. Come back soon."
Food
Emily's Warmed Feta with Oregano
Enlarge
Nicole Spiridakis for NPR
My brother's girlfriend Emily served this warmed feta with local bread the first full day I spent on Spetses. Cooking it briefly in a frying pan mellows the cheese a bit, and it has become my favorite — and quick — way to indulge. Fresh oregano is ideal here, though you may also use dried.
Makes 4 appetizer servings
1 8-ounce block of feta
2 tablespoons olive oil
1 to 2 teaspoons dried oregano, or 3 tablespoons fresh
Heat the olive oil over low heat in a large frying pan. Add the feta, and cook for 2 to 3 minutes. The cheese should be warm but not falling apart.
Put the feta on a plate, pour the warm olive oil over it, and scatter the oregano over the top.
Eat with lots of bread or pita to soak up the olive oil.
Food
Spanakopita (Spinach Pie)
Enlarge
Nicole Spiridakis for NPR
Feta and spinach, layered with flaky filo pastry, is ubiquitous in Greece.
Makes 6 appetizer servings
2 pounds fresh spinach, washed, trimmed and coarsely chopped
1/2 cup green onions, finely chopped
12 ounces crumbled feta cheese
2 medium eggs, beaten
Salt and pepper, to taste
9 sheets of filo pastry, thawed before using
1/3 cup melted butter or olive oil
Blanch the spinach in boiling water for 5 minutes, drain and squeeze out the water, and put in a bowl to cool. Add the eggs, green onions, feta, and salt and pepper, and mix well to combine.
Preheat the oven to 375 degrees. Unwrap the filo pastry on a flat surface and cover with a damp towel. Lightly oil a 12-inch-square baking dish. Place one sheet of filo in the dish and brush lightly with the butter or olive oil.
Repeating the process, layer with two more sheets of filo. Add all of the filling and spread it out on the pastry. Top with another sheet of filo and brush with the butter or olive oil. Repeating the process, layer the remaining sheets of filo. Score the top layers of filo with a sharp knife so it can easily be cut into squares about 2 inches by 1 inch.
Bake for 40 to 45 minutes, or until golden brown. Remove from oven and let sit for about 5 minutes. Using a sharp knife, cut the spanakopita. Serve warm or at room temperature.
Food
Baked Feta
Makes 4 appetizer servings
1 8-ounce block of feta, sliced
3 cloves garlic, diced
1 to 2 teaspoons dried oregano, or 3 tablespoons fresh
1/4 cup olive oil
Salt and pepper, to taste
2 tomatoes, sliced
Pre-heat the oven to 350 degrees.
Place the feta, garlic, oregano and olive oil in an oven-proof dish and season with salt and pepper. Place the tomato slices on top, and bake until the cheese is melted and bubbling, about 20 minutes. Remove from oven and let cool a few minutes before serving with bread.
Food
Horiatiki (Greek Salad)
Enlarge
Nicole Spiridakis for NPR
Traditional Greek salad incorporates olives and cucumbers, but I wanted to keep things simple, so I omitted them. This dish is especially delicious using heirloom tomatoes later in the summer. If you have time, let the salad sit a bit at room temperature to let the flavors mingle before eating.
Makes 4 servings
2 medium heirloom tomatoes or 3 regular tomatoes
1/2 red onion, thinly sliced
3 tablespoons olive oil
Salt and pepper, to taste
5 ounces feta cheese
Chop the tomatoes coarsely and retain their juices. Put the tomatoes and juice in a large bowl. Add the onion and olive oil, and salt and pepper to taste. Stir until all is well-coated with the oil.
Place the slab of feta on top or break it into chunks and mix in with the rest of the ingredients. (It's more fun to pull it apart with your fork with your dining companions as it's served.)
Pearl Couscous with Roasted Tomatoes, Chickpeas and Feta
Enlarge
Nicole Spiridakis for NPR
Pearl, or Israeli, couscous is much larger and smoother than traditional couscous and makes a wonderful cool salad on summer's hottest days. Here, roasted tomatoes and garlic are the perfect backdrop to salty chunks of feta cheese.
Makes 6 servings
Tomatoes and Dressing
2 pints red grape or cherry tomatoes
3 large garlic cloves, unpeeled
1/4 cup extra-virgin olive oil
1/4 cup warm water
1 teaspoon fresh lemon juice
1 teaspoon salt
1/4 teaspoon black pepper
Couscous
2 3/4 cups vegetable broth
2 1/4 cups pearl (Israeli) couscous
1 tablespoon olive oil
1/4 cup chopped fresh mint
1 teaspoon chopped fresh oregano
8 ounces feta, crumbled
1 (16-ounce) can chickpeas
Preheat oven to 300 degrees.
Halve tomatoes through stem ends and arrange, cut sides up, in single layer in a large shallow (1-inch-deep) baking pan. Add unpeeled garlic to pan and roast in middle of oven until tomatoes are slightly shriveled around edges, about 1 hour. Cool in pan on a rack for 30 minutes.
Peel garlic and puree with oil, water, lemon juice, salt, pepper and 1/2 cup roasted tomatoes in a blender or food processor until dressing is very smooth.
Bring broth to a boil in a 3-quart heavy saucepan, and stir in couscous. Simmer, uncovered, for 6 minutes. Cover pan and remove from heat. Let stand 10 minutes.
Spread couscous in single layer on a baking sheet and cool 15 minutes.
Transfer couscous to a large bowl and stir in remaining ingredients, dressing and the rest of the roasted tomatoes. Add salt and pepper to taste.
Serve at room temperature.
The Debate
/10/2005 A note about the name ‘feta’ cheese and the emails below. It looks like the European Court of Justice may has finally decided that Greek cheese makers have the exclusive right to use the name ‘feta’ for their cheeses. “In the view of the advocate general, ‘feta’ meets the requirements of a designation of origin in that it describes a cheese originating from a substantial part of Greece, whose characteristics derive from its geographical environment and its production, processing and preparation are carried out in a defined area.” The issue has been in and out of court since 1994.
The following e-mails include both factual and biased comments on Feta cheese. I include some of them as an example of how an innocent item like cheese can become enmeshed in national, ethnic and cultural controversy. Remember, Feta cheese existed long before humans created the artificial boundaries of modern states and countries.
“...Feta cheese is considered ( also ) Bulgarian product and what you call "Greek salad" is known in West Europe as "Macedonian salad" and in Bulgaria "Russian salad". The Greek feta is made of cow milk and is definitely inferior to the Bulgarian sheep milk feta. Give it a try !”
Ina Zachary
Hi James: I just read your article on feta. Just to clarify a few things, I would like to mention that feta is produced in Romania, Bulgaria, Greece, and Turkey. They are the best known of all. Some claim the best to be Bulgarian but it is debatable and a matter of personal opinion.
However, France and Denmark also produce feta. They are processed and packaged. Obviously they lack a semblance to the original product. The origins of feta are also unclear, while some claim it to be Greek others place the origin in Macedonia which partially is in Greece and now independent.
Regards H berberoglu
Dear sir,
I am a greek and live for several years in west Europe. First of all: Nobody hear calls the greek salad, macedonian salad. Everyone calls it with the same name as you. The only thing called macedonian is something that reminds a bit of a salad but the vegetables are cutted in to small cubes and are mixed with other things. I also want to say that we cannot have a comparison between bulgarian feta and greek feta because: True feta is only greek....the other is not feta is white cheese and that's how is called even in Bulgaria. Nowhere in Greece cow milk feta is produced. The feta cheese is only produced by sheep's and goat's milk. The cheese that is made of cow milk it's called "telemes" in Greece. You should also know that Greece brought the subject of the Feta production to European's Union council because some other fabricants of Feta cheese such as France and Denmark are using cow's milk for the feta cheese production and they don't respect the tradition and they ruin the quality of the cheese. So what was told on the first mail was not proper and true. Forgive me for my english but I am greek and I live in a french speaking country.
George G.
Dear Sir: I was reading your info on feta cheese, and found it very interesting and concise. However the troubling part was the email that you have posted from a women regarding Greek vs. Bulgarian feta. My grandmothers family made feta cheese in Greece for many decades. Traditional Greek feta uses sheep's milk. Goat's milk is a newer variation. Cow's milk is used for export and in feta cheese made over here in the US. If you buy Greek feta that is made with cow's milk it is not Greek feta at all. Cow's milk feta is so much different then sheep or goat feta and really should not be compared. I just wanted to let your other reader now that she has not really experienced Greek feta if all she has had is made with cow's milk. I'm sure that feta has been made in several countries for many years, but being a descendant of an actual Greek Feta cheese maker I feel I need to stick up for Greek feta.
Tina L.
8/2004
I have just read the article Ina Zachary and found it so incorrect to the point of being offensive. Just to set the record straight Feta cheese is from Greece and as you rightly pointed out it's been produced in Greece for thousands of years from Sheep's and sometime goats milk. The other White Cheeses found in eastern Europe were produced by nomadic race of people called Vlahs (also know as Armani) who were actually sheep and goat herders during the Roman reign, they spread through out the entire Balkans which is why white cheese can be found through out the whole of Eastern Europe however Feta Cheese is Greek and it's name is Greek, as you rightly pointed out it means "slice". The Romanian white cheese is called "Telemia" and is completely different in both taste and texture to the Greek feta cheese.
As for Greek Salad being known as Macedonian Salad in Western Europe is just an outrageous claim, I have live in England for 15 years, and due to my work I travel extensively through out Germany, France, Switzerland, Romania, Hungary, Greece and Italy and I have never ever heard of a Macedonian Salad. I truly find this offensive and I'm sure that other who have read this page do too, therefore I urge you to either move the post to the bottom of the page or remove it completely. I strongly believe in freedom of speech however the facts here are so distorted that are giving the general public incorrect information, it would be the same as me claiming that Yorkshire pudding is actually made in Siberia and it's know as Siberian pudding in Western Europe.
I look forward to hearing from you at your earliest convenience.
Michael Matsoukas
10/25/2004
About the so called Feta dispute...FETA is a Greek white cheese...There is also Bulgarian, Romanian and Turkish white cheeses as noted. The only reason why the Greek one became more famous over the others is the relative isolation of Bulgaria during communism. But let me assure you that the Bulgarian white cheese is nothing like the Greek one!!! If you call the Bulgarian cheese 'feta' in Bulgaria they will absolutely "kill" you...(not literally of course:)
All the people I know upon trying the Bulgarian one never touch the GREEK one again, personally I cannot eat the Greek one, it has a hell of a strong taste! Make yourself a big favor and try Bulgarian white cheese - you will love it - guarantee!
I cannot comment on the Romanian and Turkish ones but the Bulgarian is definitely better than the Greek one. I am sure few years from now it will push the Greek one into the abyss. First in Europe and then in America;-)
Just to let you know Yoghurt (a Turkish word) is a Bulgarian product also!!! The Bacteria that makes it is called Lacto Bacillus Bulgaricus -. So it makes sense that the Bulgarian cheese is better, don't you think?:)
P.S. Bulgarian cheese is made of cow, goat and sheep milk. Needless to say, the sheep one is the best!
D P
12/11/04
I'd like to post my 2 cents on this Feta Cheese debate. I tried not to repeat what other's have said and provide something that adds to the discussion. Thanks.
As a cheese lover and being of Bulgarian AND Greek descent, I can’t believe there’s so much fuss about a commercially distributed product. Yes, “Feta” is a Greek word and so, “feta cheese” is the white cheese made in Greece. And indeed, there are other white cheeses in this world, such as the Romanian version, the Cypriot version called Haloumi, the Danish feta cheese, etc., and you will find the appropriate name and origin on the package in the supermarket, or on a sign at the deli counter. There is even a white cheese made in South America that's less salty and more “flexible” than the European or Turkish versions. It is the predominant use of the word “Feta” that has come to describe white cheese that creates the confusion and the ridiculous nationalist outbursts. One cannot claim that a certain type of cheese is “better" than others as it is all a matter of personal preference. There isn’t a golden standard that all white cheeses have to amount to. They’re all made differently to achieve their unique texture and taste. As far as the origins of white cheese, historical accounts place it in the Balkan Peninsula that is now modern Greece. There’s no one to say that it couldn’t have originated elsewhere in the world, say in the ancient Middle East or Northeast Africa, and migrated as trade routes expanded. As far as “Macedonian Salad” is concerned, there couldn’t be a more absurd characterization. Ancient Macedonians inhabited part of what is now a Greek province and part of what is now an independent nation of the same name. Macedonians, Athenians, Spartans, Thebans, etc., had one thing in common: they all shared the same culture, the same language, and worshiped the same 12 Gods in Mount Olympus. There was one name that collectively described all the inhabitants of the separate nation-states in the Peninsula: “Greek.” Please, no more absurdities about cheese and salad. It’s just food.
Tony Oustabassidis
The following e-mails include both factual and biased comments on Feta cheese. I include some of them as an example of how an innocent item like cheese can become enmeshed in national, ethnic and cultural controversy. Remember, Feta cheese existed long before humans created the artificial boundaries of modern states and countries.
“...Feta cheese is considered ( also ) Bulgarian product and what you call "Greek salad" is known in West Europe as "Macedonian salad" and in Bulgaria "Russian salad". The Greek feta is made of cow milk and is definitely inferior to the Bulgarian sheep milk feta. Give it a try !”
Ina Zachary
Hi James: I just read your article on feta. Just to clarify a few things, I would like to mention that feta is produced in Romania, Bulgaria, Greece, and Turkey. They are the best known of all. Some claim the best to be Bulgarian but it is debatable and a matter of personal opinion.
However, France and Denmark also produce feta. They are processed and packaged. Obviously they lack a semblance to the original product. The origins of feta are also unclear, while some claim it to be Greek others place the origin in Macedonia which partially is in Greece and now independent.
Regards H berberoglu
Dear sir,
I am a greek and live for several years in west Europe. First of all: Nobody hear calls the greek salad, macedonian salad. Everyone calls it with the same name as you. The only thing called macedonian is something that reminds a bit of a salad but the vegetables are cutted in to small cubes and are mixed with other things. I also want to say that we cannot have a comparison between bulgarian feta and greek feta because: True feta is only greek....the other is not feta is white cheese and that's how is called even in Bulgaria. Nowhere in Greece cow milk feta is produced. The feta cheese is only produced by sheep's and goat's milk. The cheese that is made of cow milk it's called "telemes" in Greece. You should also know that Greece brought the subject of the Feta production to European's Union council because some other fabricants of Feta cheese such as France and Denmark are using cow's milk for the feta cheese production and they don't respect the tradition and they ruin the quality of the cheese. So what was told on the first mail was not proper and true. Forgive me for my english but I am greek and I live in a french speaking country.
George G.
Dear Sir: I was reading your info on feta cheese, and found it very interesting and concise. However the troubling part was the email that you have posted from a women regarding Greek vs. Bulgarian feta. My grandmothers family made feta cheese in Greece for many decades. Traditional Greek feta uses sheep's milk. Goat's milk is a newer variation. Cow's milk is used for export and in feta cheese made over here in the US. If you buy Greek feta that is made with cow's milk it is not Greek feta at all. Cow's milk feta is so much different then sheep or goat feta and really should not be compared. I just wanted to let your other reader now that she has not really experienced Greek feta if all she has had is made with cow's milk. I'm sure that feta has been made in several countries for many years, but being a descendant of an actual Greek Feta cheese maker I feel I need to stick up for Greek feta.
Tina L.
8/2004
I have just read the article Ina Zachary and found it so incorrect to the point of being offensive. Just to set the record straight Feta cheese is from Greece and as you rightly pointed out it's been produced in Greece for thousands of years from Sheep's and sometime goats milk. The other White Cheeses found in eastern Europe were produced by nomadic race of people called Vlahs (also know as Armani) who were actually sheep and goat herders during the Roman reign, they spread through out the entire Balkans which is why white cheese can be found through out the whole of Eastern Europe however Feta Cheese is Greek and it's name is Greek, as you rightly pointed out it means "slice". The Romanian white cheese is called "Telemia" and is completely different in both taste and texture to the Greek feta cheese.
As for Greek Salad being known as Macedonian Salad in Western Europe is just an outrageous claim, I have live in England for 15 years, and due to my work I travel extensively through out Germany, France, Switzerland, Romania, Hungary, Greece and Italy and I have never ever heard of a Macedonian Salad. I truly find this offensive and I'm sure that other who have read this page do too, therefore I urge you to either move the post to the bottom of the page or remove it completely. I strongly believe in freedom of speech however the facts here are so distorted that are giving the general public incorrect information, it would be the same as me claiming that Yorkshire pudding is actually made in Siberia and it's know as Siberian pudding in Western Europe.
I look forward to hearing from you at your earliest convenience.
Michael Matsoukas
10/25/2004
About the so called Feta dispute...FETA is a Greek white cheese...There is also Bulgarian, Romanian and Turkish white cheeses as noted. The only reason why the Greek one became more famous over the others is the relative isolation of Bulgaria during communism. But let me assure you that the Bulgarian white cheese is nothing like the Greek one!!! If you call the Bulgarian cheese 'feta' in Bulgaria they will absolutely "kill" you...(not literally of course:)
All the people I know upon trying the Bulgarian one never touch the GREEK one again, personally I cannot eat the Greek one, it has a hell of a strong taste! Make yourself a big favor and try Bulgarian white cheese - you will love it - guarantee!
I cannot comment on the Romanian and Turkish ones but the Bulgarian is definitely better than the Greek one. I am sure few years from now it will push the Greek one into the abyss. First in Europe and then in America;-)
Just to let you know Yoghurt (a Turkish word) is a Bulgarian product also!!! The Bacteria that makes it is called Lacto Bacillus Bulgaricus -. So it makes sense that the Bulgarian cheese is better, don't you think?:)
P.S. Bulgarian cheese is made of cow, goat and sheep milk. Needless to say, the sheep one is the best!
D P
12/11/04
I'd like to post my 2 cents on this Feta Cheese debate. I tried not to repeat what other's have said and provide something that adds to the discussion. Thanks.
As a cheese lover and being of Bulgarian AND Greek descent, I can’t believe there’s so much fuss about a commercially distributed product. Yes, “Feta” is a Greek word and so, “feta cheese” is the white cheese made in Greece. And indeed, there are other white cheeses in this world, such as the Romanian version, the Cypriot version called Haloumi, the Danish feta cheese, etc., and you will find the appropriate name and origin on the package in the supermarket, or on a sign at the deli counter. There is even a white cheese made in South America that's less salty and more “flexible” than the European or Turkish versions. It is the predominant use of the word “Feta” that has come to describe white cheese that creates the confusion and the ridiculous nationalist outbursts. One cannot claim that a certain type of cheese is “better" than others as it is all a matter of personal preference. There isn’t a golden standard that all white cheeses have to amount to. They’re all made differently to achieve their unique texture and taste. As far as the origins of white cheese, historical accounts place it in the Balkan Peninsula that is now modern Greece. There’s no one to say that it couldn’t have originated elsewhere in the world, say in the ancient Middle East or Northeast Africa, and migrated as trade routes expanded. As far as “Macedonian Salad” is concerned, there couldn’t be a more absurd characterization. Ancient Macedonians inhabited part of what is now a Greek province and part of what is now an independent nation of the same name. Macedonians, Athenians, Spartans, Thebans, etc., had one thing in common: they all shared the same culture, the same language, and worshiped the same 12 Gods in Mount Olympus. There was one name that collectively described all the inhabitants of the separate nation-states in the Peninsula: “Greek.” Please, no more absurdities about cheese and salad. It’s just food.
Tony Oustabassidis
Feta is a classic and famous Greek curd cheese
Feta is a classic and famous Greek curd cheese whose tradition dates back thousands of years and is still made by shepherds in the Greek mountains with unpasteurized milk. It was originally made with goat's or sheep's milk, but today much is often made commercially with pasteurized cow's milk (the firmer cow's milk version is made for export). The curdled milk (curdled with rennet) is separated and allowed to drain in a special mold or a cloth bag. It is cut into large slices (feta means 'slice') that are salted and then packed in barrels filled with whey or brine.
Salted and cured in a brine solution (which can be either water or whey) for a week to several months (this is why it is sometimes called a 'pickled' cheese). Feta dries out rapidly when removed from the brine.
Feta cheese is white, usually formed into square cakes, and can range from soft to semi-hard, with a tangy, salty flavor that can range from mild to sharp. Its fat content can range from 30 to 60 percent; most is around 45 percent milk fat. It is now made in many countries, but usually the pasteurized cow's milk version, on a commercial scale.
Feta is delicious crumbled over salads (the Classic Greek Salad), or together with sliced tomatoes, sprinkled with olive oil and fresh herbs. It is also used as a filling for puff pastry (feuilletes)
Salted and cured in a brine solution (which can be either water or whey) for a week to several months (this is why it is sometimes called a 'pickled' cheese). Feta dries out rapidly when removed from the brine.
Feta cheese is white, usually formed into square cakes, and can range from soft to semi-hard, with a tangy, salty flavor that can range from mild to sharp. Its fat content can range from 30 to 60 percent; most is around 45 percent milk fat. It is now made in many countries, but usually the pasteurized cow's milk version, on a commercial scale.
Feta is delicious crumbled over salads (the Classic Greek Salad), or together with sliced tomatoes, sprinkled with olive oil and fresh herbs. It is also used as a filling for puff pastry (feuilletes)
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έβγαλε την απόφαση: "Η φέτα είναι ελληνική"
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έβγαλε την απόφαση: "Η φέτα είναι ελληνική" και το FORTHnet.gr παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στη φέτα. Το ιστορικό της απόφασης, πώς κάλυψαν την υπόθεση τα ΜΜΕ στον κόσμο, φωτορεπορτάζ με "μπόλικη" φέτα και χρήσιμες συνδέσεις.
Ικανοποίηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απόφαση
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε την ικανοποίησή της για την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη φέτα, υπογραμμίζοντας ότι δημιουργεί "σημαντικό προηγούμενο" για τον καθορισμό των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης (ΠΟΠ). Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε για άλλη μια φορά τις προσφυγές της Γερμανίας και της Δανίας, που είχαν την υποστήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας, και επικύρωσε ρύθμιση που είχε υιοθετήσει η Επιτροπή τον Οκτώβριο του 2002 με την οποία απαγορευόταν η παραγωγή φέτας εκτός Ελλάδος. "Η απόφαση αυτή δημιουργεί σημαντικό προηγούμενο για τον ορισμό μιας γεωγραφικής ένδειξης", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Επιτροπής για θέματα Γεωργίας Μάικλ Μαν. "Αυτό είναι σημαντικό για το μέλλον της πολιτικής μας όσον αφορά τις γεωγραφικές ενδείξεις, την οποία υποστηρίζουμε στις διεθνείς διαπραγματεύσεις", συνέχισε, κρίνοντας ότι αυτό "δείχνει ότι το σύστημά μας λειτουργεί".
Περιθώριο ως τον Οκτώβριο του 2007
Οι παραγωγοί τυριού τέτοιου τύπου εκτός Ελλάδος έχουν περιθώριο ως τις 15 Οκτωβρίου του 2007 για την αφαίρεση της ονομασίας φέτα από τα προϊόντα τους, υπενθύμισε. Τον Οκτώβριο του 2002, η Επιτροπή είχε δώσει στους παραγωγούς περιθώριο 5 ετών για να προσαρμοστούν στη ρύθμισή της για τη φέτα.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Οι δικαστές έκριναν ότι η ονομασία φέτα δεν έχει γίνει γενικής χρήσεως, όπως ισχυρίσθηκαν η Γερμανία και η Δανία με την υποστήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας. Η Γαλλία, η Δανία και η Γερμανία παρασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια μεγάλες ποσότητες φέτα με αγελαδινό γάλα και μάχονται για να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν την ονομασία "φέτα". Σύμφωνα με το Δικαστήριο, οι χώρες αυτές δεν απέδειξαν ότι η εκτίμηση της Επιτροπής, η οποία είχε κρίνει ότι ο όρος «φέτα» δεν έχει καταστεί κοινή ονομασία, είναι εσφαλμένη. Έτσι, με τη σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου η ονομασία αυτή προστατεύεται σε κοινοτικό επίπεδο και μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο για το τυρί που προέρχεται από την Ελλάδα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την απόφαση, η ονομασία «φέτα» δεν έχει καταστεί κοινή ονομασία ενός γεωργικού προϊόντος ή ενός τροφίμου και, επομένως, δεν αποτελεί ονομασία γένους. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ακόμη ότι λευκά τυριά άλμης παρασκευάζονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορες χώρες των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου, τα τυριά, όμως, αυτά είναι γνωστά στις χώρες αυτές με άλλες ονομασίες και όχι με την ονομασία «φέτα».
Σχετικά άρθρα σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο
Ανακαλύψαμε πως κάλυψαν την είδηση εφημερίδες από την Ινδία και τη Νότια Αφρική και από τη Ρωσία ως τις ΗΠΑ.
Greece wins exclusive European rights to ’feta’ name Mail & Guardian Online - Johannesburg, South Africa
Say Feta Cheese And Thank Greece For It The Statesman - Kolkata,India
EU Court Deems Greece Home of Feta Cheese Los Angeles Times
Exclusive "feta" rights are granted to Greece Seattle Times
EU rules feta cheese is Greek not generic USA Today
EU Court Sides With Greece in Feta Fight ABC News
Feta cheese ruling won’t affect Aussies Sydney Morning Herald
Yorkshire feta? Hard cheese, says European court Telegraph
UK dismay as Greeks win feta cheese rights Financial Times
Greece called motherland of feta cheese Pravda Russia
"Feta" cheese name given EU protection Ireland Business World
Το ιστορικό της υπόθεσης
Σε ό,τι αφορά το ιστορικό της υπόθεσης υπενθυμίζεται ότι το 2002, η Επιτροπή καταχώρισε την ονομασία «φέτα» ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) για το λευκό τυρί άλμης απο την Ελλάδα. Η ονομασία αυτή είχε καταχωριστεί για πρώτη φορά, το 1996, με αίτηση της Ελλάδας. Ωστόσο, το Δικαστήριο, κατόπιν προσφυγής της Δανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, ακύρωσε την καταχώριση αυτή το 1999, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι η Επιτροπή δεν είχε λάβει υπόψη της το γεγονός ότι η ονομασία αυτή χρησιμοποιείτο από πολλού χρόνου σε ορισμένα κράτη μέλη πλην της Ελλάδας.
Η γιορτή φέτας στην Ελασσόνα
Η Επαρχία Ελασσόνας είναι η μεγαλύτερη γαλακτοπαραγωγική περιοχή της Ελλάδας. Κάθε δύο χρόνια διοργανώνεται από το Δήμο Ελασσόνας σε συνεργασία και με άλλους φορείς η καθιερωμένη Πανελλήνια Γιορτή Φέτας Ελασσόνας. Η γιορτή πλαισιώνεται από διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος πλήθους κόσμου από τις γύρω περιοχές και όχι μόνο.
Τι είναι ΠΟΠ
Σημειώνεται ότι για να προστατεύεται ως ΠΟΠ, μια παραδοσιακή ονομασία όπως η «φέτα», η οποία δεν αποτελεί όνομα μιας περιοχής, ενός τόπου ή μιας χώρας , πρέπει να περιγράφει ένα γεωργικό προϊόν ή τρόφιμο που κατάγεται από ένα οριοθετημένο γεωγραφικό περιβάλλον, το οποίο περιλαμβάνει ιδιαίτερους φυσικούς και ανθρώπινους παράγοντες και είναι ικανό να προσδώσει_σ’ αυτό το γεωργικό προϊόν ή τρόφιμο τα ειδικά χαρακτηριστικά του. Η γεωγραφική ζώνη την οποία οριοθετεί η ελληνική νομοθεσία περιλαμβάνει αποκλειστικά το έδαφος της ηπειρωτικής Ελλάδας και τον Νομό Λέσβου.
Φέτα = Παράδοση
Με την απόφασή του το Δικαστήριο έκρινε ότι η εκτατική βοσκή και η διαχείμαση, οι οποίες αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της εκτροφής προβατίνων και αιγών που χρησιμοποιούνται για την προμήθεια της πρώτης ύλης του τυριού «φέτα», αποτελούν καρπό μιας πατρογονικής παράδοσης που επιτρέπει την προσαρμογή στις κλιματικές μεταβολές και στις συνέπειές τους στη διαθέσιμη βλάστηση. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη αυτόχθονων φυλών αιγοπροβάτων μικρού μεγέθους, πολύ λιτοδίαιτων και ανθεκτικών, που μπορούν να επιζήσουν σε ένα ελάχιστα γενναιόδωρο από ποσοτικής απόψεως περιβάλλον το οποίο, ωστόσο, είναι ποιοτικά προικισμένο με μια άκρως διαφοροποιημένη ειδική χλωρίδα που χαρίζει στο τελικό προϊόν ιδιαίτερο άρωμα και γεύση. Η όσμωση μεταξύ των προαναφερόμενων φυσικών παραγόντων και των ειδικών ανθρώπινων παραγόντων, ιδιαίτερα η παραδοσιακή μέθοδος παρασκευής που απαιτεί οπωσδήποτε στράγγισμαν χωρίς πίεση, χάρισε στο τυρί φέτα εξαιρετική διεθνή φήμη, αναφέρει ακόμη το Δικαστήριο στην απόφασή του.
Σχετικές ιστοσελίδες
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου (στα αγγλικά)
Press and Information -PRESS RELEASE No 92/05 - 25 October 2005
Η απόφαση του Δικαστηρίου για τις υποθέσεις C-465/02 and C-466/02
Υπόθεση της Γερμανίας και της Δανίας έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
The Court of Justice upholds the name ‘feta’ as a protected designation of origin for Greece
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (στα ελληνικά) - αρχείο PDF
Συγκεντρωμένη στην Ελλάδα η κατανάλωση φέτας
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή φέτας σε άλλα κράτη μέλη πλην της Ελλάδας είναι σχετικά σημαντική και έχει διαρκέσει επί ικανό χρονικό διάστημα (στη Γαλλία από το 1931, στη Δανία από τη δεκαετία του 1930 και στη Γερμανία από το 1972), η παραγωγή φέτας εξακολουθεί να είναι συγκεντρωμένη στην Ελλάδα, η οποία αντιπροσωπεύει το 85 % της κοινοτικής ετήσιας κατανάλωσης κατ’ άτομο. Η πλειονότητα των καταναλωτών στην Ελλάδα θεωρεί ότι ονομασία «φέτα» έχει γεωγραφική σημασία και δεν είναι κοινή. Στα άλλα κράτη μέλη, η φέτα διατίθεται συνήθως στο εμπόριο με ετικέτες που παραπέμπουν στις ελληνικές πολιτιστικές παραδόσεις και στον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι, οι καταναλωτές στα κράτη μέλη αυτά αντιλαμβάνονται τη φέτα ως τυρί συνδεόμενο με την Ελλάδα, ακόμα και αν, στην πραγματικότητα, έχει παραχθεί σε άλλο κράτος μέλος. Όσον αφορά τη Δανία, το Δικαστήριο διαπιστώνει, τέλος, ότι η σχετική δανική νομοθετική ρύθμιση αναφέρεται όχι στη «φέτα» αλλά στη «δανική φέτα», πράγμα που υποδηλώνει ότι, στη Δανία, η ονομασία «φέτα» χωρίς επιθετικό προσδιορισμό έχει διατηρήσει την ελληνική σημασία της.
Ο βρετανικός τύπος για τη νίκη της ελληνικής φέτας
«Φέτα του Γιόρκσιαρ, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, λέει το δικαστήριο», είναι ο τίτλος της «Ιντιπέντεντ» που αναφέρεται στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Κοινοτήτων, το οποίο απεφάνθη πως η φέτα είναι ένα καθαρά ελληνικό προϊόν με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Η κα. Τζούντι Μπελ, παραγωγός εδώ και 20 χρόνια της φέτας της βόρειας Αγγλίας, η οποία προσέφυγε στο δικαστήριο δήλωσε απογοητευμένη αλλά αποφασισμένη να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι «η λέξη φέτα ανήκει αποκλειστικά στους Έλληνες παραγωγούς». Η «Τάιμς» υποστηρίζει ότι η Ελλάδα αν και η μεγαλύτερη παραγωγός φέτας στην ΕΕ με 115.000 τόνους το χρόνο προορίζει το προϊόν για εσωτερική κατανάλωση και πάνω σε αυτό η κα. Μπελ δήλωσε στην εφημερίδα: «Από πού θα προμηθευόμαστε τώρα τη φέτα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να την παράγει για όλους».
Άλλες ιστοσελίδες
Τι λέει η Βικιπαίδεια για τη φέτα...
Η επίσημη ιστοσελίδα της φέτας ως ΠΟΠ
Εθνική Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας
Ικανοποίηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απόφαση
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε την ικανοποίησή της για την απόφαση που έλαβε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη φέτα, υπογραμμίζοντας ότι δημιουργεί "σημαντικό προηγούμενο" για τον καθορισμό των προστατευόμενων ονομασιών προέλευσης (ΠΟΠ). Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο απέρριψε για άλλη μια φορά τις προσφυγές της Γερμανίας και της Δανίας, που είχαν την υποστήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας, και επικύρωσε ρύθμιση που είχε υιοθετήσει η Επιτροπή τον Οκτώβριο του 2002 με την οποία απαγορευόταν η παραγωγή φέτας εκτός Ελλάδος. "Η απόφαση αυτή δημιουργεί σημαντικό προηγούμενο για τον ορισμό μιας γεωγραφικής ένδειξης", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Επιτροπής για θέματα Γεωργίας Μάικλ Μαν. "Αυτό είναι σημαντικό για το μέλλον της πολιτικής μας όσον αφορά τις γεωγραφικές ενδείξεις, την οποία υποστηρίζουμε στις διεθνείς διαπραγματεύσεις", συνέχισε, κρίνοντας ότι αυτό "δείχνει ότι το σύστημά μας λειτουργεί".
Περιθώριο ως τον Οκτώβριο του 2007
Οι παραγωγοί τυριού τέτοιου τύπου εκτός Ελλάδος έχουν περιθώριο ως τις 15 Οκτωβρίου του 2007 για την αφαίρεση της ονομασίας φέτα από τα προϊόντα τους, υπενθύμισε. Τον Οκτώβριο του 2002, η Επιτροπή είχε δώσει στους παραγωγούς περιθώριο 5 ετών για να προσαρμοστούν στη ρύθμισή της για τη φέτα.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Οι δικαστές έκριναν ότι η ονομασία φέτα δεν έχει γίνει γενικής χρήσεως, όπως ισχυρίσθηκαν η Γερμανία και η Δανία με την υποστήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας. Η Γαλλία, η Δανία και η Γερμανία παρασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια μεγάλες ποσότητες φέτα με αγελαδινό γάλα και μάχονται για να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν την ονομασία "φέτα". Σύμφωνα με το Δικαστήριο, οι χώρες αυτές δεν απέδειξαν ότι η εκτίμηση της Επιτροπής, η οποία είχε κρίνει ότι ο όρος «φέτα» δεν έχει καταστεί κοινή ονομασία, είναι εσφαλμένη. Έτσι, με τη σημερινή απόφαση του Δικαστηρίου η ονομασία αυτή προστατεύεται σε κοινοτικό επίπεδο και μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο για το τυρί που προέρχεται από την Ελλάδα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την απόφαση, η ονομασία «φέτα» δεν έχει καταστεί κοινή ονομασία ενός γεωργικού προϊόντος ή ενός τροφίμου και, επομένως, δεν αποτελεί ονομασία γένους. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ακόμη ότι λευκά τυριά άλμης παρασκευάζονται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορες χώρες των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου, τα τυριά, όμως, αυτά είναι γνωστά στις χώρες αυτές με άλλες ονομασίες και όχι με την ονομασία «φέτα».
Σχετικά άρθρα σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο
Ανακαλύψαμε πως κάλυψαν την είδηση εφημερίδες από την Ινδία και τη Νότια Αφρική και από τη Ρωσία ως τις ΗΠΑ.
Greece wins exclusive European rights to ’feta’ name Mail & Guardian Online - Johannesburg, South Africa
Say Feta Cheese And Thank Greece For It The Statesman - Kolkata,India
EU Court Deems Greece Home of Feta Cheese Los Angeles Times
Exclusive "feta" rights are granted to Greece Seattle Times
EU rules feta cheese is Greek not generic USA Today
EU Court Sides With Greece in Feta Fight ABC News
Feta cheese ruling won’t affect Aussies Sydney Morning Herald
Yorkshire feta? Hard cheese, says European court Telegraph
UK dismay as Greeks win feta cheese rights Financial Times
Greece called motherland of feta cheese Pravda Russia
"Feta" cheese name given EU protection Ireland Business World
Το ιστορικό της υπόθεσης
Σε ό,τι αφορά το ιστορικό της υπόθεσης υπενθυμίζεται ότι το 2002, η Επιτροπή καταχώρισε την ονομασία «φέτα» ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) για το λευκό τυρί άλμης απο την Ελλάδα. Η ονομασία αυτή είχε καταχωριστεί για πρώτη φορά, το 1996, με αίτηση της Ελλάδας. Ωστόσο, το Δικαστήριο, κατόπιν προσφυγής της Δανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, ακύρωσε την καταχώριση αυτή το 1999, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι η Επιτροπή δεν είχε λάβει υπόψη της το γεγονός ότι η ονομασία αυτή χρησιμοποιείτο από πολλού χρόνου σε ορισμένα κράτη μέλη πλην της Ελλάδας.
Η γιορτή φέτας στην Ελασσόνα
Η Επαρχία Ελασσόνας είναι η μεγαλύτερη γαλακτοπαραγωγική περιοχή της Ελλάδας. Κάθε δύο χρόνια διοργανώνεται από το Δήμο Ελασσόνας σε συνεργασία και με άλλους φορείς η καθιερωμένη Πανελλήνια Γιορτή Φέτας Ελασσόνας. Η γιορτή πλαισιώνεται από διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος πλήθους κόσμου από τις γύρω περιοχές και όχι μόνο.
Τι είναι ΠΟΠ
Σημειώνεται ότι για να προστατεύεται ως ΠΟΠ, μια παραδοσιακή ονομασία όπως η «φέτα», η οποία δεν αποτελεί όνομα μιας περιοχής, ενός τόπου ή μιας χώρας , πρέπει να περιγράφει ένα γεωργικό προϊόν ή τρόφιμο που κατάγεται από ένα οριοθετημένο γεωγραφικό περιβάλλον, το οποίο περιλαμβάνει ιδιαίτερους φυσικούς και ανθρώπινους παράγοντες και είναι ικανό να προσδώσει_σ’ αυτό το γεωργικό προϊόν ή τρόφιμο τα ειδικά χαρακτηριστικά του. Η γεωγραφική ζώνη την οποία οριοθετεί η ελληνική νομοθεσία περιλαμβάνει αποκλειστικά το έδαφος της ηπειρωτικής Ελλάδας και τον Νομό Λέσβου.
Φέτα = Παράδοση
Με την απόφασή του το Δικαστήριο έκρινε ότι η εκτατική βοσκή και η διαχείμαση, οι οποίες αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της εκτροφής προβατίνων και αιγών που χρησιμοποιούνται για την προμήθεια της πρώτης ύλης του τυριού «φέτα», αποτελούν καρπό μιας πατρογονικής παράδοσης που επιτρέπει την προσαρμογή στις κλιματικές μεταβολές και στις συνέπειές τους στη διαθέσιμη βλάστηση. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη αυτόχθονων φυλών αιγοπροβάτων μικρού μεγέθους, πολύ λιτοδίαιτων και ανθεκτικών, που μπορούν να επιζήσουν σε ένα ελάχιστα γενναιόδωρο από ποσοτικής απόψεως περιβάλλον το οποίο, ωστόσο, είναι ποιοτικά προικισμένο με μια άκρως διαφοροποιημένη ειδική χλωρίδα που χαρίζει στο τελικό προϊόν ιδιαίτερο άρωμα και γεύση. Η όσμωση μεταξύ των προαναφερόμενων φυσικών παραγόντων και των ειδικών ανθρώπινων παραγόντων, ιδιαίτερα η παραδοσιακή μέθοδος παρασκευής που απαιτεί οπωσδήποτε στράγγισμαν χωρίς πίεση, χάρισε στο τυρί φέτα εξαιρετική διεθνή φήμη, αναφέρει ακόμη το Δικαστήριο στην απόφασή του.
Σχετικές ιστοσελίδες
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου (στα αγγλικά)
Press and Information -PRESS RELEASE No 92/05 - 25 October 2005
Η απόφαση του Δικαστηρίου για τις υποθέσεις C-465/02 and C-466/02
Υπόθεση της Γερμανίας και της Δανίας έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
The Court of Justice upholds the name ‘feta’ as a protected designation of origin for Greece
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (στα ελληνικά) - αρχείο PDF
Συγκεντρωμένη στην Ελλάδα η κατανάλωση φέτας
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή φέτας σε άλλα κράτη μέλη πλην της Ελλάδας είναι σχετικά σημαντική και έχει διαρκέσει επί ικανό χρονικό διάστημα (στη Γαλλία από το 1931, στη Δανία από τη δεκαετία του 1930 και στη Γερμανία από το 1972), η παραγωγή φέτας εξακολουθεί να είναι συγκεντρωμένη στην Ελλάδα, η οποία αντιπροσωπεύει το 85 % της κοινοτικής ετήσιας κατανάλωσης κατ’ άτομο. Η πλειονότητα των καταναλωτών στην Ελλάδα θεωρεί ότι ονομασία «φέτα» έχει γεωγραφική σημασία και δεν είναι κοινή. Στα άλλα κράτη μέλη, η φέτα διατίθεται συνήθως στο εμπόριο με ετικέτες που παραπέμπουν στις ελληνικές πολιτιστικές παραδόσεις και στον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι, οι καταναλωτές στα κράτη μέλη αυτά αντιλαμβάνονται τη φέτα ως τυρί συνδεόμενο με την Ελλάδα, ακόμα και αν, στην πραγματικότητα, έχει παραχθεί σε άλλο κράτος μέλος. Όσον αφορά τη Δανία, το Δικαστήριο διαπιστώνει, τέλος, ότι η σχετική δανική νομοθετική ρύθμιση αναφέρεται όχι στη «φέτα» αλλά στη «δανική φέτα», πράγμα που υποδηλώνει ότι, στη Δανία, η ονομασία «φέτα» χωρίς επιθετικό προσδιορισμό έχει διατηρήσει την ελληνική σημασία της.
Ο βρετανικός τύπος για τη νίκη της ελληνικής φέτας
«Φέτα του Γιόρκσιαρ, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, λέει το δικαστήριο», είναι ο τίτλος της «Ιντιπέντεντ» που αναφέρεται στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Κοινοτήτων, το οποίο απεφάνθη πως η φέτα είναι ένα καθαρά ελληνικό προϊόν με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Η κα. Τζούντι Μπελ, παραγωγός εδώ και 20 χρόνια της φέτας της βόρειας Αγγλίας, η οποία προσέφυγε στο δικαστήριο δήλωσε απογοητευμένη αλλά αποφασισμένη να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι «η λέξη φέτα ανήκει αποκλειστικά στους Έλληνες παραγωγούς». Η «Τάιμς» υποστηρίζει ότι η Ελλάδα αν και η μεγαλύτερη παραγωγός φέτας στην ΕΕ με 115.000 τόνους το χρόνο προορίζει το προϊόν για εσωτερική κατανάλωση και πάνω σε αυτό η κα. Μπελ δήλωσε στην εφημερίδα: «Από πού θα προμηθευόμαστε τώρα τη φέτα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να την παράγει για όλους».
Άλλες ιστοσελίδες
Τι λέει η Βικιπαίδεια για τη φέτα...
Η επίσημη ιστοσελίδα της φέτας ως ΠΟΠ
Εθνική Επιτροπή Πρωτοβουλίας Υπεράσπισης της Φέτας
European Court Upholds ‘Feta’ as a Protected
European Court Upholds ‘Feta’ as a Protected
Designation of Origin for Greece
In a judgment published on October 25, 20051, the European Court of Justice (ECJ) upheld the decision
of the European Commission to register the name ‘feta’ (Φέτα) as a protected designation of origin for a
white cheese soaked in brine, originating in Greece. Denmark, France, Germany, and the UK had brought
an action for annulment of Commission Regulation No 1829/2002 of October 14, 2002 registering ‘feta’ as
a protected designation of origin. The four countries had argued that ‘feta’ is a generic name for the salty,
crumbly white cheese, rather than a name denoting Greek origin.
Legal Framework for Protected Designations of Origin
A 1992 EU Regulation 2 established a system for protecting geographical indications and designations of
origin for agricultural products and foods. A designation of origin is:
the name of a region, a specific place or, in exceptional cases, a country, used to describe the
product or food;
originating in that region, specific place or country, and
1 C-465/02 and C-466/02 of October 25, 2005, Federal Republic of Germany v Commission.
2 Regulation 2081/92 of July 14, 1992 OJ 1992 L 208, p. 1.
EU Food Update | 2
the quality or characteristics of which are essentially or exclusively due to a particular geographical
environment with its inherent natural and human factors, and the production, processing and
preparation of which take place in the defined geographical area.
The ‘feta’ issue arose out of the Regulation’s provision dealing with non-geographical names -- there is no
location in Greece known as ‘feta.’ 3 If a traditional non-geographical name that designates an agricultural
product or a food as originating in a region or place fulfills certain criteria, that name also qualifies as a
protected designation of origin. As with geographical names, non-geographical names must connote
“quality or characteristics … essentially or exclusively due to a particular geographical environment with its
inherent natural and human factors, and the production, processing and preparation of which take place in
the defined geographical area.” 4 However, according to the same Regulation,5 “names that have
become generic may not be registered.” A “name that has become generic” is one that relates to the place
or the region where this product or food was originally produced or marketed but that has become the
common name of that product or food.
Background
By the time the European Commission published a Regulation, No 1829/2002, which included ‘feta’ in the
register of protected designations of origin, the issue was already controversial in the EU.6 The
Commission’s Regulation granted ‘feta’ Community-wide protection as reserved exclusively for cheese
originating in Greece based on an analysis that the relevant criteria were met. To be registered as a
protected designation of origin, a traditional name such as ‘feta’ that is not the name of a region, place or
country must refer to an agricultural product or a food from a defined geographical environment with
specific natural and human factors capable of conferring on that product or a food its specific
characteristics. According to the Commission, in the case of “feta”, these conditions were met, and the
name ‘feta’ had not become the common name and, therefore, generic. In the Commission’s view, the
legal prerequisites for a protected designation of origin were fulfilled. Germany and Denmark, supported
by France and the United Kingdom, disagreed and applied to the ECJ for the annulment of the registration
of ‘feta’ as such a designation for Greece.
The ECJ Ruling
The ECJ’s October 25, 2005 judgment rejected the claims of Germany and Denmark and upheld
Commission Regulation 1829/2002 registering ‘feta.’ The ECJ ruled that the quality and characteristics of
‘feta’ cheese are essentially or exclusively due to a particular geographical environment, as required by
3 The term ‘feta’ is derived from the Italian word ‘fetta’, meaning ‘slice’, which entered the Greek language in the 17th century.
4 Article 2(3) of Regulation No 2081/92 of July 14, 1992 on the protection of geographical indications and designations of origin for
agricultural products and foodstuffs OJ 1992 L 208, p. 1
5 The third subparagraph of Article 3(1) of Regulation 2081/92 provides that, ‘To establish whether or not a name has become
generic, account shall be taken of all factors, in particular:
The existing situation in the Member State in which the name originates and in areas of consumption,
The existing situation in other Member States,
The relevant national or Community laws.’
6 ‘Feta’ had been registered first, in 1996, at the request of Greece. However, in 1999 that registration was annulled by the Court of
Justice following actions brought by Denmark, France and Germany, on the grounds that the Commission had not taken any account
of the fact that that name had been used for a considerable time in certain Member States other than Greece.
EU Food Update | 3
the general regulation 2081/92 on protected designations of origin. The judgment also confirms that feta
cheese must come from goats or ewes. The Court referred to “geomorphology” of the relevant area is
defined by the Greek legislation,7 that is, the mountainous or semi-mountainous nature of the terrain; the
climate (namely, mild winters, hot summers and significant sunshine); and the botanical characteristics,
namely the typical vegetation of the Balkan medium mountain range. In sum, the Greek legislation
established that the relevant area possesses natural features that are both homogeneous and sufficiently
distinctive from others.
According to Article 1 of the Greek Ministerial Order, the milk used for the manufacture of ‘feta’ cheese
must come exclusively from the defined geographical area comprised of Macedonia, Thrace, Epirus,
Thessaly, Central Greece, Peloponnese and the department (Nomos) of Lesbos. The Court concluded
that areas of Greece excluded from the defined area lack the natural features shared by the defined area.
Therefore, the geographical area in question was not, as Germany and Denmark claimed, defined in an
artificial manner. The ECJ emphasized that the milk used for manufacturing ‘feta’ cheese must come
exclusively from the defined geographical area. Taking the position that the areas excluded from the
defined geographical area were not negligible, the ECJ rejected the claim by Germany and Denmark that
Greece had sought to enable its entire territory to use ‘feta.’
The Court also rejected the claim that ‘feta’ is a generic name and that the Commission failed to take due
account of such factors as the manufacture of feta in Member States other than Greece, the consumption
of feta outside Greece, consumer perception, or other Member States’ legislation. The Court’s findings
included the following:
More than 85% of Community consumption of feta, per capita and per year takes place in
Greece which suggests the consumption of feta is concentrated in Greece.
The majority of consumers in Greece believe that ‘feta’ carries a geographical and not a
generic connotation. In Denmark the majority of consumers believe the name is generic. The
Court lacked conclusive evidence regarding six other Member States.
In Member States other than Greece, feta-type cheese is commonly marketed with labels
suggesting Greek cultural traditions and civilization. Consumers there appear to perceive feta
as associated with Greece, even if produced elsewhere. The ECJ therefore saw a likelihood of
consumer confusion: the link between the name ‘feta’ and Greece is such that use of ‘feta’ by
non-Greek producers suggests a sales strategy capitalizing on the reputation of the original
product and creating a risk of consumer confusion.
As for national legislation, only Denmark and Greece had legislation specifically relating to feta.
The Danish legislation does not refer to ‘feta’ but to ‘Danish feta,’ which would tend to suggest
that in Denmark the name ‘feta’, by itself, has retained a Greek connotation.
The ECJ concluded that ‘feta’ is not generic in nature and dismissed the action.
Conclusion
The name ‘feta’ is a protected designation of origin that enjoys EU-wide protection and that, within the EU,
is reserved exclusively for cheese originating in Greece. This ECJ ruling constitutes an important
precedent that has a significant impact on non-Greek cheese producers who must change the name of
their products since ‘feta’ will from now on be reserved exclusively for Greek producers. It remains to be
7 Article 1 of Greek Ministerial Order No 313025/1994 of January 11, 1994.
EU Food Update | 4
seen whether the case will influence other non-geographic protected name designations, whether in the
EU or elsewhere.
Significantly, the EU Agriculture and Rural Development Commissioner, Mariann Fischer Boel, stated
that the ruling set an example for global trade talks where denominations of origin, including those of
wines, are often the subject of discussion and international negotiations.
* * * * *
For further information, please contact:
Jacqueline Mailly Brussels, Belgium
jmailly@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 19
Linda R. Horton Brussels, Belgium and
lrhorton@hhlaw.com Washington, DC
+ 32 2 505 09 31 or +1 202 637 6795
Guglielmo Adinolfi Brussels, Belgium
gadinolfi@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 51
Elefteria Nearchou Brussels, Belgium
enearchoui@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 55
Gary J. Kushner Washington D.C.
gjkushner@hhlaw.com
+ 1 202 637 58 56
www.hhlaw.com
This Update is for informational purposes only and is not intended as basis for decisions in specific situations. This information is not
intended to create, and receipt of it does not constitute, a lawyer-cli
Designation of Origin for Greece
In a judgment published on October 25, 20051, the European Court of Justice (ECJ) upheld the decision
of the European Commission to register the name ‘feta’ (Φέτα) as a protected designation of origin for a
white cheese soaked in brine, originating in Greece. Denmark, France, Germany, and the UK had brought
an action for annulment of Commission Regulation No 1829/2002 of October 14, 2002 registering ‘feta’ as
a protected designation of origin. The four countries had argued that ‘feta’ is a generic name for the salty,
crumbly white cheese, rather than a name denoting Greek origin.
Legal Framework for Protected Designations of Origin
A 1992 EU Regulation 2 established a system for protecting geographical indications and designations of
origin for agricultural products and foods. A designation of origin is:
the name of a region, a specific place or, in exceptional cases, a country, used to describe the
product or food;
originating in that region, specific place or country, and
1 C-465/02 and C-466/02 of October 25, 2005, Federal Republic of Germany v Commission.
2 Regulation 2081/92 of July 14, 1992 OJ 1992 L 208, p. 1.
EU Food Update | 2
the quality or characteristics of which are essentially or exclusively due to a particular geographical
environment with its inherent natural and human factors, and the production, processing and
preparation of which take place in the defined geographical area.
The ‘feta’ issue arose out of the Regulation’s provision dealing with non-geographical names -- there is no
location in Greece known as ‘feta.’ 3 If a traditional non-geographical name that designates an agricultural
product or a food as originating in a region or place fulfills certain criteria, that name also qualifies as a
protected designation of origin. As with geographical names, non-geographical names must connote
“quality or characteristics … essentially or exclusively due to a particular geographical environment with its
inherent natural and human factors, and the production, processing and preparation of which take place in
the defined geographical area.” 4 However, according to the same Regulation,5 “names that have
become generic may not be registered.” A “name that has become generic” is one that relates to the place
or the region where this product or food was originally produced or marketed but that has become the
common name of that product or food.
Background
By the time the European Commission published a Regulation, No 1829/2002, which included ‘feta’ in the
register of protected designations of origin, the issue was already controversial in the EU.6 The
Commission’s Regulation granted ‘feta’ Community-wide protection as reserved exclusively for cheese
originating in Greece based on an analysis that the relevant criteria were met. To be registered as a
protected designation of origin, a traditional name such as ‘feta’ that is not the name of a region, place or
country must refer to an agricultural product or a food from a defined geographical environment with
specific natural and human factors capable of conferring on that product or a food its specific
characteristics. According to the Commission, in the case of “feta”, these conditions were met, and the
name ‘feta’ had not become the common name and, therefore, generic. In the Commission’s view, the
legal prerequisites for a protected designation of origin were fulfilled. Germany and Denmark, supported
by France and the United Kingdom, disagreed and applied to the ECJ for the annulment of the registration
of ‘feta’ as such a designation for Greece.
The ECJ Ruling
The ECJ’s October 25, 2005 judgment rejected the claims of Germany and Denmark and upheld
Commission Regulation 1829/2002 registering ‘feta.’ The ECJ ruled that the quality and characteristics of
‘feta’ cheese are essentially or exclusively due to a particular geographical environment, as required by
3 The term ‘feta’ is derived from the Italian word ‘fetta’, meaning ‘slice’, which entered the Greek language in the 17th century.
4 Article 2(3) of Regulation No 2081/92 of July 14, 1992 on the protection of geographical indications and designations of origin for
agricultural products and foodstuffs OJ 1992 L 208, p. 1
5 The third subparagraph of Article 3(1) of Regulation 2081/92 provides that, ‘To establish whether or not a name has become
generic, account shall be taken of all factors, in particular:
The existing situation in the Member State in which the name originates and in areas of consumption,
The existing situation in other Member States,
The relevant national or Community laws.’
6 ‘Feta’ had been registered first, in 1996, at the request of Greece. However, in 1999 that registration was annulled by the Court of
Justice following actions brought by Denmark, France and Germany, on the grounds that the Commission had not taken any account
of the fact that that name had been used for a considerable time in certain Member States other than Greece.
EU Food Update | 3
the general regulation 2081/92 on protected designations of origin. The judgment also confirms that feta
cheese must come from goats or ewes. The Court referred to “geomorphology” of the relevant area is
defined by the Greek legislation,7 that is, the mountainous or semi-mountainous nature of the terrain; the
climate (namely, mild winters, hot summers and significant sunshine); and the botanical characteristics,
namely the typical vegetation of the Balkan medium mountain range. In sum, the Greek legislation
established that the relevant area possesses natural features that are both homogeneous and sufficiently
distinctive from others.
According to Article 1 of the Greek Ministerial Order, the milk used for the manufacture of ‘feta’ cheese
must come exclusively from the defined geographical area comprised of Macedonia, Thrace, Epirus,
Thessaly, Central Greece, Peloponnese and the department (Nomos) of Lesbos. The Court concluded
that areas of Greece excluded from the defined area lack the natural features shared by the defined area.
Therefore, the geographical area in question was not, as Germany and Denmark claimed, defined in an
artificial manner. The ECJ emphasized that the milk used for manufacturing ‘feta’ cheese must come
exclusively from the defined geographical area. Taking the position that the areas excluded from the
defined geographical area were not negligible, the ECJ rejected the claim by Germany and Denmark that
Greece had sought to enable its entire territory to use ‘feta.’
The Court also rejected the claim that ‘feta’ is a generic name and that the Commission failed to take due
account of such factors as the manufacture of feta in Member States other than Greece, the consumption
of feta outside Greece, consumer perception, or other Member States’ legislation. The Court’s findings
included the following:
More than 85% of Community consumption of feta, per capita and per year takes place in
Greece which suggests the consumption of feta is concentrated in Greece.
The majority of consumers in Greece believe that ‘feta’ carries a geographical and not a
generic connotation. In Denmark the majority of consumers believe the name is generic. The
Court lacked conclusive evidence regarding six other Member States.
In Member States other than Greece, feta-type cheese is commonly marketed with labels
suggesting Greek cultural traditions and civilization. Consumers there appear to perceive feta
as associated with Greece, even if produced elsewhere. The ECJ therefore saw a likelihood of
consumer confusion: the link between the name ‘feta’ and Greece is such that use of ‘feta’ by
non-Greek producers suggests a sales strategy capitalizing on the reputation of the original
product and creating a risk of consumer confusion.
As for national legislation, only Denmark and Greece had legislation specifically relating to feta.
The Danish legislation does not refer to ‘feta’ but to ‘Danish feta,’ which would tend to suggest
that in Denmark the name ‘feta’, by itself, has retained a Greek connotation.
The ECJ concluded that ‘feta’ is not generic in nature and dismissed the action.
Conclusion
The name ‘feta’ is a protected designation of origin that enjoys EU-wide protection and that, within the EU,
is reserved exclusively for cheese originating in Greece. This ECJ ruling constitutes an important
precedent that has a significant impact on non-Greek cheese producers who must change the name of
their products since ‘feta’ will from now on be reserved exclusively for Greek producers. It remains to be
7 Article 1 of Greek Ministerial Order No 313025/1994 of January 11, 1994.
EU Food Update | 4
seen whether the case will influence other non-geographic protected name designations, whether in the
EU or elsewhere.
Significantly, the EU Agriculture and Rural Development Commissioner, Mariann Fischer Boel, stated
that the ruling set an example for global trade talks where denominations of origin, including those of
wines, are often the subject of discussion and international negotiations.
* * * * *
For further information, please contact:
Jacqueline Mailly Brussels, Belgium
jmailly@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 19
Linda R. Horton Brussels, Belgium and
lrhorton@hhlaw.com Washington, DC
+ 32 2 505 09 31 or +1 202 637 6795
Guglielmo Adinolfi Brussels, Belgium
gadinolfi@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 51
Elefteria Nearchou Brussels, Belgium
enearchoui@hhlaw.com
+ 32 2 505 09 55
Gary J. Kushner Washington D.C.
gjkushner@hhlaw.com
+ 1 202 637 58 56
www.hhlaw.com
This Update is for informational purposes only and is not intended as basis for decisions in specific situations. This information is not
intended to create, and receipt of it does not constitute, a lawyer-cli
Feta
From Wikipedia, the free encyclopedia
Feta (Greek: φέτα) is a brined curd cheese traditionally made in Greece and the Levant with ewe's and goat's milk. Since 2005, feta has been a protected designation of origin in the European Union, and defined as having at least 70% sheep's milk, with the remainder being goat’s milk.
History
Feta cheese is first recorded in the Byzantine Empire (which expanded over the East Mediterranean), under the name πρόσφατος (prósphatos, "recent", i.e. fresh), and was associated specifically with Crete. An Italian visitor to Candia in 1494 describes its storage in brine clearly.[2]
The Greek word "feta" comes from the Italian word fetta ("slice") and that from Latin offa "bite, morsel".[3] It was introduced in Greek in the 17th century, likely referring to the method of cutting the cheese in thin slices to serve on a plate.
Traditionally, feta has been made by peasants in the lower Balkan peninsula from sheep's milk, although goat's milk has been used in more recent times. It is also used for banitsa.
After a long legal battle with Denmark,[4] which produced a cheese under the same name using artificially blanched cow's milk, the term "feta" is since July 2002 a protected designation of origin (PDO), which limits the term within the European Union to feta made exclusively of sheep's/goat's milk in Greece.[5] [6] According to the Commission, the biodiversity of the land coupled with the special breeds of sheep and goats used for milk is what gives feta cheese a specific aroma and flavor.
When needed to describe an imitation to feta, names such as "salad cheese" and "Greek-style cheese" are used. The European Commission gave other nations five years to find a new name for their "feta" cheese, or to stop production.[7] Because of the decision by the European Union, Denmark changed the name of their product to apetina.[8]
From Wikipedia, the free encyclopedia
Feta (Greek: φέτα) is a brined curd cheese traditionally made in Greece and the Levant with ewe's and goat's milk. Since 2005, feta has been a protected designation of origin in the European Union, and defined as having at least 70% sheep's milk, with the remainder being goat’s milk.
History
Feta cheese is first recorded in the Byzantine Empire (which expanded over the East Mediterranean), under the name πρόσφατος (prósphatos, "recent", i.e. fresh), and was associated specifically with Crete. An Italian visitor to Candia in 1494 describes its storage in brine clearly.[2]
The Greek word "feta" comes from the Italian word fetta ("slice") and that from Latin offa "bite, morsel".[3] It was introduced in Greek in the 17th century, likely referring to the method of cutting the cheese in thin slices to serve on a plate.
Traditionally, feta has been made by peasants in the lower Balkan peninsula from sheep's milk, although goat's milk has been used in more recent times. It is also used for banitsa.
After a long legal battle with Denmark,[4] which produced a cheese under the same name using artificially blanched cow's milk, the term "feta" is since July 2002 a protected designation of origin (PDO), which limits the term within the European Union to feta made exclusively of sheep's/goat's milk in Greece.[5] [6] According to the Commission, the biodiversity of the land coupled with the special breeds of sheep and goats used for milk is what gives feta cheese a specific aroma and flavor.
When needed to describe an imitation to feta, names such as "salad cheese" and "Greek-style cheese" are used. The European Commission gave other nations five years to find a new name for their "feta" cheese, or to stop production.[7] Because of the decision by the European Union, Denmark changed the name of their product to apetina.[8]
Subscribe to:
Posts (Atom)